สวัสดีครับ ผมเป็นเด็กหนุ่มวัยเพียง15ปี เป็นนักกีฬาวอลเลย์บอล ปีหน้าตั้งใจจะเข้าโรงเรียนกีฬาให้ได้ครับ แต่ผมมีเรื่องหนักใจอยู่อย่างนึง ผม ดันมีความรักซะก่อน เอาจริงๆผมคุยกับเพื่อนต่างโรงเรียนคนนี้มา2ปีได้แล้วครับ ผมก็ชอบเธอมา2ปีได้แล้ว หลังๆมานี้ผมต้องหาโรงเรียนใหม่เพราะมีถึงแค่ม.3ผมจึงอยากเข้าโรงเรียนกีฬาเพื่อไปหาความรู้และประสบการณ์วอลเลย์บอล ผมรู้แหละครับ ว่าอายุเพียงแค่นี้ควรตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตที่ดีของตนเอง แต่จะให้ทำไงได้ล่ะครับก็คนมันรักไปแล้วนิ่ แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยนะครับ นิสัยผมไม่ได้แย่ ถึงจะมีความรักแต่ผมก็ไม่ได้ทำตัวเละเทะ ผมใช้ชีวิตตามปกติ ไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่าด้วยกันเพราะผมรู้ว่าเรายังไม่ควรทำในวัยนี้ อืมมม ผมไม่เคยบอกเธอเรื่องนี้เลยว่าผมจะไม่ได้คุยกับเธอ อาจจะตลอดไปเลยก็ได้ เพราะเราก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน แค่คุยแล้วรู้สึกชอบกัน แต่ก็ไม่ได้ขอคบกันสักที เศร้านะเพราะผมรักเธอมาก ไม่อยากห่างเธอและจากเธอไปไหน อยากให้เธออยู่กับผมตลอด ไม่อยากให้ชายใดมาแตะเนื้อต้องตัวเธอ ผมอยากรักษาความสดใสและบริสุทธิ์ของเธอไว้ ผมกลัวว่าเธอจะหันไปชอบคนอื่นหรือไปมีแฟน เพราะเธอต้องไปอยู่อีกโรงเรียนนึงเพราะเธอไม่ได้เล่นกีฬา แล้วมีคำถามนึงครับ ในโรงเรียนกีฬาพอจะมีช่องทางติดต่อคนภายนอกหรือมีเวลาและวันกลับบ้านไหมครับ เพราะก่อนเข้าค่ายนี้ผมจะขอเธอคบ เพราะผมก็ไม่อยากเสียโอกาศดีๆไปในช่วงม.ต้น เพราะม.ปลายก็ไม่มีเวลาแล้วเลยอยากหาความสุขให้กับตัวเองบ้างก่อนจะสายไป