คือย่าเราเหมือนคนป่วยจิตเลยค่ะ อะไรนิดๆหน่อยๆก็โมโหละก็มาทำเหวี่ยงใส่คนในบ้าน เหมือนคนโตที่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้อะค่ะ ยกตัวอย่างเช่น เขาถามเราว่าหิวข้าวไหม ทำข้าวไว้ กินไหม เราก็แค่บอกว่ายังไม่กิน

เรื่องมันมีอยู่ว่าช่วงตั้งเเต่ขึ้นม.5เรามีอาการรู้สึกท้อเเท้กับการไปโรงเรียนเครียดสะสมกับวิชาที่เรียนทำให้กลับบ้านมารู้สึกไม่สบายใจร้องไห้เกือบทุกครั้งเเล้วยิ่งมามีเรื่องที่บ้านอีกยิ่งทำให้เรารู้สึกเค

ใครเคยไปพบจิตเเพทย์ไหมคะ เราอยากรู้อาการที่เราเล่า เราพอจะต้องไปรักษาไหมคะ เราอยากหาย เราไม่อยากทำตัวเเบบนี้เลยค่ะ เเต่บางครั้งมันไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าทำไรลงไป ไม่โอเคกับนิสัยตัวเองมากค่ะ เราขี้วีนค่ะ บ

เเม่เราเป็นเบาหวานเเล้วคราวนี้มีเเผลที่เท้านิดนึงเราก็ค่อยบอกตลอดให้ไปหาหมอนะเพราะเดี๋ยวมันจะกินเนื้อเเม่เราก็ไท่ไปเราจะพาไปก็ไม่ไป เราอยู่ม.3 เราก็ไม่ได้มีคงามรู้การไปหาหมอเเต่เราก็อยากจะพาเเม่ไป สรุ

นอนไม่หลับ ไม่อยากอาหาร เบื่ออาหารง่าย ชอบอยู่คนเดียว น้ำหนักลด บางครั้งกินจุ ลำไส้เเปรปรวน ทานยาก เป็นผื่นขนาดใหญ่สีเเดงรู้สึกเเสบเเละร้อนมากๆ ชอบเก็บตัวอยู่ในห้อง หงุดหงิดง่าย อารมณ์เเปรปรวนเดี๋ยวดี

เราเองจะตื่นไปด้วย เพราะเสียงของเเม่ทำนู่นทำนี่ กลายเป็นนอนไม่หลับไปเลย พอถามก็เลยได้คำตอบว่า เเกตื่นเเล้ว เลยนึ่งข้าวเลย เเละตื่นเเบบนี้ทุกวัน กลัวเเมาพักผ่อนไม่เพียงพอ ทำไงดี

ตอนนี้คุยอยู่กับคนนึงมาได้สัก 3 เดือนล้าา พฤติกรรมที่น่าสงสัยอย่างนึงคือ คุยกันมาได้สักพักนึงทุกอย่างเหมือนจะดี  เขาก็จะรู้สึกเบื่อ ถามว่าเป็นอะไรก็ตอบว่า เบื่อๆเซงๆเปื่อ