อย่างที่ว่าเลยค่ะบางทีก็อยากจะว้ากใส่ดังๆให้โลกแตกไปเลย แต่เราเลือกที่จะไม่ทำเพราะกลัวแตกหัก รักเพื่อนมาก แต่เขาเป็นคนที่พูดไม่แคร์คนอื่น ไม่สนว่าคนอื่นจะรู้สึกอย่างไรเรากับเพื่อนคนนี้สนิทกันมาตั้งแต่ประถมค่ะ จนถึงตอนนี้อยู่ม.ปลายแต่ก่อนน่ารักไม่ได้เอาแต่ใจขนาดนี้อะ กับบางทีก็ไม่มีมารยาทเอาสะเลย สันดานเสียขึ้นทุกวัน ฟุ่มเฟือย ทำอะไรไม่ค่อยเกรงใจคนอื่น ไม่เห็นอกเห็นใจผู้อื่น ละเขาเคยพูดกับเราว่าจะไม่แคร์คนทั้งโลก โหคำนี้เราจำสุดๆเลยค่ะ ทั้งที่เราแคร์เขามาก ทำอะไรนึกถึงตลอด ก่อนจะเดินไปไหนเรารอเขาตลอด แต่เวลาเขาจะไปเขาไม่ค่อยรอเราค่ะ ชอบทิ้งเราทีแรกก็นอยด์ๆอยู่ แต่พักหลังมาเริ่มไม่สนละ ละเวลาไปทำงานที่โรงเรียนเขาจะบ่นเหมือนทำเยอะแยะ เหนื่อย ทั้งๆที่ไม่ได้สร้างสวรรค์วิมารอะไร เอะอะก็จะกลับไม่มีไรทำโทรเรียกแม่มารับ ทั้งที่งานก็ยังไม่เสร็จเลย ละเราก็มีเพื่อนที่เล่นด้วยอีก2คนค่ะ ละ2คนนั้นก็รู้สึกเหมือนๆกับเรา อึดอัดสุดๆ หายใจไม่โล่งสักทีเบื่อนิสัย ก็คิดอยู่ว่าสันดานแบบนี้ยังต้องคบอยู่รึป่าว  เราไม่รู้จะพูดยังไงให้เขาทบทวนตัวเองได้สักทีอย่างน้อยก็อยากให้นึกถึงใจเขาใจเราบ้าง….