คือว่าตอนเด็กเราเป็นที่ร่าเริงมาก แต่คนในครอบครัวมักพูดไม่ดีใส่เรา ชอบแขวะเรา พอโตแล้วเราเลยคิดว่าถ้าคนที่ทำไม่ดีใส่เรา เราก็ไม่จำเป็นต้องยิ้ม ต้องทำให้คนคนนั้นมีความสุข แค่เรามีความสุขก็พอ ทำให้เราดูเป็นคนที่หน้าบึ้งตลอดเวลา อยู่บ้านเราแทบไม่ยิ้มเลย  ถ้าเราเล่นโทรศัพท์ หรือดูซีรีย์เราก็จะยิ้ม เราชอบอยู่คนเดียวแล้วเล่นโทรศัพท์ โทรศัพท์เลยกลายเป็นเซฟโซนของเรา แต่พ่อของเราก็ชอบยึดโทรศัพท์ ทำให้เราไม่มีความสุขเลย แล้วตอนที่ไม่ยึดโทรศัพท์พ่อเราก็จะพูดว่า" ไม่รู้อีกเหรอว่าทำไมถึงโดนยึดโทรศัพท์"ทำให้เราเสียใจตลอด บางที่เราก็เคยคิดนะว่าที่ยึดโทรศัพท์ทั้งที่ตอนนี้เราก็อยู่ม.2แล้วเค้าอาจจะคิดว่าเราติดโทรศัพท์เกินไปรึเปล่า แต่บางที่เราก็คิดว่าเค้าทำเกินไป เพราะว่าบางครั้งที่ยึดอ่ะตอนนั้นเรายังไม่ปิดเทอมเลย ทำให้บางครั้งเราก็เข้าเรียนออนไลน์ไม่ได้ ตอนเลิกเรียนก็โทรนัดเวลามารับไม่ได้ ตอนคาบว่างก็ไม่มีอะไรทำแล้วสมัยนี้อะครูชอบสั่งงานออนไลน์ มันลำบากมากค่ะ อยากให้เค้าเลิกทำแบบนี้สักที  เราควรทำไงดีคะ
[code]ใส่โค้ด
[/code]