เราอยากเล่าให้ใครสักคนฟัง แต่ไม่สามารถทำได้ เพราะอะไรมาอ่านกันต่อจากนี้
เรื่องมันมีอยู่ว่า เรากับแฟนกลับบ้านที่ต่างจังหวัดกัน กลับไปก็เหมือนเช่นเคย คือแฟนเราก็ไปปาร์ตี้กับเพื่อนๆที่บ้านเค้า คือเรารู้จักเกือบหมดทุกคนเลย เราเลยไม่ตามไปด้วย เพราะด้วยความที่ว่าเราไว้ใจแหละและอีกอย่างเพื่อนๆในกลุ่มคงไม่มีอะไรมากมายไปกว่าการนั่งคุยกัน เราก็รออยู่บ้าน (แต่ขอบอกก่อนว่าช่วงเย็นๆก็นั่งกินข้าว ปิ้งย่างกันที่บ้านน่ะ แล้วมีเพื่อนมาจากต่างอำเภอกลับบ้านมาเจอกันพอดีเลยช่วนกันไปต่อที่บ้านเพื่อนๆเค้าเราเลยไว้ใจให้ไปเพราะเค้าคงอยากสนุกกับเพื่อนๆเค้า) เราดูเวลาจนถึงเกือบๆตี3-4 เรานอนไม่หลับทั้งคืนเพราะมันผิดเวลาที่กลับบ้านเพราะปกติอย่างน้อยๆแค่ตี2 ก็ถึงบ้านละ แล้วพี่ๆที่ไปกินบ้านเพื่อนเค้าก็กลับบ้านเค้าเราได้ยินเสียงเราเดินไปถามว่าทำไมได้กลับมาก่อน แฟนเราทำไมไม่กล้บบ้านทั้งที่สมควรกลับแล้ว เพื่อนเค้าก็ไม่ได้พูดอะไรมาก แต่มีคำนึงที่พูดมาว่าอยากรู้ไปดูเองว่าทำไมถุงไม่กลับ เราได้ยินคำนั้นคือคิดในใจว่าอย่าให้ได้มีอะไรเลย เราก็ตัดสิ้นใจอยู่นานว่าจะไปดีไหม เพราะตอนนั้นบ้านกับที่แฟนอยู่นั้นห่างกันเป้็นกิโลเลยแล้วเราไม่มีรถ เราก็โทรๆๆๆๆๆ ไลน์ไปหาแต่ไม่อ่าน ไม่รับสาย เราจึงตัดสินใจเดินจากบ้านไปหาแฟน เราคิดในใจว่าทำไมไม่รับสาย เราเดินไปถึงเราก็ยืนดูว่าใครอยู่บ้าง/ทำไรกันอยู่ เราอยู่สักกพักแฟนเรานั่งข้างผู้หญิงคนนึงที่มากะพี่ที่เรารู้จัก (มีสามีแล้วน่ะผู้หญิงคนนี้)สักพักแฟนเราก็ดึงผู้หญิงคนนั้นเข้ามากอดเว้ย แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้ขัดอะไร ยอดให้กอด เมื่อเราเห็นแบบนั้นเราก็เดินไปหาแล้วตบหัวแฟนเราไม่ 1 ที (เราทำไรไม่ถูกเลยในตอนนั้นสั้นไปหมด) เราทำแบบนั้นเสร็จเราก็เดินจากไป แฟนเราเดินตามมาที่รถ ขับรถกลับที่ทำงานในตอนนั้นเลย ทั้งๆที่เมาๆระยะทางประมาณ 90 กิโล เลย เราพยายามโทรหาเพราะเป็นห่วงมากทั้งเมาและขับรถไม่ค่อยชำนาญ แต่ก็ไม่เป็นผล เราได้แต่โทรสอบถามรปภ.