จะเล่าตั้งแต่เริ่มว่า เมื่อก่อนพ่อรักเรามาก ถึงพ่อจะเล่นการพนัน นานๆกลับบ้านครั้ง จนแม่เรามีน้องเป็นผู้ชาย เขาก็เริ่มเปลี่ยนไป ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ผิดเสมอ เขาตีแต่เราแต่ไม่เคยจะตีน้องเลย เขาทำร้ายเราทั้งคำพูดและการกระทำ จนเคยคิดจะฆ่าตัวตุย แล้วเขาก็ทำร้ายแม่เราสารพัด ทำร้ายต่อหน้าคน ตบตี เอาปืนมาจะยิงแม่เรา เพราะเขาติดยาเสพติด ต่อมาเขาเกิดอุบัติเหตุขึ้นทำให้เดินไม่ได้ ตอนแรกๆเหมือนจะดี แต่ก็พาเพื่อนมาเล่นยา วันละหลายคนหลายครั้ง เสียงดังจนเรานอนไม่ได้ พอพูดว่าเงยบหน่อยเขาก็ด่าเราสารพัด เขาไม่เคยคิดได้ถึงแม้ร่างกายเขาจะเป็นแบบนี้ ด่าแม่เราทุกอย่างต่อให้แม่เราทำดีแค่ไหน เพื่อนมาทีละ4-5 คนบางครั้งเยอะกว่านี้กินข้าวบ้านเราแบบไม่เกรงใจ เหมือนจะเป็นโรงทานที่สำคัญแม่เราไม่มีเงินด้วย เขาเคยให้เพื่อนซื้อข้าวมาให้แล้วเขาก็กินกันสองคน ไม่นึกถึงคนในครอบครัวเคยมีตำรวจมาที่บ้านหลายครั้งแต่ก็ยังรอดมาได้ เวลาที่เขาไม่ได่เล่นก็เหมือนจะอาละวาด เห็นภาพหลอน เอาไม้ตีฝาผนังจนนอนไม่ได้แล้วสบดคำด่า มากมาย เขาทำแบบนี้อยู่จนแม่เราทนไม่ไหว ซึ่งสิ่งเขาทำกับเรากับแม่เยอะกว่านี้มากๆ เรามองหน้าเขาก็ผิดเขาก็ตีเรา เตะเรา เราเจอมาเยอะมากๆ ต่อหน้าผู้คนก็พูดว่าผมรักลูกชายมากกว่าลูกสาว คือจะพูดทำร้ายจิตใจกันถึงไหน ตอนนี้แม่เราได้กลับไปอยู่ที่บ้านของแม่เรา ทิ้งให้เขาอยู่คนเดียวอยู่กับเพื่อนของเขา เขาโพสว่าแม่เราสารพัด ประมาณโดนทิ้งไว้กับหนี้สิน แต่เขาไม่เคยคิดถึงเมื่อก่อนเขาโดนตำรวจจับแม่เราวิ่งเต้นหาเงินประกัน เขาเอสรถไปจำนำ ครั้งละ 5000 ประมาน2 ครั้งในเวลาไม่ถึง 2 อาทิตย์ เขาเคยขโมยโน้ตบุ๊กเราไปขาย เคยขโมยเงินเราไปเล่นการพนัน เขาเอารถไปจำนำรับตรงไม้ถ้วนที่แม่เราต้องวิ่งหาเงิน สิ่งที่เราเจอเยอะกว่านี้มากๆ เราเคยกรีดแขนจนเป็นแผลและจะผูกคอตายเพราะเราเหนื่อยกับครอบครัวแบบนี้มาก จนตอนนี้เขาอยู่ในบ้านหลังนั้นคนเดียว และโพสว่าแม่เราให้คนอื่นเข้าใจผิด เรื่องนี้ใครไม่มาอยู่ไม่มาเจอ คงไม่มีวันเข้าใจความรู้สึกแบบนี้ ว่ามันแย่ที่สุด อยากถามว่าเราผิดมากไหม.