เราเป็นลูกที่เห็นแม่ตัวเองอยู่ในวังวนของการโดนหลอก ตกเป็นเหยื่อ หรือเลือกทำสิ่งผิดๆในลักษณะเดิมๆอยู่ตลอด
ตั้งแต่พ่อเราเสียมรดกต่างๆ บ้าน รถ ที่ดิน ของมีมูลค่าก็ยังพอมีเหลือ เหลือพอจะทยอยใช้จ่ายเลี้ยงดูส่งเราเรียน แต่แม่เราก็หลงคำยอ คำหลอกจากสามีชาวบ้าน เชื่อใจให้เค้ามาครอบงำชีวิต ทำตามเค้าทุกอย่างจนหมดตัว เชื่อทุกคน ทุ่มเทเงินให้ยกเว้นลูกตัวเอง
แม่เราชอบแสวงหาทางลัด เชื่อคำคนง่าย คนนู้นก็ดีคนนี้ก็ดี สุดท้ายไม่นานก็จะบอกว่าเค้าหลอกอีกแล้ว จากมีสมบัติ จนแทบจะกลายเป็นขอทาน(ไม่มีอาชีพ ไม่มีเงิน ย้ายที่อยู่บ่อย)ในทุกวันนี้ เราอยู่กับแม่เรามาตลอด เราได้รับผลกระทบกับทุกๆการตัดสินใจทำอะไรของแม่ จนเราออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเองมาก็หลายปี เราไม่เคยอยากติดตามชีวิตของแม่ เพราะมันวนลูปอยู่แบบนั้น ชอบคบคนใหม่ๆ เชื่อคำคน บ้ายอ โดนหลอก หมดตัว ทำอาชีพอะไรไม่เคยได้นาน ไม่ว่าจะค้าขาย เปิดร้าน ย้ายที่อยู่บ่อย ได้เงินไม่ว่าจะเยอะแค่ไหนจากพี่สาว ก็ผลาญด้วยคำอ้างที่ว่า มันคือการ "ลงทุน" ตั้งแต่สเกลเล็กๆ เช่น ธุรกิจเครือข่าย ขายตรง แชร์ลูกโซ่ ขายบัญชี(รับจ้างเปิดบัญชี) ไปจนเสียเงินหลักแสน หลักหมื่น ด้วยความหลงว่าเค้ากำลังจะรวย และหลังจากนั้นไม่นานก็จะวนกลับมาคือโดนหลอก สิ้นหวัง เสียใจ แต่พอมีโอกาสเริ่มต้นใหม่ก็เลือกทำแต่แบบเดิมๆ ด้วยความมั่นอกมั่นใจ บังคับลูกอย่างเราให้ร่วมด้วย พอเราปฏิเสธ ก็ด่าทอว่าเราโง่ ไม่รู้จักแสวงหาความก้าวหน้า ทั้งๆที่เราพยายามจะพูดถึงอดีตตลอดชีวิตของเค้า ทั้งเรื่องการคบคน การเอาเงินที่มีไปจ่ายกับอะไร
มีคนคนนึงที่เราเห็นแล้วนึกถึงแม่ คือ อดีตภรรยาคุณศรรามอ่ะค่ะ แบบขออนุญาตพูดว่า ดูเหมือนเค้าคิดว่าตัวเองเก่ง ฉลาด หัวก้าวหน้า มั่นใจ มีความทะเยอทะยานเล่นกับเงินตัวเลขเยอะๆ ชีวิตโชคดีได้สามี(พ่อเรา)ที่ค่อนข้างดี รวยในระดับนึงแต่รักษาอะไรไว้ให้ลูกไม่ได้เลยเผลอเป็นขายๆ แล้วความจริงคือ แอบทำเรื่องไม่ดีปกปิดซึ่งเดายาก ความลับเยอะ เวลาถามจะพูดจาวกไปวนมา จนสร้างความเสียหายมากมายถึงขั้นเสี่ยงคุก มีคนมาข่มขู่ พอเรื่องจบได้โอกาสกี่ครั้งก็ไม่มีทางสำนึกได้ นำความเดือดร้อนมาสู่ครอบครัวก็คือเราสมัยเด็ก พอโดนจับได้ก็เหมือนเสียใจ รู้สึกผิด หวาดกลัว แต่ลับหลังยังไงไม่ทราบ ตอนม.ปลายเราโดนพาไปนั่งกินข้าวกับเสี่ยตามร้านอาหารบ่อยค่ะ อยู่ๆมีรถสปอร์ตส่งมาที้บ้านเราบอกให้เราเอาไว้ใช้ หรืออีกหลายๆอย่างที่ถือว่าเสี่ยง สมัยนั้นเราไม่ได้คิดอะไรมาก แต่พอพ้นออกมาก็มานั่งคิด