ที่ทำงานแฟนว่าเค้ามาถึงโรงงานยัง ได้คำตอบว่าถึงแล้ว เราสบายใจไป แต่เรื่องของเรื่องเรายังอยู่บ้านเค้าในตอนนั้น รถไม่มี555กลับไง แต่ดีที่เรารู้จักเพื่อนๆเค้าที่นั้นเยอะ เค้าก็ทักมาหาว่าเป็นยังไงกินข้างยังให้ไปส่งไหม(เราบอกไม่ต้องส่งเพราะว่าห้แฟนกลับมารับถึงจะกลับ)เพื่อนเค้าบางคนก็ดีกับเรามากๆ ตอนนั้นเราทำไรไม่ถูกเลย ****รู้สึกผิดน่ะที่ทำไปแบบนั้น แต่เรายืนยั้นว่าจะไม่กลับบ้านถ้าแฟนไม่มารับ แต่มีพลีกกว่านั้นคือตกมาตอนเย็นแฟนเรากินมาม่าไปแล้วมีอาการเหมือนอาหารติดคอ แล้วหายใจไม่ออก จนได้นำส่งโรงพยาบาลในตัวอำเภอ ***ผจก.ที่ทำงานโทรมาหาว่าให้มาดูแฟนหน่อย เรานี้ร้องไห้ก่อนเลยแล้วก็ให้เพื่อนเค้ามาส่งที่ทำงาน แล้วแฟนเราไปโรงพยาบาลแล้วได้โควิด-19 กลับมาด้วย (ได้ทั้งโควิด-19 / แพนิค )มาพร้อมๆกัน ระยะกักตัว 10 วันเราทำกับข้าวส่งทุกวัน วันละ 3เวลา เลยน่ะ อยากได้อะไรเราหาให้หมด
*****ตอนนี้เรายังคุยกันปกติเหมือนเดิมเราให้อภัยกันละกัน แต่เรารู้สึกว่าเราเป็นสาเหตุที่ทำให้ปฟนเราเป็นแพนิคหรือป่าว คือบ้างทีเราไม่ได้ตั้งใจในเรื่องที่มันเกิดขึ้นไปแล้ว แต่มันกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ เราเลยอยากถามความคิดเห็นเพื่อนๆว่าเราผิดไหม/เราเป็นสาเหตุของโรคแพนิคของเค้าในครั้งนั้นไหม
https://www.praram9.com/panic-disorder/ (เว็บของโรคแพนิค)
สาเหตุของโรคแพนิค???
เรื่องมันมีอยู่ว่า เรากับแฟนกลับบ้านที่ต่างจังหวัดกัน กลับไปก็เหมือนเช่นเคย คือแฟนเราก็ไปปาร์ตี้กับเพื่อนๆที่บ้านเค้า คือเรารู้จักเกือบหมดทุกคนเลย เราเลยไม่ตามไปด้วย เพราะด้วยความที่ว่าเราไว้ใจแหละและอีกอย่างเพื่อนๆในกลุ่มคงไม่มีอะไรมากมายไปกว่าการนั่งคุยกัน เราก็รออยู่บ้าน (แต่ขอบอกก่อนว่าช่วงเย็นๆก็นั่งกินข้าว ปิ้งย่างกันที่บ้านน่ะ แล้วมีเพื่อนมาจากต่างอำเภอกลับบ้านมาเจอกันพอดีเลยช่วนกันไปต่อที่บ้านเพื่อนๆเค้าเราเลยไว้ใจให้ไปเพราะเค้าคงอยากสนุกกับเพื่อนๆเค้า) เราดูเวลาจนถึงเกือบๆตี3-4 เรานอนไม่หลับทั้งคืนเพราะมันผิดเวลาที่กลับบ้านเพราะปกติอย่างน้อยๆแค่ตี2 ก็ถึงบ้านละ แล้วพี่ๆที่ไปกินบ้านเพื่อนเค้าก็กลับบ้านเค้าเราได้ยินเสียงเราเดินไปถามว่าทำไมได้กลับมาก่อน แฟนเราทำไมไม่กล้บบ้านทั้งที่สมควรกลับแล้ว เพื่อนเค้าก็ไม่ได้พูดอะไรมาก แต่มีคำนึงที่พูดมาว่าอยากรู้ไปดูเองว่าทำไมถุงไม่กลับ เราได้ยินคำนั้นคือคิดในใจว่าอย่าให้ได้มีอะไรเลย เราก็ตัดสิ้นใจอยู่นานว่าจะไปดีไหม