ตั้งแต่เด็ก1ขวบจนถึง28ปีเราไม่เห็นว่าเค้าจะเลิกเป็นหนี้ได้สักทีจนเรากับพ่อเราท้อแท้เบื่อหน่ายมากเราทำงานตั้งแต่ป2เก็บเงินตอนนั้นป๊าถูกหวยซื้อทองให้เส้นหนึ่งความที่เราเป็นเด็กก้อดีใจมีสร้อยใส่ใส่ได้ไม่ถึง3วันแม่ก้อถอดสร้อยไปขายเสียใจมากพอเราอยู่่ป.3เราเห็นพวกนอกระบบเก็บตะโกนถามว่าแม่อยู่ไหนบ้างวันก้อด่าบางวันก้อขับรถชนประตูรั้วบ้านเราเห็นภาพแบบนี้ซ้ำๆตั้งแต่ยันอยู่ม.1ตอนนั้นเราเกลียดแม่เข้าถึงกระดูกดำแต่ห่วงพ่อเราเลยทำได้แค่ทนตอนม1เป็นอะไรที่ทรมานใจแม่เป็นนอกระบบไม่พอใช้งานเราจนแบบไม่มีเวลาทำการบ้านทำไรไม่ได้ดังใจทุบตีเจอหนักๆคือเอาเขียงน้อยทุบที่หัวเจ็บมากแค้นมากทุกวันนี้ยังฝังใจแม่ก้อเป็นหนี้เรื่อยๆย้ายหนี้ทุกที่จนเราเรียนปวช.ทั้งเรียนทั้งทำงานเราขอให้แม่เลิกเป็นหนี้แร้วจะซื้อรถยนต์ตอนแรกทำได้สุดท้ายก้อเป็นหนี้เหมือนเดิมมักจะมีข้ออาจหลายอย่างเพื่อแก้ตัวบางทีเราก้อเหนื่อยที่จะพูดอยากจะเดินให้รถชนตายไปเลยแต่ก้อห่วงพ่อเราควรมีวิธีแก้ไขยังไงค่ะ