ผมจะเล่าเรื่องราวให้ฟังนะครับซึ่งอาจจะไม่ได้เล่าทั้งหมดนะครับ คือมันมีอยู่ว่าผมกับแฟนเนี่ยเราคบกันมา 4ปีกว่าได้แล้วครับ ตอนแรกก็สามารถเข้ากับที่บ้านได้เป็นอย่างดี แต่พอทางบ้านผมเขามีปัญหากัน พ่อของผมนอกใจแม่ผม ไปมีคนอื่นซึ่งพอผมรู้ ผมก็เสียใจอย่างมากส่วนแฟนผม เขาปลอบผมผ่านโทรศัพท์ครับ (นางเรียนอยู๋คนละมหาลัยกับผมครับ) ทั้งนี้ทางบ้านผมก็ให้แม่ผมตัดสินใจกับคุณพ่อของผมครับ พ่อผมเป็นคนที่บอกให้แม้ผมหย่ากับเขาไป เพราะเขากล่าวว่า ตัวเขามีหนี้เยอะมาก เขาจึงอยากให้แม่กับผมเป็นอิสระจากเขา แต่ด้วยเรื่องส่วนตัวบางอย่างทำให้คุณแม่ของผมไม่สามารถหย่าได้(ส่วนตัวผมคิดว่าแม่ผมน่าจะยังมีใจให้พ่อผมอยู๋) ต่อมาแฟนของผมเขาพยายามจะช่วยผมกับแม่ครับ แต่ด้วยความที่แฟนผมเป็นคนพูดตรงๆ และไม่อ้อมค้อม รวมไปถึง นางเป็นคนที่ใครดีมาก็ดีกลับ ใครร้ายมาก็ร้ายกลับ ไม่ว่าจะเป็นผู้ใหญ่นางก็ไม่ยอมอ่อนให้ ซึ่งประเด็นสำคัญมันอยู่ตรงนี้แหละครับ แฟนผมเขาพยายามจะช่วยให้แม่ผมกับผมได้ประโยชน์จากตรงนี้ให้มากที่สุด แต่แม่ผมไม่เห็นด้วย(ซึ่งผมไม่เข้าใจแกเท่าไหร่) สุดท้ายแฟนผมก็หลุดว่าแม่ผมไป และแม่ผมเสียใจเป็นอย่างมาก ต่อมาพ่อผมก็ยังมานอนที่บ้านผมอยู่เป็นครั้งเป็นคร่าว เนื่องจากเป็นข้อตกลงของแม่ผม (แม้ว่าส่วนใหญ่พ่อผมจะไม่ได้อยากมาอยู่กับแม่ผมก็ตาม) พ่อผมจึงเรียกแฟนผมมาคุย แต่ด้วยความที่พ่อผมเขานอกใจแม่ผมและทำตัวไม่ดี แฟนผมจึงไม่ฟังคำแนะนำของเขา พร้อมยังเถียงกลับจึงทำให้พ่อผมเริ่มที่จะไม่ชอบแฟนผมไปด้วย ต่อมาแฟนผมก็เอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ที่บ้านนางฟัง สุดท้ายแม่ของนางก็ไปสืบข้อมูลจนรู้ว่า พ่อผมเป็นหนี้และเจ้าชู้ ทำให้แม่ของนางตัดสินใจให้นางอยู่ห่างจากผมหรือก็คือเลิกกับผมนั้นเอง ผมเลยเอาเรื่องนี้มาปรึกษาแม่ผม เขาก็พูดว่าเรื่องทั้งหมดมันเป็นความผิดของผมที่เอาเรื่องนี้ไปเล่าให้คนนอกอย่างแฟนผมฟัง ถ้าแฟนผมไม่รู้มันก็จะไม่เป็นแบบนี้ซึ่งผมก็พูดคุยถึงเรื่องของป๊าเกี่ยวกับหนี้ของป๊า ผมก็พูดว่าผมเข้าใจว่าทำไมแม่ของแฟนผมอยากให้เลิก เพราะคงไม่มีแม่คนไหนยอมให้ลูกตัวเองมาลำบากและเจออะไรแบบนี้ ส่วนแม่ผมก็บอกว่า ถ้าผู้หญิงรักเราจริงนางก็ต้องยอมรับได้สิ ผมก็เงียบ ต่อมาคุณพ่อผมเขามานอนที่บ้าน ผมก็พูดคุยกับแกปกติ(มั้ง) และพูดถึงแฟนผมด้วยถ้อยคำที่ไม่เหมาะสมซึ่งในตอนนั้นแฟนผมก็อยู่ด้วย