สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 15
ถ้าอยากเรียนอาชีวะสายช่างอุตสาหกรรม(ปวช.)ก็ให้เข้าครับ แต่พ่อขอเลือกโรงเรียนหน่อยนะ
เช่น
- โรงเรียนเตรียมวิศวกรรมศาสตร์ ไทย-เยอรมัน (มจพ.)
- สถาบันไทยโคเซ็น (มจธ. & สจล.)
- วิทยาลัยเทคโนโลยีดอนบอสโก
- สถาบันเทคโนโลยีจิตรลดา
- สถาบันการบินพลเรือน
แต่ถ้าเลือกจะเข้าแต่ โรงเรียนที่ออกแนวทรง 4KINGS นี่ต้องมานั่งคุยกันยาว
เช่น
- โรงเรียนเตรียมวิศวกรรมศาสตร์ ไทย-เยอรมัน (มจพ.)
- สถาบันไทยโคเซ็น (มจธ. & สจล.)
- วิทยาลัยเทคโนโลยีดอนบอสโก
- สถาบันเทคโนโลยีจิตรลดา
- สถาบันการบินพลเรือน
แต่ถ้าเลือกจะเข้าแต่ โรงเรียนที่ออกแนวทรง 4KINGS นี่ต้องมานั่งคุยกันยาว
สมาชิกหมายเลข 4095539 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 7225544 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1240466 ถูกใจ, master_zo ถูกใจ, anegi ถูกใจ, มือใหม่หัดโพสต์ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6539325 ถูกใจ, Ja lil a ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6140766 ถูกใจ, cnidaria_non ถูกใจรวมถึงอีก 60 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 1
รายได้สูงนะมันเท่าไหร่ละ
ส่วนตัวผมเป็นวิศวกรไฟฟ้า เงินเดือน 45k ไม่รวมสวัสดิการ+โอที+โบนัสรายปี +รายได้จากสวนทุเรียนปีละ 2 ล้าน
เรียนจบ ม3. มาแบบครูถีบส่งออกมา ไม่รู้จะเรียนอะไรต่ออะไรดี พ่อแม่ก็เลิกกันเคว้งค้างมาก คิดอย่างเดียวต้องมีข้าวกิน จะมีข้าวกินต้องหางงานทำ
เลยนั่งรถจาก กทม มาศรีราชา มาหางานทำที่บ้านป้า พี่ชาย(ลูกป้า)เห็นว่าโง่แต่มีทักษณะและความสามารถด้านคอมพิวเตอร์สูง(เป็นเด็กติดเกมส์กินนอนร้านเกมส์จนเจ้าของร้านจ้างเฝ้าร้านเกมส์)
พี่ชายเลยพาไปสมัครเรียน ปวช คอมพิวเตอร์ แต่ชอบช่างยนต์(สาวๆกรี๊ดช่างยนต์ดี) แต่ดวงซวย เต็มหมดครูถีบยับยัดให้ลงเรียนช่างไฟ แบบระบบทวิภาคี ตอนนั้นก็ไม่รู้เหมือนกันมันคืออะไร เรียนๆไปงั้นโดดเรียนบ้างไรบ้างตีรันฟันแทงบ้าง แต่ไม่ค่อยรักเพื่อนรักชีวิตตัวเองมากกว่าใส่เกียร์หมาตลอด
จบ จบปวช.มาว่าไม่เรียนละจะไปหางานทำดีกว่าได้ตังใช้ไม่ต้องเดือดร้อนใครเพราะไม่มีเงินค่าเทอม
