ย้ายที่ทำงานค่ะ แล้วก็มีโอกาสได้เจอกับ ผช คนนึง ตอนที่เข้าไปแนะนำตัว โดนดุใส่เพราะความเข้าใจผิด แต่พอเคลียร์กันได้แล้วก็คุยกันเป็นชั่วโมงๆอย่างถูกคอ หลังจากนั้นอีกสองสามวันถัดมาก็เจอผช คนเดิมอีก เราโบกมือให้ เขาก็โบกมือกลับ เขามองเราอยู่แป๊บนึง เราก็มองกลับแต่ไม่ได้เดินเข้าไปหา (อยู่คนละฟาก) แล้วเขาก็เดินกลับออฟฟิศตัวเองไป อีกหลายวันต่อมาเจอหน้ากันอีกระยะประชิด เราก็ทักทายว่า hi grumpy แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมา เขามองแล้วก็เบะปากเล็กๆ เข้าลิฟท์ด้วยกัน ไม่พูดกันเลย อึดอัดมาก แต่รู้สึกประหลาดใจว่า ทำไมเย็นชาจังวะ อีกหลายสัปดาห์ถัดมา มีปัญหาเรื่องงานที่ทำให้ต้องเจอกันและร่วมงาน แต่ว่ากลับกลายเป็นว่า เขาไม่คุยกับเรา แต่คุยกับคนรอบข้างทุกคน เราเลยไม่กล้าคุยกับเขา ทั้งๆที่คิดไม่ออกว่ามีเหตุผลอะไรที่เป็นแบบนี้ แต่ ณ จุดนี้ ที่ไม่คุยด้วยเพราะตอนก่อนทัก แล้วหน้าแตก โดนเมิน เลยไม่กล้าคุยด้วยก่อน ทำให้ตอนนี้เจอหน้าทีไร มีอาการมวนท้องตลอด แล้วก็เลิกคิดถึงผช คนนี้ไม่ได้ จนกระทั่งทนไม่ไหว หลังจากที่แก้ปัญหาหน้างานเสร็จก็เลยคิดว่าต้องเคลียร์ความเข้าใจผิดซะหน่อย คือจะบอกแบบแมนๆว่า คนเราไม่จำเป็นต้องเป็นมิตรมากมาย แต่ขอแค่ให้สื่อสารกันเรื่องงานให้มีประสิทธิภาพแค่นั้นเป็นพอ (ส่วนตัวเราเป็นคน friendly แล้วก็ไม่ค่อยประหม่ากับคนแปลกหน้า แต่เคสนี้รู้สึกแปลกๆมากๆๆๆ) ผลที่ได้จากการพูดคุยวันนั้นคือ เขาบอกว่าแค่แกล้งเล่นเฉยๆ แล้วก็หัวเราะเสียงดังมากมาย คือมีอย่างนี้ด้วย … แต่สรุปเราเสียศูนย์ไปแล้ว ตอนนี้คือทุกครั้งที่คิดว่าจะต้องไปคุยกับคนนี้ เรามวนท้องตลอดเลย แล้วก็หยุดคิดถึงผช คนนี้ไม่ได้ อยากถามว่าความรู้สึกนี้มันคือ แค่ประหม่าเพราะเคยโดนทำให้หน้าแตก หรือว่า มีอาการแอบชอบ ผชคนนี้กันแน่คะ คือเราก็อยากเอาชนะความกลัวนะคะ แต่ทุกครั้งที่คิดว่าต้องคุยงานกับคนนี้ เราพยายามหาทางเลี่ยงไปทางคนอื่นก่อนเสมอ แต่ที่คิดว่าอาจจะแอบชอบก็เพราะว่า หยุดคิดถึง ผช คนนี้ไม่ได้เลย สับสนตัวเองมาก ไม่เคยมีความรู้สึกแอบชอบใครมาหลายปีมากๆแล้วค่ะ เลยสับสน แต่ไม่ชอบความรู้สึกนี้เลยค่ะ ทำงานไม่สะดวก