ว่างเปล่า...อุบัติ...มีตน
ฉันจึง...ธำรง...คงอยู่
ดิ้นรน...กัดฟัน...ต่อสู้
ดำรง...คงอยู่...ตัวตน
•
พึ่งพา...สองมือ...สารพัด
ปากกัด...ตีนถีบ...หนักหนา
ต่อสู้!!!...และสู้!!!...เสมอมา
กลับว่า...ดิ้นรน...เช่นเดิม
•
ไร้หวัง...ความสุข...ชีวิต
ไม่คิด...อนาคต...ดีกว่า
หาวัน...ใช้วัน...ต่อชะตา
เพื่อหายใจ...วันหน้า...ไปอีกวัน
•
นานปี...ล่วงเลย...ผ่านลับ
เรี่ยวแรง...กลายกลับ...สูญหาย
ระโหย...โรยแรง...มลาย
สิ้นสุด...ร่างกาย...สังขาร
•
ส่งต่อ…วัฏจักร…ดิ้นรน
วงวน...สู่คน...ลูกหลาน
ยากจน...ข้นแค้น...ร้าวราน
ส่งต่อ…สืบสาน…ขับขานไป
•
ไร้หวัง…ในประเทศ…ฉ้อฉน
ผู้คน…หาลืมตา...อ้าปากได้
เพียงประทัง...พอให้รอด...ไม่อดตาย
ยังยากเย็น...เข็ญใจ...แสนลำเค็ญ
___________________________
ศศิ กุลสงวน
23 กันยายน 2565
#บทกวี #กวีนิพนธ์ #กวี