คือเราพึ่งปิดเทอมได้3วันเเล้วเเม่ก็อยู่บ้านกับเราตลอดถึงประมาณ3โมงเพราะเเม่ต้องไปรับน้อง เราจึงอยู่คนเดียวคือเราเล่นไอเเพดอยุ่โทรศัพท์ชาร์ตเเบตอยู่ ประเด็นคือพอทีนี้ไอเเพดเราไม่มีซิมเเม่เราโทรมาทางมือถือ ไอเเพดเราไม่มีซิมเลยไม่มีอะไรขึ้นเลย ส่วนโทรศัพท์คือเราลืมชาร์ตเเบตเเล้วโทรศัพท์ก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่เเบตเลยหมดเร็ว ทำให้ไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ เเม่เราจึงเปลี่ยนเป็นโทรไลน์เเละโวยใส่เราว่า ''เเหม่โทรหาไม่รับเลยนะโทรศัพท์น่ะหัดเปิดเสียงซะบ้าง'' ในเชิงตะคอกใส่ผ่านมือถือ เเม่เราโทรมาบอกว่า ถ้าอยากกินข้าวก็ลงมาช่วยถือของ เราเลยตอบโอเค เขาก็หาหาว่าเรากวนตีน หรือที่ทุกคนก็รู้อยู่ว่าโทรศัพท์เราไม่ดีเเทบจะพังเเล้ว เขาสัญญากับเราว่าถ้าเกรดดีจะซื้อโทรศัพท์ใหม่ให้ เราทั้งช่วยงานบ้านล้างจานถือของจากรถทั้งๆที่นน้องกกับเราห่างกันเเค่2ปีเเต่กลับไม่ได้ถืออะไรเลยเราถูห้องส่วนรวมทุกครั้ง เเต่เเม่กลับไม่เห็นค่าอะไรเลย พอกำลังจะทำตามเวลาปกติก็มาตะคอกใส่เราว่า ถูห้องยัง เเบบเสียงโมโห เราเลยบอกว่ากำลังทำ เเม่ก็บอกว่าถ้ากูไม่บอกก็ไม่ทำเนอะ เราก็ไม่พูดอะไรเเล้วเดินไปหยิมไม้ถู เขาก็หาว่าลอยหน้าลอยตาใส่เเละะพูดว่าเป็นเหี้*ไร เราบอกเเม่ว่าก็เเค่เดินไปหยิบไม้เฉยๆนังไม่ได้ทำอะไรเลย เขาก็ตอบมาว่ากูก็เเค่พูดลอยๆ เราจึงอธิบายเเบบใจเย็นเเล้ว เเต่เขาก็มาขู่ว่าถ้ายังทำนิสัยเเบบนี้อยู่กุจะหักค่าขนมวันละร้อยนึง เเละไม่ซื้อโทรศัพท์ให้เราตั้งใจเรียนเพื่อสิ่งนี้มาตลอด เราควรทำยังไงดีกระทู้ทที่เราตั้งเเต่อันมันมาจากความเครียดจากที่บ้านเลย ขอคำเเนะนำหน่อยค่ะเราเครียดมากเลยทุกวันนี้ตอนนอนบางครั้งเราเครียดจนอาระวาดเลยมันเจอเเต่ละอย่างทั้งเเม่พูดคำหยาบใส่บางครั้งยังเข้ามาเครียดในฝันเลย คือเเม่ไม่ได้ตามใจนะคะสิ่งที่ขอเเต่ละอย่างเเม่เราเต็มใจซื้อให้เลยเราก็มีเกรงใจอยู่บ้าง