สวัสดีค่ะหนูอยู่ ม.5 มีเพื่อนอยู่ 1 คนที่สนิทตั้งเเต่สมัยประถมตอนม.ต้นเรามีกลุ่ม 5 คน เเต่พอขึ้น มา.ปลาย เพื่อนคนนี้เราได้อยู่ทับ 1 ส่วนเราทับ 2 ในทับ 2 เราจะมีเพื่อน 4คนเรื่องที่จะมาเล่าคือเรื่องของเพื่อนทับ 1 ค่ะเพื่อนกันจะมีงอนกันบ้างเป็นเรื่องธรรมดาเเต่เพื่อนคนนี้เขาชอบงอนเรื่องไร้สาระในกลุ่มก็จะมีตัวตายตัว      เเทนที่คอยง้อเพื่อนคนนี้ตลอดตั้งเเต่ ม.ต้น เเต่พอขึ้น ม.ปลาย เขาก็จะงอนเรื่องไม่เป็นเรื่องเยอะขึ้นเรื่อยๆยกตัวอย่าง ถ้าเราไม่คอยไปกินข้าวเที่ยงที่โรงอาหารพร้อมเขาเเล้วถ้าเขาออกจากห้องเเล้วไม่เจอเราอยู่หน้าห้องเขาจะงอน เเต่เราจะมีเหตุผลทุกครั้งว่าจะคอยข้างล่างเพราะเข้าห้องน้ำส่งงานครู พอเขาลงมาถ้าเดินหนีหรือไม่นั่งโต๊ะด้วยกันนั้นคือเขากำลังงอนเเล้วเพื่อนต้องไปง้อ เเต่ครั้งนี้จะเป็นการงอนที่ไร้สาระเเละใหญ่ที่สุดเพราะพวกเราไม่รู้ว่าเขางอนอะไรเรา ตอนเเรกเพื่อนอีกคนก็ง้อตามปกติพอผ่านไปอาทิตย์หนึ่งเขาไม่ตอบเเชทกลุ่มพวกเราหรือเเชทส่วนตัวพวกเราเลย อาทิตย์ที่ 2 เลยเข้าไปคุยด้วยตรงๆเเต่เขาตอบมาเเค่ว่าเเค่ไม่อยากคุยเเล้วก็เดินหนีหรือไม่ก็เมินเหมือนเราทำเหมือนพวกเราไม่มีตัวตน ช่วงนั้นพวกเราพยามยามในการง้ออยากคุยด้วยว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ถามน้องข้างบ้านเขาพี่ที่เขาสนิทถามเพื่อนในห้องถามทุกคนที่รู้จักเขา  ทุกคนตอบเหมือนกันหมดว่าเขา ไม่อยากคุยพออาทิตย์ที่ 3 เขาออกจากกลุ่มทุกกลุ่มเเล้วเลิกเป็นเพื่อนกับบางคนในกลุ่ม มีครั้งหนึ่งที่เพื่อนเราถามว่าเป็นอะไรเเล้วจับเเขนไว้เเต่เขาสบัดออก พอครั้งนั้นเพื่อนเลยเลิกทักเลิกถามเลิกให้ความสนใจ จะมีถามเพื่อนทับ 1 บ้างว่าเขามาโรงเรียนมั้ยเพราะเขาชอบใส่ชุดนักเรียนเเต่ไม่เข้าโรงเรียน เเต่เมื่อวานก่อนเราถามน้องข้างบ้านว่าเขาเป็นไงบ้างจะสอบเเล้วตั้งเเต่งอนกันเขาเเถบจะไม่มาเรียนเลย น้องบอกว่าเขาจะลาออกตอนนั้นเราจิตตกมากคิดตลอดว่าเราเป็นคนทำให้เขาอยากลาออกทำให้เขาไม่อยากมาโรงเรียนหรือเปล่า เพื่อนก็บอกเราว่ามันไม่ใช่ความผิดเราให้เราโฟกัสเเค่เรื่องสอบที่จะมาถึงก็พอ เเต่เรารู้สึกผิดทุกครั้งเหมือนเราพลากอนาคตคนอื่นยังไงไม่รู้