หนูคะ คุณแม่แค่กำลังบอกให้หนูรู้ถึงความเป็นจริงของฐานะเท่านั้น ทำไมถึงคิดไปว่าแม่ดูถูก
ยกตัวอย่าง แม่ให้เงินหนูใช้วันละ 300 บาท ซึ่งอย่าหวังสูงก็คือ ยังไงหนูก็ได้แค่ 300 บาทจากแม่นั่นแหละ ถึงหนูอยากจะได้วันละ 500 ก็เป็นไปไม่ได้
นี่คือความจริง ที่หนูต้องอย่าหวังมาก

อย่าหวังสูงเกินสิ่งที่พ่อแม่จะสามารถทำให้ได้

แต่หากหนูอยากได้เงินวันละ 500 เลยไปทำงานพิเศษ หรือหาช่องทางอื่นๆ นั่นเป็นคนละเรื่องกันไม่เกี่ยวอะไรกับที่แม่พูดเลย

หนูคะ
จริงๆ ประโยคนี้สำหรับผู้ใหญ่แล้วมันรันทดนะคะ  ลูกทั้งคนก็อยากให้ดีที่สุด แต่ตัวเราก็มีความสามารถทำได้ดีเพียงเท่านี้ ไม่สามารถให้ลูกได้เหมือนคนอื่นเค้า คิดว่าเค้าไม่เสียใจหรือคะ

เราเคยคลุกคลีอยู่กับโรงเรียน เคยเห็นเด็กๆ บางคนอยากได้นั่นนี่เหมือนที่เพื่อนมี เหมือนคนอื่น (เราเองก็เคยเป็นสมัยที่ยังใช้อารมณ์ขึ้นหน้าอยู่) มีความฝัน อยากเรียนที่ดีดี อยากเรียนพิเศษ อยากเรียนต่อต่างประเทศ  เราเคยได้ยินแม่ของเด็กพูดแบบนี้ ลูกโมโห ลูกเสียใจ ลูกท้อแท้  แต่คนเป็นแม่แอบไปร้องไห้ ร้องไห้แล้วก็ต้องทำหน้าที่ต่อไป ถึงเสียใจที่มีให้ลูกไม่ได้เหมือนคนอื่นเค้าแต่มันก็ทำอะไรไม่ได้ ที่ต้องพูดเพราะไม่อยากให้ลูกหวังมากเพราะแม่ทำไม่ได้

คำนี้หากจะดูถูกใคร  ก็คือคุณแม่กำลังดูถูกตัวเองอยู่นั่นแหละค่ะ  มีใครบ้างอยากจะพูดคำนี้  ถ้าเลือกได้มันไม่มีหรอกค่ะ

คิดใหม่ทำใหม่นะคะ คุณแม่ไม่ได้ดูถูกหนูเลยแม้แต่นิด และรวบรวมกำลังใจสู้ต่อไป เพื่อให้อนาคตหนูจะได้ไม่ต้องพูดประโยคนี้กับคนที่หนูรักค่ะ