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันมาจากผู้ชายคนที่มาหลอกแม่คนนั้น ยุให้แม่ขายนู่นขายนี่ ขายบ้านเก่า ขายรถ ขายที่ดิน เอาเงินมาสร้างใหม่ ซื้อรถใหม่ อะไรที่มีมูลค่าผช.เค้าจะพานายหน้ามาตีราคา แล้วขาย เลยมองเห็นของที่น่าจะมีมูลค่าอีกอย่างคือ...ลูกสาว? บ้านสร้างใหม่ก็ไม่เสร็จค่ะ เพราะทีมช่างรับเหมาที่มาทำก็เครือญาติของผู้ชายคนนั้น สุดท้ายก็โดนยุให้ขายทิ้งอีก เล่นเอาแม่หมดตัวจริงๆ มีกี่ล้านๆ หมด จนไม่มีที่ซุกหัวนอนพาเราไปเช่ากระต๊อบปลายสวนใครไม่รู้อยู่กันสองคนแม่ลูก ขับรถเก่าๆเน่าๆจากอู่ทำสีที่เค้าให้ยืมคันสำรองเวลารถลูกค้ารอทำสีมาใช้ก่อนแนวๆนั้น ส่วนผช.คนนั้นก็รวยขึ้น มีบ้าน เปลี่ยนรถใหม่ แต่งตัวดีขึ้น ก็เลิกกันไป ออกจากบ้านเรากลับบ้านตัวเองไปอยู่กับลูกเมีย ซื้อรถใหม่ให้ลูกตัวเองใช้ เค้าคบกันอยู่หลายปีนะ ตัวติดกันตลอดเลย เรานี่โคตรส่วนเกิน ไปสมัครเรียนมหาลัยคนเดียว ทำทุกอย่างคนเดียว หางานทำหาเช่าห้องเอง แม่ไม่เคยตามมาดู
ผ่านมาเป็นสิบๆปี ทุกวันนี้เราก็ยังเห็นแม่เป็นเหมือนเดิมทุกอย่าง อายุแกก็เยอะแล้ว แต่ไม่เคยคิดได้ ไม่เคยเอาบทเรียนในชีวิตมาใช้ ไม่ยอมรับความจริง ชอบปฏิเสธว่าไม่จริงๆ หลายๆเหตุการณ์มันเลวร้ายมาก มันเกิดจากความไม่ฉลาด ไม่ทันคนของตัวเค้าเอง แต่เค้าโทษว่ามันคือเวรกรรม ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เราก็ผิดหวังในตัวแม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จะพูดออกมาตรงๆเค้าก็ไม่ยอมรับ จะไม่พูดเรื่องก็เกิดขึ้นซ้ำๆ
จนหลังๆมาพี่สาวพยายามเป็นธุระเรื่องการเลี้ยงดู ให้เค้าพออยู่ได้ไม่ต้องดิ้นรน ให้เงินจนเค้าสะสมได้ก้อนนึง เค้าก็เอาไปซื้อรถ อายุเยอะจัดไฟแนนซ์ไม่ได้ก็เอาชื่อใครไม่รู้(ผู้ชาย)มาใส่เป็นเจ้าของใหม่แทน แล้วส่งเอกสารไปให้พี่สาวเซ็นอนุมัติจ่ายเพื่อไม่ให้เค้ายึดรถ พี่สาวเห็นชื่อก็ตกใจ ไม่เซ็นให้ สุดท้ายเสียเงินเปล่าเป็นแสนๆและรถโดนยึด ไม่รู้เรื่องราวเป็นมายังไง เหนื่อยใจ ผิดหวัง ที่แม่เป็นแบบนี้ค่ะ อ้างว่าเต๊นท์รถนี้รู้จักกัน ไว้ใจได้ ชื่อคนที่เป็นเจ้าของใหม่นี่ก็ไว้ใจได้ว่าซั่น เค้าคือใคร? อะไรยังไง? งง? ไว้ใจแล้วด้วย? อดีตที่ชีวิตเราเคยดี จนวันที่แม่เราเริ่มก่อเรื่องต่างๆ สูญเสียอะไรไปมากมายจริงๆ และแม่ไม่เคยแบ่งเงินให้ ริบไว้เองหมด ช่วยจ่ายแค่นิดๆหน่อย เช่น ค่าตั๋วรถทัวร์ แม้แต่ตอนเรียนจบค่ารับปริญญาเรายังจ่ายเอง ขอให้ปิดบช.