เพราะตอนนั้นบ้านกับที่แฟนอยู่นั้นห่างกันเป้็นกิโลเลยแล้วเราไม่มีรถ เราก็โทรๆๆๆๆๆ ไลน์ไปหาแต่ไม่อ่าน ไม่รับสาย เราจึงตัดสินใจเดินจากบ้านไปหาแฟน เราคิดในใจว่าทำไมไม่รับสาย เราเดินไปถึงเราก็ยืนดูว่าใครอยู่บ้าง/ทำไรกันอยู่ เราอยู่สักกพักแฟนเรานั่งข้างผู้หญิงคนนึงที่มากะพี่ที่เรารู้จัก (มีสามีแล้วน่ะผู้หญิงคนนี้)สักพักแฟนเราก็ดึงผู้หญิงคนนั้นเข้ามากอดเว้ย แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้ขัดอะไร ยอดให้กอด เมื่อเราเห็นแบบนั้นเราก็เดินไปหาแล้วตบหัวแฟนเราไม่ 1 ที (เราทำไรไม่ถูกเลยในตอนนั้นสั้นไปหมด) เราทำแบบนั้นเสร็จเราก็เดินจากไป แฟนเราเดินตามมาที่รถ ขับรถกลับที่ทำงานในตอนนั้นเลย ทั้งๆที่เมาๆระยะทางประมาณ 90 กิโล เลย เราพยายามโทรหาเพราะเป็นห่วงมากทั้งเมาและขับรถไม่ค่อยชำนาญ แต่ก็ไม่เป็นผล เราได้แต่โทรสอบถามรปภ.ที่ทำงานแฟนว่าเค้ามาถึงโรงงานยัง ได้คำตอบว่าถึงแล้ว เราสบายใจไป แต่เรื่องของเรื่องเรายังอยู่บ้านเค้าในตอนนั้น รถไม่มี555กลับไง แต่ดีที่เรารู้จักเพื่อนๆเค้าที่นั้นเยอะ เค้าก็ทักมาหาว่าเป็นยังไงกินข้างยังให้ไปส่งไหม(เราบอกไม่ต้องส่งเพราะว่าห้แฟนกลับมารับถึงจะกลับ)เพื่อนเค้าบางคนก็ดีกับเรามากๆ ตอนนั้นเราทำไรไม่ถูกเลย ****รู้สึกผิดน่ะที่ทำไปแบบนั้น แต่เรายืนยั้นว่าจะไม่กลับบ้านถ้าแฟนไม่มารับ แต่มีพลีกกว่านั้นคือตกมาตอนเย็นแฟนเรากินมาม่าไปแล้วมีอาการเหมือนอาหารติดคอ แล้วหายใจไม่ออก จนได้นำส่งโรงพยาบาลในตัวอำเภอ ***ผจก.ที่ทำงานโทรมาหาว่าให้มาดูแฟนหน่อย เรานี้ร้องไห้ก่อนเลยแล้วก็ให้เพื่อนเค้ามาส่งที่ทำงาน แล้วแฟนเราไปโรงพยาบาลแล้วได้โควิด-19 กลับมาด้วย (ได้ทั้งโควิด-19 / แพนิค )มาพร้อมๆกัน ระยะกักตัว 10 วันเราทำกับข้าวส่งทุกวัน วันละ 3เวลา เลยน่ะ อยากได้อะไรเราหาให้หมด
*****ตอนนี้เรายังคุยกันปกติเหมือนเดิมเราให้อภัยกันละกัน แต่เรารู้สึกว่าเราเป็นสาเหตุที่ทำให้ปฟนเราเป็นแพนิคหรือป่าว คือบ้างทีเราไม่ได้ตั้งใจในเรื่องที่มันเกิดขึ้นไปแล้ว แต่มันกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ เราเลยอยากถามความคิดเห็นเพื่อนๆว่าเราผิดไหม/เราเป็นสาเหตุของโรคแพนิคของเค้าในครั้งนั้นไหม
https://www.praram9.com/panic-disorder/ (เว็บของโรคแพนิค)