เรื่องมีอยู่ว่า เราพึ่งได้รู้จักกับเพื่อนคนนึง เขาดร็อปเรียนเลยอยู่ม.4 เราอยู่ม.5 ตอนแรกที่รู้จักเราก็รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะนางขอให้เราไปดูครูให้นางจะไปสูบบุหรี่ เราเลยเตือนๆนางไปว่าบุหรี่มันไม่ดี เลิกได้ให้เลิก นางก็รับปาก ต่อมาเรารู้ว่านางคบกับผู้ชายอายุประมาณ40กว่าๆ  เราก็ไม่ได้ว่าอะไร พอมารู้ว่านางกับแฟนนางมีอะไรกันแล้ว เราเลยเตือนไป บอกว่า ในฐานะเพื่อนอะ เข้าไปยุ้งไม่ได้มาก แต่ระวังไว้หน่อย ถ้าท้องขึ้นมามันจะแย่ นางก็บอกนางป้องกัน ต่อมานางก็มาเล่าให้ฟังว่านางมีปัญหากับครู รุ่นพี่ แล้วก็รุ่นน้อง นางกำลังจะโดนทันฑ์บน ตอนแรกๆเราก็เข้าข้างนางนะ เพราะเราก็เห็นนางดี ไม่ได้หาเรื่องใคร ต่อมานางเริ่มทะเลาะกับแฟนแล้วบอกอยากเลิก บอกแฟนเขาติดยา นางไม่อยากทนแล้ว แถมเอาเครื่องเราไปโทรหาแฟนนางด้วย เราเลยบอกว่าอยากเลิกก็เลิก เพราะจริงๆเราไม่ชอบเขาเลย ตอนเราพานางไปคุยกับแม่ เรื่องที่นางทะเลาะกบคนอื่น เพื่อจะช่วยอะไรได้  ตอนนั้นนางคอลวิดีโอกับแฟนอยู่นางเลยบอกแฟนว่าแปปนึงจะไปคุยกับผู้ใหญ่ แฟนนางก็โกรธบอกว่า พอมาช่วยแก้ปัญหาก็มาทิ้งกันแบบนี้แล้วก็ตัดสายนางไป เราก็เลยบอก เคารพคนที่อาวุโสกว่าบ้างก็ดีนะ ตั้งแต่นั้นเรายอมรับว่าเราอคติกับแฟนนางมา กลับมาตอนที่นางทะเลาะกับแฟนบอกอยากเลิก นางก็พาลอารมณ์โกรธใส่เพื่อน เราก็เตือนว่า จะมาพาลใส่คนอื่นทำไม คนที่ทำให้โกรธมันแฟนแก ไม่ใช่เพื่อนคนอื่น เดี๋ยวก็โดนเกียดหลอก หลังจากนั้น นางก็มีปัญหากับเพื่อนในห้องเยอะมาก นางบอกเราอยากเรียนให้จบไวๆ เราก็รู้สึกเหนื่อยๆนิดหน่อย นางขอให้เราช่วยเรื่องงานเราก็ช่วยได้ แต่เวลาเราเตือนนางเรื่องพฤติกรรมนางไม่ค่อยฟัง ไม่สิ ฟังแต่ไม่สนใจมากกว่า แม่บอกเราว่าเพื่อนคนนี้คบไม่ได้ให้เลิกคบซะ ตอนแรกเราก็ยืนยันว่าไม่เป็นไรหลอก มันแค่เป็นคนพูดตรงไปแค่นั้นเองต่อมา มันหยุดเรียน เราก็ถามว่าหยุดทำไม นางบอกไปแฮปปี้เบิร์ธเดย์แฟนนางที่กรุงเทพ เราเลยโมโหหนักเลย ทำไมทำตัวเหลวไหลแบบนี้ แฮปย้อนหลังก็ได้ ใกล้สอบแล้วนะ งานก็ส่งไม่ครบ ครั้งนั้นเราเลิกคุยกับนาง นางก็โกรธเรากลับ เราไม่สนใจ นางมายุ่งกับเพื่อนสนิทเรา เราไม่อยากให้มายุ่งเลยเอาจริงๆ เพื่อนเราเคยโกรธที่นางมาบอกให้เลิกเล่นวอลเลย์บอล  นางขอให้เดินไปส่งที่ห้อง เพื่อนเราเลยโมโหมาก สัปดาห์นึงมีวิชาพละแค่วันเดียว ตอนนั้น เราก็ไม่ได้พูดอะไร  แต่ตอนนี้หลังจากทะเลาะกับนางเราไม่อยากให้นางมายุ้งกับเพื่อนเราเลย กลัวจะทำให้เพื่อนเราเดือดร้อนมาก เมื่อวานตอนกินข้าว เพราะเป็นวันสอบ เวลานางเลยกินข้าวพร้อมเรา ตอนนั้นเราได้ยินนางพูดเรื่องเรา ประมาณว่ามาห้ามคนอื่นให้ไปหาแฟนหาว่าทำตัวเหลวไหล เราก็หงุดหงิดขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แล้วเราเห็นเพื่อนนางเพื่อนคนนี้เป็นผช. เห็นดูทำหน้าไม่ค่อยดี เราเลยถามเป็นอะไร เขาบอกรู้สึกเหมือนไข้ขึ้น  (เราชอบเวลาได้ทำแผลให้คนอื่น แล้วก็บสกกับอยากเป็นหมอด้วย เลยพกยาพื้นฐานไว้ ปวดยาลดไข้กับปรอทลดไข้ก็พกไว้) เราเลยเอาปรอทวัดไข้มาเช็ดแอลกอฮอล์แล้วยื่นให้บอกลองวัดดู เพื่อไข้สูง เดี๋ยวจะช็อค เขาก็รับไป แล้วนางก็พูดขึ้นว่า ของใครอะ เพื่อนผช.เลยตอบของเรา นางก็พูด แล้วก็เอาของคนอื่นมาใช้เนอะ เพื่อนผช.เลยบอกทำไมอะ ใช้ไม่ได้หรอ นางก็บอก มันของใช้ส่วนตัว เขาใช้แล้ว เราโมโหมาก เราเช็ดแอลกอฮอล์แล้วนะ อีกอย่าง ไม่เคยไปโรงบาลหรอ หรือไปแล้วบอกหมอว่าถ้าจะวัดไข้ให้แกะปรอทใหม่ให้อะ เราเลยบอกเพื่อนผช.ว่า งั้นก็ไม่ต้องวัดหลอก มันไม่อยากให้วัดก็เอาคืนเรามาละกัน จะได้ไม่มีปัญหา ตอนนั้นก็โกรธจนกินข้าวไม่ลง แล้วะอจะไปนางก็มาคุยกับเพื่อนเราเลยจับแขนเพื่อนเราแล้วบอกว่าไปเถอะ นางก็พูด มาลวกคนอื่นตอนกำลังคุยกันนี้ไม่มีมารยาทเนอะ จากนั้นความอดทนที่มีมาแตกเลยค่ะ เราเลยพูดกับไปว่า ไอคนที่พูดอะมีมารยาทตายแหละ ความรู้สึกตอนนั้นแทบจะอยากไปตาอยหน้สเลยค่ะ แต่ก็อดทนไว้เพราะยังสอบไม่เสร็จ ยังไม่อยากเข้าห้องปกครอง แล้วเดินออกมาจากตรงนั้น เราก็คิด เสียดายที่เคยหวังดี เคยช่วยเหลือ รู้งี้ปล่อยไปตั้งแต่แรกดีกว่า มาเล่าให้แม่ฟังแม่ก็บอกว่าบอกแล้วว่าคนนี้คบไม่ได้ มันเป็นเซนต์ความรู้สึกของแม่ เราก็บอก หนูต้องเจอเองแม่ ไม่งั้นมันไม่มีอะไรพิสูจน์ว่าเขาไม่ดี เรื่องประมาณนี้ ที่จริงมีนมีเยอะมากกว่านี้ แต่เดี๋ยวยาวเกินไป ใครอ่านแล้วอยากรู้เพิ่มเติมถามได้ ถ้าเป็นพวกคุณ ควรจะเอายังไงกับเพื่อนแบบนี่ดีคะ?