กยศ.เป็นของขวัญรับปริญญาเพราะเรากลัวเงินหมดไปเปล่าๆ ก็ไม่ยอมจ่าย ให้เราใช้เอง สุดท้ายเงินก็หมดไปเปล่าๆจริงๆ
ทำได้แค่เก็บบทเรียนมาใส่ตัวเอง เพราะบทเรียนเหล่านั้นเข้าไม่ถึงแม่เราเลยจริงๆค่ะ 😢 เสียดายทุกสิ่งทุกอย่าง เราส่งเสียตัวเองเรียนป.ตรี จนจบ ปัจจุบันมีลูกและมีหนี้กยศ. ตั้งแต่ยุคโควิดชีวิตลำบาก นึกถึงเรื่องราวในอดีตแล้วมองปัจจุบัน แม่เรายังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ย้ายที่อยู่บ่อย อยู่กับใครไม่ได้นาน ผลาญเงินก้อนใหญ่ๆไม่เคยเก็บ แบบเสียทิ้ง เสียรู้ ไม่เหลืออะไรเลย ถึงจะเป็นเงิน เป็นสิทธิ ของแม่ เราไม่ได้มีสิทธิ์ แต่นึกแล้วมันน่าเศร้าใจจริงๆค่ะ
ทำไมคนบางคนถึงไม่เปลี่ยนเรื่องราวให้กลายเป็นบทเรียนบ้าง อย่างน้อยอาจจะช่วยนำพาชีวิตให้ไม่ต้องพบเจอกับความผิดพลาดแบบเดิมซ้ำซาก เสี่ยงคุก เสี่ยงตาราง ชีวิตไม่สงบสุข เรื่องร้ายๆขอให้เป็นแบบใหม่ไปบ้างก็ยังดี ไม่ใช่เหมือนเดิมตลอดทั้งชาติแบบนี้😢
ทำไมคนบางคนถึงคิดไม่ได้จนเกือบตลอดชีวิต
ตั้งแต่พ่อเราเสียมรดกต่างๆ บ้าน รถ ที่ดิน ของมีมูลค่าก็ยังพอมีเหลือ เหลือพอจะทยอยใช้จ่ายเลี้ยงดูส่งเราเรียน แต่แม่เราก็หลงคำยอ คำหลอกจากสามีชาวบ้าน เชื่อใจให้เค้ามาครอบงำชีวิต ทำตามเค้าทุกอย่างจนหมดตัว เชื่อทุกคน ทุ่มเทเงินให้ยกเว้นลูกตัวเอง
แม่เราชอบแสวงหาทางลัด เชื่อคำคนง่าย คนนู้นก็ดีคนนี้ก็ดี สุดท้ายไม่นานก็จะบอกว่าเค้าหลอกอีกแล้ว จากมีสมบัติ จนแทบจะกลายเป็นขอทาน(ไม่มีอาชีพ ไม่มีเงิน ย้ายที่อยู่บ่อย)ในทุกวันนี้ เราอยู่กับแม่เรามาตลอด เราได้รับผลกระทบกับทุกๆการตัดสินใจทำอะไรของแม่ จนเราออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเองมาก็หลายปี เราไม่เคยอยากติดตามชีวิตของแม่ เพราะมันวนลูปอยู่แบบนั้น ชอบคบคนใหม่ๆ เชื่อคำคน บ้ายอ โดนหลอก หมดตัว ทำอาชีพอะไรไม่เคยได้นาน ไม่ว่าจะค้าขาย เปิดร้าน ย้ายที่อยู่บ่อย ได้เงินไม่ว่าจะเยอะแค่ไหนจากพี่สาว ก็ผลาญด้วยคำอ้างที่ว่า มันคือการ "ลงทุน" ตั้งแต่สเกลเล็กๆ เช่น ธุรกิจเครือข่าย ขายตรง แชร์ลูกโซ่ ขายบัญชี(รับจ้างเปิดบัญชี) ไปจนเสียเงินหลักแสน