เค้าเป็นแบบนี้คล้ายคุณเลยค่ะ เคยมีความคิดอยากเป็นextrovert มาด้วยเหมือนกัน แต่ว่าสุดท้ายก็เข้าใจค่ะว่ามันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ อีกอย่างการที่เราเป็น introvert มันก็ไม่ได้แปลว่าเราจะคุยไม่เก่งนะคะเราก็แค่รู้สึกได้พักเวลาได้ใช้เวลาคนเดียว เวลาอื่นๆก็คุยกับคนอื่นๆ เข้าสังคมได้ปกติ ต้องบอกแบบนี้ค่ะให้เริ่มกับคนที่เราค่อนข้างสนิทก่อน ลองสังเกตว่าเพื่อนคุยอะไร ใช้คำพูดประมาณไหน พูดแบบนี้จะกระทบความรู้สึกเพื่อนมั้ย ถ้าเพื่อนฟังแล้วหัวเราะ แถมเล่นกลับด้วยก็ถือว่าพูดเล่นด้วยได้ค่ะ เค้ามองว่ามันอยู่ที่เคมีของแต่ละคนด้วย อย่างเค้าเค้าเองก็ไม่ใช่คนพูดเก่ง คนตลก รู้สึกเฟลอยู่บ่อยๆค่ะ ที่สร้างเสียงหัวเราะให้เพื่อนไม่ได้ แต่เพราะเป็นคนแบบนี้มันจะแก้ทั้งหมดก็เป็นไปไม่ได้ เพราะมันคือตัวตนของเรา เราก็ต้องยอมรับค่ะ อย่างเพื่อนสนิทแก๊งเดียวกัน ยังไม่ค่อยจะคุยกับเค้าเลย เขาก็จะไปหาเพื่อนอีกกลุ่มที่มีลักษณะการพูดคุยเหมือนกัน ถามว่าน้อยใจมั้ย น้อยใจค่ะ เฟลด้วย แต่เราดันมีเคมีการพูดที่ไม่เหมือนกัน ก็ไม่แปลกที่เขาจะไปหากลุ่มสังคมที่มีเอเนอร์จี้เท่ากันแทน ส่วนเราเราก็หาสังคมของเราค่ะ เป็นสังคมที่พูดคุยกันได้เรื่อยๆ สบายๆ ต่างฝ่ายต่างชวนกันคุย อาจไม่ได้หัวเราะลั่นห้อง หรือเป็นทอปปิคน่าเบื่อ แต่ถ้าเราอยู่ด้วยแล้วสบายใจ แค่นี้คือที่สุดแล้วค่ะ ถ้าคุยกันเข้าขาจริง ต่อให้เป็นเรื่องธรรมดาเราก็หลุดขำออกมาได้นะคะ แถมยังไม่เหนื่อยที่จะต้องไปคิดคอนเท้น หรือหัวเราะออกมาทั้งๆที่ไม่ได้ตลกด้วย ที่าำคัญถ้าอยากจะพัฒนาทักษะทางด้านนี้ลองไปเนียนๆนั่งกับกลุ่มที่เอเนอร์จี้เยอะๆ หรือคนที่คุยเก่งๆดู นั่งกับเขาสักช่วงนึงเราจะได้แนวทางการเปิดบทสนทนา การต่อบทสนทนา การสร้างกึ๋นในการพูดได้เพียบ เหมือนได้เปิดโลกเลย เป็นกำลังใจให้นะคะ