ตามกระทู้เลยค่ะ พอจะมีทางที่เราผู้เป็นแม่ สามารถเลือกชีวิตให้ลูก หลังจากที่เราไม่อยู่แล้ว ว่าจะให้ใครเอาไปเลี้ยง คือเรื่องความตายสำหรับเราเรามองว่าเป็นเรื่องใกล้ตัวมากเลยค่ะ และพอเรานึกถึงวันนั้นแล้วหันไปมองเจ้าตัวเล็กที่เราเป็นคนเลี้ยงเค้ามาตั้งแต่เกิดทุกวันทั้งวัน และความเป็นแม่คือห่วงเค้ามากทุกวินาที เราไม่สบายใจทุกครั้งเมื่อนึกถึงว่า ถ้าเราเป็นอะไรไป แล้วลูกจะต้องตกไปให้พ่อเค้าเลี้ยงต่อ เพราะเรารู้ว่า ถ้าไปอยู่กับพ่อเค้า พ่อเค้าก็คงเอาไปให้แม่เค้าเลี้ยง ซึ่งเราเคยเห็นแม่เค้าเลี้ยงหลานเค้า เราไม่โอเคกับวิธีการเลี้ยงเด็กของบ้านนั้น ยิ่งเค้าสูบบุหรี่อีก แถมไม่คิดถึงเลยว่าสูบต่อหน้าเด็ก หรือพ่นควันใส่หลานเค้า เรารับไม่ได้ ถ้าต้องให้ลูกเราไปอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนั้น แถมเรื่องการพูดจาของบ้านนั้นก็หยาบโพลน บางครั้งก็ปล่อยปละละเลยเด็ก เลี้ยงหลานไว้กับทีวี ตัวเองก็ไปไหนไม่รู้ไม่อยู่ดูหลาน รู้อีกทีหลานก็ได้เลือดจนต้องไปโรงพยาบาล ถ้าถามว่ารู้อย่างนี้ทำไมถึงมีลูกกับสามีเรา เพราะเรารู้อย่างนี้ค่ะเราเลยไม่อยากมีลูกกับเค้า วันที่เราตัดสินใจได้ว่าจะเลิกคบหากับเค้า แต่ก็สายไปเพราะหลังจากเลิกไม่นานเราก็มีลูกกับเค้าแล้ว 

    เป็นไปได้มั้ย หากเราจะสามารถเตรียมการอะไรสักอย่างเพื่อให้ลูกเรายังคงได้อยู่กับฝั่งบ้านเราไว้เลี้ยงลูกของเรา เรื่องเงินไม่ลำบากเพราะเรามีส่วนที่เตรียมไว้ให้ลูกเราแล้ว และเรื่องความรักที่พี่น้องฝั่งเรามีให้ลูกเรา เราไว้ใจมาก เพราะเค้ารักลูกเราเหมือนลูกเค้า เพราะเค้าก็ช่วยเราดูแลลูกเรามาตั้งแต่เกิดเหมือนกัน ฐานะทางการเงิน พูดจา นิสัยต่างๆ และความรักเอาใจใส่ที่เค้ามีให้กับลูกเรา เราเชื่อว่าถ้าเราเป็นไรไปเราจะไปอย่างสบายใจถ้ารู้ว่าลูกเราจะได้ไปอยู่กับเค้า มากกว่า อยู่กับบ้านสามีเรา