ดันดวงดีสะงั้นครูโทรมาบอกที่บ้านป้าได้ทุนเรียนฟรีไม่เสียอะไรเลย แต่....ขอให้ช่วยเจ้าหน้าที่ดูแลห้องคอมพิวเตอร์(ประกอบ อัพเกรด ซ่อม ลงโปรแกรมดู แลเว็ปวิทยาลัย) ก็เลยตกลงเรียนต่อ ปวส แบบ งงๆ
3+2ปี ไวเหมือนโกหก จบ ปวช ปวส มา เกรด 3.5 ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันไปขยันเรียนตอนไหน
ก็อี รอบเดิมไม่เรียนละจะไปทำงงานโรงงานรายได้ดีโบนัสกระจายไม่คิดหาที่เรียนใดๆทั้งสิ้น
เพื่อนดันชวนไปเที่ยวจังหวัดจันทบุรี(ไม่รู้จักว่าอยู่ตรงไหนอะไรยังไง) พ่อเพื่อนมารับถึงบ้านตัวเราว่าง เอ๊าไปก็ไปเพื่อไปเปิดหูเปิดตา สรุปเพื่อนเม้งดันไปสมัครเรียนต่อ ป.ตรี กัน 3 คนไอ้เรานั่งหัวโด่อยู่คนเดียวคิดในใจนี่เม้งมหาลัยอะไรวะมีป่า เพื่อนสมัครเสร็จสอบสัมภาษเสร็จ อ.ประจำคณะวิชาเดินมาพูดคุยทำไม่เข้าไปสอบสัมภาษ ไอ้เราก็บอกไม่มีตังครับไม่มีใครสนับสนุนตามเพื่อนมาเที่ยวเฉยๆ เอกสารก็ไม่มีอะรสักอย่างมีบัตรประชาชนใบเดียว อาจารย์บอกเดียวช่วยเรื่องหาเงินเรียน-ค่าหน่วยกิจต่างๆรับเราง่ายๆสะงั้น ก็เลยหลวมตัวมาเรียน อาจารย์ก็หางงานพิเศษป้อนให้ตลอดเพื่อให้มีรายได้ ค่าเทอมค่ากินก็กู้ กยศ. จนจบ ป.ตรี ได้เหมือนกัน จบ ป.ตรีมาเกรดก็ 3 กว่า
จังหวะชีวิตคนเราแต่ละคนไม่เท่ากันขึ้นอยู่กับตัวบุคคลมากกว่า ตัวผมเองเรียนทางด้านไฟฟ้ามาผมไม่ชอบเลยเพราะคำนวนเยอะแต่ผมกลับหากิน-สร้างรายได้กับของพวกนี้เป็นกอบเป็นกำ
ผมแต่งงานแล้ว ทำงงานที่ระยอง+เสาร์ทิตย์กลับไปทำสวนที่จันทบุรี มีรายได้หลายทางโดยไม่ได้เป็น แพทย์ พยาบาล หรือ ราชการ
ส่วนตัวผมเป็นวิศวกรไฟฟ้า เงินเดือน 45k ไม่รวมสวัสดิการ+โอที+โบนัสรายปี +รายได้จากสวนทุเรียนปีละ 2 ล้าน
เรียนจบ ม3. มาแบบครูถีบส่งออกมา ไม่รู้จะเรียนอะไรต่ออะไรดี พ่อแม่ก็เลิกกันเคว้งค้างมาก คิดอย่างเดียวต้องมีข้าวกิน จะมีข้าวกินต้องหางงานทำ
เลยนั่งรถจาก กทม มาศรีราชา มาหางานทำที่บ้านป้า พี่ชาย(ลูกป้า)เห็นว่าโง่แต่มีทักษณะและความสามารถด้านคอมพิวเตอร์สูง(เป็นเด็กติดเกมส์กินนอนร้านเกมส์จนเจ้าของร้านจ้างเฝ้าร้านเกมส์)
พี่ชายเลยพาไปสมัครเรียน ปวช คอมพิวเตอร์ แต่ชอบช่างยนต์(สาวๆกรี๊ดช่างยนต์ดี) แต่ดวงซวย เต็มหมดครูถีบยับยัดให้ลงเรียนช่างไฟ แบบระบบทวิภาคี ตอนนั้นก็ไม่รู้เหมือนกันมันคืออะไร เรียนๆไปงั้นโดดเรียนบ้างไรบ้างตีรันฟันแทงบ้าง แต่ไม่ค่อยรักเพื่อนรักชีวิตตัวเองมากกว่าใส่เกียร์หมาตลอด
