สวัสดีครับ ผมเป็นผชคนหนึ่งธรรมดาปกติผมจะมาเล่าชีวิตที่ผมกำลังพบเจออยู่ในตอนนี้ซึ่งผมอยากจะถามพี่ๆว่าผมจะไปทางไหนดี ปัจจุบันตอนนี้ผมคบกับแฟนมา2ปี มีการทะเลาะกันบ่อยมาก ผมเป็นคนอารมณ์ร้อนมากแต่ก่อน พอมาเจอแฟนคนนี้ แฟนคนนี้ของผมเป็นคนที่โตมาต่างจากผมครอบครัวของแฟนมีพ่อกับย่าแค่สองคน เธอโตมาแบบไม่ค่อยมีคนคอยสั่งคอยสอน เธอโตมาเองเลยเป็นแบบความคิดของเธอเธอเข้าใจอะไรไว้ก็จะเถียงผมอยู่เสมอ ชอบชักสีหน้า ชอบใช้อารมณ์กับผม ซึ่งพอเธอทำแบบนั้นผมก็ต้องใจเย็นให้ ปรับตัวเอง แต่บางทีก็มีบ้างที่ผมโกรธขึ้นมา เธอเลยหยุดแล้วร้องไห้ทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ผมสอนเธอเสมอ สอนให้เธอโตเธอคิดเป็น 2ปีที่คบมาผมขอเธอแค่หนึ่งอย่างคือ อย่าทำนิสัยแบบนี้ได้มั้ย มันทำเราสองคนไม่มีความสุข มันทำให้รู้สึกว่ามันวนซ้ำอยู่แบบเดิม ผมเลยมาคิดว่าผมวนซ้ำอยู่อย่างนี้ จะวนอยู่แบบนี้ไปตลอดเหรอ ในอนาคตผมอยากแต่งงาน ผมจะจบทำงานแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้วันหนึ่งเรามีลูก ทะเลาะต่อหน้าลูกเหรอ ลูกจะเป็นปมไหม ลูกจะเก็บแล้วซึมซับไปไหม อารมณ์ของเธอจะขี้หงุดหงิด สอนใครได้ไม่ค่อยนาน เธอร้อนก็จะขี้รำคาญ ผมขอเธอเรื่องนิสัยของเธอเรื่องเดียวเลย แต่เธอทำไม่ได้เธอเป็นแบบนี้มาตลอด เธอเป็นคนที่ดี ทำหน้าที่ได้ทุกอย่าง รักเดียวใจเดียว งานบ้านช่วยผมได้ทุกอย่าง คอยดูแลย่าที่ติดเตียงได้ คอยเช็ดของเสียจากร่างกายได้หมด แต่เธอเป็นคนปากออกจะหมาหน่อย ปากไว และพูดไม่ค่อยคิด ชอบเอาชนะในสิ่งที่เธอไม่รู้จริงๆ ชอบเถียงผม ผมเลยตัดปัญหาตรงที่ว่าพาไปดูหน้างานเลย เธอก็จะยอมรับไปเอง ในส่วนตัวผม ผมก็ไม่ได้ดีอะไรมาก แต่ก็ทำหน้าที่ของผู้ชายคนนึงครบถ้วน เสียเลยคืออารมณ์ร้อน ปากไว เป็นคนตรงๆ ด่าแล้วด่าเจ็บ แต่ถ้าโกรธแล้วก็จะหายไปเอง โกรธง่ายหายเร็ว ทุกครั้งทะเลาะกันผมจะมานั่งคุยปรับความเข้าใจ ทะเลาะกันก็เพราะเธอเป็นคนเริ่มซ่ะส่วนใหญ่เลย ผมเลยมานอนคิดนั่งคิดว่าอยู่ไปเรื่อยๆยังไงสักวันหนึ่งต้องเลิกลากันไปแน่ๆ อีกอย่างที่ทำให้ผมลังเลใจคือ เราสองคนเลี้ยงแมวตัวแรกด้วยกัน 1 ตัว ซึ่งรักเป็นลูก ผูกพันธุ์ไปแล้ว เลยทำให้ผมลังเล อีกเรื่องคือ ชีวิตแฟนของผมไม่ค่อยดีนัก พ่อเธอเป็นคนไม่เอาอะไรเลย กินเหล้า เมาทุกวัน ดูแลย่าได้บ้างบางที แล้วค่าใช้จ่ายของเธอมีจำกัด เงินที่มีคือเงินของย่าเธอ เธอต้องกู้ กยศ. เอาเพื่อมาแบ่งเบาที่บ้าน เงินที่มีคือใช้ค่าเทอม ค่ากิน ค่าใช้จ่ายที่บ้านของเธอ ในส่วนเรื่องหอพัก ผมให้แฟนมาอยู่ด้วยไม่ต้องเสียค่าเช่าและค่าสัญญา ผมให้เธอหารแค่ค่าไฟเท่านั้น ทุกๆเรื่องผมจะคอยซัพพอรต์เธอ คอยเป็นกำลังใจเป็นความคิด หาทางแก้ปัญหาให้ ครอบครัวผมค่อยข้างที่จะพอมีอยู่บ้าง ผมเลยช่วยเธอเท่าที่จะช่วยได้ ผมเลยกลัวว่าถ้าเลิกกันจริงๆเธอจะอยู่ยังไงใช้ชีวิตได้มั้ย เพราะเธอไม่มีคนให้พึ่งพาเลย รถไม่มี เงินก็จะไม่พอ มีปัญหาเธอก็ต้องนั่งรถกลับบ้าน ไปแก้ปัญหาที่บ้านเพราะพ่อเธอสร้างปัญหาติดเงินค่าเหล้า บ้านเหม็นบ้าง ย่าไม่มีคนดูแลบ้าง ยังดีที่มีบ้านข้างๆคอยช่วยเธอเป็นเหมือนครอบครัวเธอเลย แต่เขาก็ช่วยได้เท่าที่ทำได้ ชีวิตของเธอน่าสงสารครับ อาลูกแท้ๆของย่าก็ไม่เคยมาเหลียวแล เธอตามให้มาพาย่าไปโรงบาลก็ไม่ค่อยอยากจะมา อาได้ดีแล้วแต่ไม่เคยมาดูแลแม่ของตัวเองเลย ปีหนึ่งมา2ครั้งได้ ขับมาหาเพือนของเขา ใกล้ๆบ้านย่าก็ไม่คิดจะมาหา มาหาทีหนึ่ก็ถ่ายรูปลงว่ารักแม่ ลงรูปคนอื่นบอกได้ดีเพราะคนนี้ขอบคุณคนนี้ แต่แม่ตัวเองทำให้เกิดมา มีทุกวันนี้ไม่ใช่เพราะแม่เหรอ ผมนี่เอือมมากครับกับอาของเธอ ถ้าผมเลิกกับเธอเธอเคว้งแน่นอนครับ ผมเคยถามเธอ เธอร้องไห้ เธอบอกว่าถ้าไม่ได้เจอผม เธอคงลำบากมาก คงอยู่อย่างลำบากและคงไม่มีความคิดที่โตขึ้น ผมรักแฟนผมนะครับ แต่อีกมุมหนึ่งมันก็ทำให้ผมคิดว่าผมควรจะเลิกกันตอนนี้แล้วเริ่มชีวิตใหม่ หรือ จะอยู่แบบนี้ต่อไปครับ ขอบคุณครับ