นางจึงด่าพ่อผมกลับแบบไม่ใยดี และไม่สนว่าเป็นผู้ใหญ่ด้วยคำหยาบและผมก็ห้ามนางโดยการพยายามไม่ให้นางเข้าไปพูดคุย พอผมมาคุยกับทางบ้านผมต่อ เขาก็ด่าท่อผมว่าทำไมไม่ห้าม ไม่ทำอะไรสักอย่างซึ่งผมค่อนข้างเสียใจนะ (เพราะตอนแรกผมเป็นคนเข้าไปคุยกับทางบ้านของแฟนผมไม่ให้เอาเรื่องที่บ้านผมที่เข้าไปด่าลูกสาวเขา) และเขาก็พูดต่อว่านี้มันเรื่องของบ้านเรา เขาไม่เกี่ยว นางจึงเข้ามาตอบว่านางแค่อยากปกป้องผม เหมือนที่แม่ผมปกป้องพ่อผม อีกอย่างนางก็พูดความจริงทำไมยอมรับไม่ได้ จึงทำให้ที่บ้านผมเงียบ สุดท้ายพ่อผม แม่ผม และคนอื่นที่ได้ยินก็เสียใจ จนร้องไห้ และเขาเรียกหาผม แต่ผมวางสายไม่อยากคุย จนเขาทักมาบอกว่าไม่ได้จะว่าแค่อยากคุยผมจึงรับสาย พอผมรับสายที่บ้านก็ด่าว่าผม ทั้งหมดเป็นความผิดของผม เขาเลี้ยงผมให้โตมาคิดเองได้ ทำไมเรื่องแค่นี้คิดไม่ได้ ส่งเรียนให้สูงทำไมทำตัวแบบนี้ ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็เสียใจมากๆ แฟนผมก็เข้ามาคุยต่อกับที่บ้านผมว่าทำไมเอาแต่ว่าผมทั้งๆที่ผมช่วยที่บ้าน และเขาก็เถียงกันไปมา จนพี่สาวผมก็พูดว่าทางบ้านฝั่งแฟนผมเลี้ยงมาย้งไงไม่รู้หรอกนะ แต่ที่นี้ไม่ได้ด้อยกว่าแน่ๆ(ซึ่งผมงงมากเพราะมันไม่เกี่ยวกับเรื่องฐานะหรืออะไรพวกนี้เลย)  พี่สาวผมพูดต่อว่า พ่อของผมก็เรียนจบสูงด้วย ส่วนแฟนผมก็ฟาดกลับไปว่า "เรียนจบสูงแต่ทำสันดานแบบนี้ก็ไม่ต้องมาอวดหรอกค่ะ" พี่สาวผมถึงกับเงียบ และพูดเรื่องอื่นต่อ(ในมุมมองผมเหมือนเขาพยายามจะทำให้ทางบ้านดูดี แต่ผมคิดว่ามันไม่ได้เกี่ยวอะไรกันเลย) จนสุดท้ายพี่สาวผมเขาเถียงกับแฟนผมไม่ไหว เขาจึงหันมาถามผมว่าให้ผมเลือกระหว่างทางบ้านกับแฟน และยังบอกต่ออีกว่าอนาคตผมจะไม่มีความสุขมีแต่เครียด อยู่กับแฟนคนนี้ไปอะ ให้ผมเลิกแล้วไปหาใหม่ซึ่งแฟนผมก็พูดส่วนกลับไปว่าให้ผมเลือกทางบ้านเลย (นางเป็นคนบอกผมตลอดมาเพราะยังไงครอบครัวก็สำคัญ) ผมทำอะไรไม่ถูกจึงไล่ให้ทุกคนออกไปและอยากอยู่คนเดียว จนสุดท้ายทุกคนก็วางสายไปกัน (ในตอนแรกมันแค่แว็บเดียวจริงๆ ผมอยากฆ่าตัวตายให้มันจบๆไป แต่ผมไม่กล้าพอ)
ณ ตอนนี้
ผมอยากรู้ว่าผมควรทำอย่างไรดี?
ทางบ้านผมกับบ้านแฟนดูทรงแล้วไปกันไม่รอด....แฟนผมกับที่บ้านผมด้วย
ส่วนผมไม่ได้มีปัญหากับทางบ้านแฟนผมนะ แต่ผมไม่มั่นใจว่าทางบ้านเขาจะรับผมได้ไหม
มีแค่เราสองคนที่ยังรักกันครับ