หลักหมื่น ด้วยความหลงว่าเค้ากำลังจะรวย และหลังจากนั้นไม่นานก็จะวนกลับมาคือโดนหลอก สิ้นหวัง เสียใจ แต่พอมีโอกาสเริ่มต้นใหม่ก็เลือกทำแต่แบบเดิมๆ ด้วยความมั่นอกมั่นใจ บังคับลูกอย่างเราให้ร่วมด้วย พอเราปฏิเสธ ก็ด่าทอว่าเราโง่ ไม่รู้จักแสวงหาความก้าวหน้า ทั้งๆที่เราพยายามจะพูดถึงอดีตตลอดชีวิตของเค้า ทั้งเรื่องการคบคน การเอาเงินที่มีไปจ่ายกับอะไร
มีคนคนนึงที่เราเห็นแล้วนึกถึงแม่ คือ อดีตภรรยาคุณศรรามอ่ะค่ะ แบบขออนุญาตพูดว่า ดูเหมือนเค้าคิดว่าตัวเองเก่ง ฉลาด หัวก้าวหน้า มั่นใจ มีความทะเยอทะยานเล่นกับเงินตัวเลขเยอะๆ ชีวิตโชคดีได้สามี(พ่อเรา)ที่ค่อนข้างดี รวยในระดับนึงแต่รักษาอะไรไว้ให้ลูกไม่ได้เลยเผลอเป็นขายๆ แล้วความจริงคือ แอบทำเรื่องไม่ดีปกปิดซึ่งเดายาก ความลับเยอะ เวลาถามจะพูดจาวกไปวนมา จนสร้างความเสียหายมากมายถึงขั้นเสี่ยงคุก มีคนมาข่มขู่ พอเรื่องจบได้โอกาสกี่ครั้งก็ไม่มีทางสำนึกได้ นำความเดือดร้อนมาสู่ครอบครัวก็คือเราสมัยเด็ก พอโดนจับได้ก็เหมือนเสียใจ รู้สึกผิด หวาดกลัว แต่ลับหลังยังไงไม่ทราบ ตอนม.ปลายเราโดนพาไปนั่งกินข้าวกับเสี่ยตามร้านอาหารบ่อยค่ะ อยู่ๆมีรถสปอร์ตส่งมาที้บ้านเราบอกให้เราเอาไว้ใช้ หรืออีกหลายๆอย่างที่ถือว่าเสี่ยง สมัยนั้นเราไม่ได้คิดอะไรมาก แต่พอพ้นออกมาก็มานั่งคิด
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันมาจากผู้ชายคนที่มาหลอกแม่คนนั้น ยุให้แม่ขายนู่นขายนี่ ขายบ้านเก่า ขายรถ ขายที่ดิน เอาเงินมาสร้างใหม่ ซื้อรถใหม่ อะไรที่มีมูลค่าผช.เค้าจะพานายหน้ามาตีราคา แล้วขาย เลยมองเห็นของที่น่าจะมีมูลค่าอีกอย่างคือ...ลูกสาว? บ้านสร้างใหม่ก็ไม่เสร็จค่ะ เพราะทีมช่างรับเหมาที่มาทำก็เครือญาติของผู้ชายคนนั้น สุดท้ายก็โดนยุให้ขายทิ้งอีก เล่นเอาแม่หมดตัวจริงๆ มีกี่ล้านๆ หมด จนไม่มีที่ซุกหัวนอนพาเราไปเช่ากระต๊อบปลายสวนใครไม่รู้อยู่กันสองคนแม่ลูก ขับรถเก่าๆเน่าๆจากอู่ทำสีที่เค้าให้ยืมคันสำรองเวลารถลูกค้ารอทำสีมาใช้ก่อนแนวๆนั้น ส่วนผช.คนนั้นก็รวยขึ้น มีบ้าน เปลี่ยนรถใหม่ แต่งตัวดีขึ้น ก็เลิกกันไป ออกจากบ้านเรากลับบ้านตัวเองไปอยู่กับลูกเมีย ซื้อรถใหม่ให้ลูกตัวเองใช้ เค้าคบกันอยู่หลายปีนะ ตัวติดกันตลอดเลย เรานี่โคตรส่วนเกิน ไปสมัครเรียนมหาลัยคนเดียว ทำทุกอย่างคนเดียว หางานทำหาเช่าห้องเอง แม่ไม่เคยตามมาดู