จบ จบปวช.มาว่าไม่เรียนละจะไปหางานทำดีกว่าได้ตังใช้ไม่ต้องเดือดร้อนใครเพราะไม่มีเงินค่าเทอม
ดันดวงดีสะงั้นครูโทรมาบอกที่บ้านป้าได้ทุนเรียนฟรีไม่เสียอะไรเลย แต่....ขอให้ช่วยเจ้าหน้าที่ดูแลห้องคอมพิวเตอร์(ประกอบ อัพเกรด ซ่อม ลงโปรแกรมดู แลเว็ปวิทยาลัย) ก็เลยตกลงเรียนต่อ ปวส แบบ งงๆ
3+2ปี ไวเหมือนโกหก จบ ปวช ปวส มา เกรด 3.5 ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันไปขยันเรียนตอนไหน
ก็อี รอบเดิมไม่เรียนละจะไปทำงงานโรงงานรายได้ดีโบนัสกระจายไม่คิดหาที่เรียนใดๆทั้งสิ้น
เพื่อนดันชวนไปเที่ยวจังหวัดจันทบุรี(ไม่รู้จักว่าอยู่ตรงไหนอะไรยังไง) พ่อเพื่อนมารับถึงบ้านตัวเราว่าง เอ๊าไปก็ไปเพื่อไปเปิดหูเปิดตา สรุปเพื่อนเม้งดันไปสมัครเรียนต่อ ป.ตรี กัน 3 คนไอ้เรานั่งหัวโด่อยู่คนเดียวคิดในใจนี่เม้งมหาลัยอะไรวะมีป่า เพื่อนสมัครเสร็จสอบสัมภาษเสร็จ อ.ประจำคณะวิชาเดินมาพูดคุยทำไม่เข้าไปสอบสัมภาษ ไอ้เราก็บอกไม่มีตังครับไม่มีใครสนับสนุนตามเพื่อนมาเที่ยวเฉยๆ เอกสารก็ไม่มีอะรสักอย่างมีบัตรประชาชนใบเดียว อาจารย์บอกเดียวช่วยเรื่องหาเงินเรียน-ค่าหน่วยกิจต่างๆรับเราง่ายๆสะงั้น ก็เลยหลวมตัวมาเรียน อาจารย์ก็หางงานพิเศษป้อนให้ตลอดเพื่อให้มีรายได้ ค่าเทอมค่ากินก็กู้ กยศ. จนจบ ป.ตรี ได้เหมือนกัน จบ ป.ตรีมาเกรดก็ 3 กว่า
จังหวะชีวิตคนเราแต่ละคนไม่เท่ากันขึ้นอยู่กับตัวบุคคลมากกว่า ตัวผมเองเรียนทางด้านไฟฟ้ามาผมไม่ชอบเลยเพราะคำนวนเยอะแต่ผมกลับหากิน-สร้างรายได้กับของพวกนี้เป็นกอบเป็นกำ
ผมแต่งงานแล้ว ทำงงานที่ระยอง+เสาร์ทิตย์กลับไปทำสวนที่จันทบุรี มีรายได้หลายทางโดยไม่ได้เป็น แพทย์ พยาบาล หรือ ราชการ
ชายเหวง ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4095539 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 7225544 ถูกใจ, okb ถูกใจ, anegi ถูกใจ, เคนตะซัง ถูกใจ, คุณชายราศีกรกฎ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6539325 ถูกใจ, EnongNi ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6140766 ถูกใจรวมถึงอีก 46 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ขอถามกลุ่มคนที่มีรายได้สูงหน่อยครับ ถ้าลูกคุณสนใจอยากเรียน ปวช.,ปวส. สายช่าง คุณจะให้ลูกของคุณเรียนหรือไม่