เรารู้ตัวนะคะว่าเราชอบจู้จี้จุกจิก เเต่เพื่อนเราชอบนอกลู่นอกทาง เราก็จะคอยเตือนเพื่อนบ่อยๆ ที่เราเลือกจะเตือนเพื่อนเพราะเห็นกันมาตั้งเเต่เด็ก อยากให้เค้าเจอฟังคมดีๆ เราทำอย่างงี้ถูกมั้ยคะ พอเราเตือนเพื่อน บางทีเขาจะทำอะไรเเผลงๆเเต่เราก็เตือนเขา ไม่ตามใจเขา เเล้วเรามารู้สึกผิดทีหลัง มันเเบบ เราเป็นห่วงเขาเกินไปมั้ย เราไม่ใช่เจ้าชีวิตเขา เเต่เราไม่อยากให้เขาโดนลงโทษ เราหวังดี พอนานวันเข้าเราไม่ค่อยตามใจเขาเรื่องที่เขาคิดจะทำอะไรเเผลงๆ เค้าก็ตีตัวออกห่าง เราปวดใจมากค่ะ มันเเบบเพื่อนคือเซฟโซนของเรา เเต่เหมือนเราเริ่มทำตัวให้เพื่อนไม่ชอบเเล้ว เราเเคร์เพื่อนมากๆค่ะ เเต่เหมือนเราไปบังคับเขาเลย จะเเก้นิสัยนี้ยังไงดีคะ