ผ่านมาเป็นสิบๆปี ทุกวันนี้เราก็ยังเห็นแม่เป็นเหมือนเดิมทุกอย่าง อายุแกก็เยอะแล้ว แต่ไม่เคยคิดได้ ไม่เคยเอาบทเรียนในชีวิตมาใช้ ไม่ยอมรับความจริง ชอบปฏิเสธว่าไม่จริงๆ หลายๆเหตุการณ์มันเลวร้ายมาก มันเกิดจากความไม่ฉลาด ไม่ทันคนของตัวเค้าเอง แต่เค้าโทษว่ามันคือเวรกรรม ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เราก็ผิดหวังในตัวแม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จะพูดออกมาตรงๆเค้าก็ไม่ยอมรับ จะไม่พูดเรื่องก็เกิดขึ้นซ้ำๆ
จนหลังๆมาพี่สาวพยายามเป็นธุระเรื่องการเลี้ยงดู ให้เค้าพออยู่ได้ไม่ต้องดิ้นรน ให้เงินจนเค้าสะสมได้ก้อนนึง เค้าก็เอาไปซื้อรถ อายุเยอะจัดไฟแนนซ์ไม่ได้ก็เอาชื่อใครไม่รู้(ผู้ชาย)มาใส่เป็นเจ้าของใหม่แทน แล้วส่งเอกสารไปให้พี่สาวเซ็นอนุมัติจ่ายเพื่อไม่ให้เค้ายึดรถ พี่สาวเห็นชื่อก็ตกใจ ไม่เซ็นให้ สุดท้ายเสียเงินเปล่าเป็นแสนๆและรถโดนยึด ไม่รู้เรื่องราวเป็นมายังไง เหนื่อยใจ ผิดหวัง ที่แม่เป็นแบบนี้ค่ะ อ้างว่าเต๊นท์รถนี้รู้จักกัน ไว้ใจได้ ชื่อคนที่เป็นเจ้าของใหม่นี่ก็ไว้ใจได้ว่าซั่น เค้าคือใคร? อะไรยังไง? งง? ไว้ใจแล้วด้วย? อดีตที่ชีวิตเราเคยดี จนวันที่แม่เราเริ่มก่อเรื่องต่างๆ สูญเสียอะไรไปมากมายจริงๆ และแม่ไม่เคยแบ่งเงินให้ ริบไว้เองหมด ช่วยจ่ายแค่นิดๆหน่อย เช่น ค่าตั๋วรถทัวร์ แม้แต่ตอนเรียนจบค่ารับปริญญาเรายังจ่ายเอง ขอให้ปิดบช.กยศ.เป็นของขวัญรับปริญญาเพราะเรากลัวเงินหมดไปเปล่าๆ ก็ไม่ยอมจ่าย ให้เราใช้เอง สุดท้ายเงินก็หมดไปเปล่าๆจริงๆ
ทำได้แค่เก็บบทเรียนมาใส่ตัวเอง เพราะบทเรียนเหล่านั้นเข้าไม่ถึงแม่เราเลยจริงๆค่ะ 😢 เสียดายทุกสิ่งทุกอย่าง เราส่งเสียตัวเองเรียนป.ตรี จนจบ ปัจจุบันมีลูกและมีหนี้กยศ. ตั้งแต่ยุคโควิดชีวิตลำบาก นึกถึงเรื่องราวในอดีตแล้วมองปัจจุบัน แม่เรายังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ย้ายที่อยู่บ่อย อยู่กับใครไม่ได้นาน ผลาญเงินก้อนใหญ่ๆไม่เคยเก็บ แบบเสียทิ้ง เสียรู้ ไม่เหลืออะไรเลย ถึงจะเป็นเงิน เป็นสิทธิ ของแม่ เราไม่ได้มีสิทธิ์ แต่นึกแล้วมันน่าเศร้าใจจริงๆค่ะ
ทำไมคนบางคนถึงไม่เปลี่ยนเรื่องราวให้กลายเป็นบทเรียนบ้าง อย่างน้อยอาจจะช่วยนำพาชีวิตให้ไม่ต้องพบเจอกับความผิดพลาดแบบเดิมซ้ำซาก เสี่ยงคุก เสี่ยงตาราง ชีวิตไม่สงบสุข เรื่องร้ายๆขอให้เป็นแบบใหม่ไปบ้างก็ยังดี ไม่ใช่เหมือนเดิมตลอดทั้งชาติแบบนี้😢