ตอนนั้นน่ะเราอยู่ม 1 เราก็ไปโรงเรียนวันแรกก็จะมีความแบบว่างงๆนิดนึงเพราะว่าเราเพิ่งเข้ามาใหม่แต่เราก็มีพื้นฐานเพื่อนอยู่แล้วนะแต่เพื่อนเราดันไปอยู่ห้องอื่นมีเพื่อนที่เราอ่ะรู้จักจริงๆก็คือมีคนเดียวที่อยู่ห้องเดียวกับเราซึ่งตอนนั้นน่ะก็มีการเรียนแบบปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนกระทั่งเราไปรู้จักกลุ่มหนึ่งซึ่งในกลุ่มนั้นน่ะก็จะมีผู้หญิงแล้วก็กระเทยด้วยเราไม่ได้วูลี่นะแค่จะบอกว่าเออมีเพื่อนในกลุ่มมีผู้หญิงแล้วก็นั่นแหละสาวประเภทสองเราไม่รู้จะได้ยังไงเขาเรียกแบบนี้แล้วกันคือด้วยความที่เราอ่ะก็ได้รู้จักกลุ่มนี้เป็นกลุ่มแรกเพราะเราคิดว่าเออกลุ่มนี้ดูสนุกเฮฮาดีเราก็เลยอยากเข้าไปอยู่ด้วยก็พอหลังจากได้อยู่ก็มีไปกินข้าวด้วยกันเลิกเรียนก็มานั่งรอที่เดียวกันตอนเช้าเวลามาโรงเรียนก็มารอจุดที่เราอ่ะนัดกันไว้พอผ่านไปประมาณ 1 เดือนเราก็รู้สึกว่าเออสนิทกับกลุ่มนี้มากขึ้นเรื่อยๆแล้วเพื่อนเราที่เคยสนิทกับเราอ่ะที่อยู่ห้องอื่นน่ะขอเข้ากลุ่มเราเราก็เลยแบบเออทุกคนดูเข้ากันได้ดีก็เลยอยู่กลุ่มเดียวกันเลยและแล้วอ่ะมันก็เกิดเหตุการณ์ขึ้นจนได้คือคนที่เราเอาเข้ากลุ่มมาที่เราบอกว่าเป็นเพื่อนสนิทเราอ่ะนั่นแหละโดนคนในกลุ่มอ่ะที่เราอยู่ด้วยอ่ะไปพูดกับเพื่อนสนิทเราว่าเราอ่ะไปด่าเพื่อนสนิทว่าซึ่งเราอ่ะไม่ได้พูดเลยแล้วทีนี้ก็เกิดการทะเลาะกันเกิดขึ้นทะเลาะกันแบบรุนแรงมากแล้วหลังจากที่ทะเลาะกันเรื่องนี้ในกลุ่มนั้นก็ผ่านไปเรื่องอื่นแบบทานให้คนอื่นมาหาเรื่องเราเขียนกระดาษอ่ะด่าเราแล้วเอามาติดบนหลังเราเขียนด่าเราบนโต๊ะที่ห้องเรียนด้วยเราอายมากเพราะว่าเรานั่งโต๊ะไหนอ่ะโต๊ะนั้นก็จะมีชื่อเราอ่ะแล้วก็เขียนด่ากำกับหลังซึ่งเราไม่ได้ทำอะไรให้เลยแล้วตอนนั้นน่ะเราก็มีแฟนซึ่งตอนนั้นที่เราคบกับแฟนอยู่อ่ะพวกนี้ก็ทำให้เราเลิกกับแฟนโดยที่ไปบอกแฟนเราว่าเราอ่ะคบซ้อนนอกใจทั้งๆที่เราไม่ได้ทำคือมันเป็นอะไรที่แบบว่าทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยวะส่วนเรื่องการบูลลี่อ่ะก็มาจากด้วยการที่เราอ่ะส่วนตัวเราเป็นคนที่ผิวขาวอยู่แล้วแล้วเราเป็นลูกครึ่งจีนหน้าตาก็จะหมวยๆหน่อยแล้วก็จะมีผู้ชายเนี่ยเข้ามาจีบเยอะคล้ายๆเหมือนเราเป็นจุดน่าสนใจอ่ะของเพศตรงข้ามก็เลยโดนจีบเยอะมีคนคุยเยอะแล้วพอสักพักนึงก็มีคนว่าเราว่าแบบหลงตัวเองเหมือนสวยขาวแล้วคิดว่าสวยหรอถ้าไม่ขาวก็ไม่สวยหรอกแล้วก็แบบว่าเราโดนแบบนี้ทุกวันน่ะจนเราต้องลาออกจากโรงเรียนซึ่งตอนนั้นเราอยู่แค่ม 1 เองแล้วด้วยความที่ม. 1 อ่ะเราก็ยังเด็กอยู่แล้วตัดสินใจออกจากโรงเรียนเพื่อที่จะไปเรียนกศนเพราะว่าถ้าเราไม่ออกอ่ะมันอยู่ไม่ได้หรอกมันเรียนไปมันไม่มีความสุขแบบมันเป็นเรื่องที่เครียดมากอ่ะซึ่งใครที่ไม่เคยโดนแบบเราก็จะไม่มีทางรู้เลยตอนนั้นไม่มีใครคบเราเป็นเพื่อนเลยด้วยซ้ำแม้แต่เพื่อนในห้องกลุ่มนั้นก็พาลให้คนอื่นนะไม่คบเราเป็นเพื่อนด้วยเราเลยไม่มีเพื่อนเลยเราไม่มีเพื่อนจนต้องไปคบกับเพื่อนห้องอื่นแล้วมันเป็นอะไรที่แบบว่าแย่มากเราเลยไม่ตัดสินใจที่จะเรียนต่อที่เดิมเราเลยเลือกที่จะไปเรียนกศนแล้วเรียนกศนมาตั้งแต่ม. ต้นยันม. ปลายเลย แล้วตอนนี้เราก็เรียนจบแล้วได้เกรดเฉลี่ย 3 กว่าแล้วก็ปี 66 เราก็จะมหาลัยรแล้วคือตลอดเวลาที่เรียนกศนแล้วอยู่บ้านเราเหงามากแบบอยากไปเรียนแล้วเจอเพื่อนแต่ก็ทำไม่ได้แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกเรียนจนจบแล้วอย่ามาหาอะไรก็ได้เจอเพื่อน เรื่องมันก้มีอยุเเค่นี้เเหละอย่าออกมาระบายให้คนอื่นได้นั่งอ่านเพราะว่ามันเป็นเรื่องที่เราก็ไม่อยากบอกใครแต่ก็นั่นแหละความลับมันไม่มีในโลกอ่ะเนอะแต่อยากทำออกมาให้คนอื่นได้อ่านแล้วรู้จักการคบเพื่อนมากขึ้นเพราะเพื่อนแต่ละคนก็ไว้ใจไม่ได้