เรื่องมันมีอยู่ว่า แฟนที่อยู่กินกันมาเป็น10ปี นอกใจ และครั้งล่าสุดคือเจ็บฝังใจมาก แต่ก็พยายามข่มตัวเองให้ไปต่อได้ แต่ตอนนี้ ระยะทางมันห่างกันมาก แฟนอยู่ไทย ส่วนตัวเรา อยู่ต่างประเทศ แฟนบอกว่าจะรอให้กลับไป เราก็หวังว่าเค้าจะรักษาคำพูดได้บ้างสักเรื่อง .. แค่เป็นตัวเราเอง ที่ไม่เคยลืม ทำพูด และการกระทำร้ายๆ ก่อนที่เราจะบินมา แต่เราก็ยังอยากมีเค้าต่อไป อยู่ทางนี้ ก็มีคนเข้ามาหา เหมือนจะเปิดใจ แต่ก็เปิดไม่ได้ ยังคงรู้สึกรักและซื่อสัตย์กับสามีเหมือนเดิม ทั้งที่ใจนึงอยากจะเลิกเพราะกลัวจะเจ็บแบบเดิมอีก ส่วนอีกใจ บอกว่าไม่เป็นไรให้อภัยมาตั้งหลายครั้ง ครั้งนี้ลองให้อภัยตัวเองได้รักเค้าอีกครั้งนึง …แต่ก็เหมือนจะไม่สุด คอยระแวงว่าเค้าจะพูดโกหกอะไรรึเปล่า พอคุยอะไรกันสักพักก็เหมือนจะทะเลาะกัน ตลอด และล่าสุด เราเลยตฃบอกว่า ให้เราทั้งสองคน ถอยออกมาคนละก้าวและลองกลับไปคิดกันอีกที ว่าจะเอายังไงต่อไป เพราะเราเองก็เหนื่อยและกลัวตัวเองเจ็บ เพราะเหมือน เราอยากได้อะไรที่ดูมั่นใจและมั่นคงจากเค้า เค้าไม่มีให้เลย นอกจากคำว่า  “ คิดถึง “ และคำว่า “จะรอ”  …. เราควรปล่อยให้เวลาทำหน้าที่ของมัน หรือเราควร ปล่อยเค้าไป เลิกติดต่อ หรือเราควร ที่จะปรับปรุงความคิดตัวเอง เพือแลกกับความรักอันเดิม หรือจะอะไรยังไงดี …มานั่งคิดดู จริงๆ เราก็อยู่ได้ถ้าไม่มีเค้า เพราะทุกวันนี้ เราก็มีความสุข แต่รอข้อความจากเค้าทุกวัน รอเวลาว่างที่จะได้คุยกัน ทุกวัน …สับสนวุ่นวายมากคะ