เราเคยทำความเข้าใจกับคำนี้แล้วคิดว่าเราเป็นเด็กดีคนนึงเลย​ แต่ว่าพอได้ฟังได้ยินจนชิน​ ก็คิดว่าชินแต่ไม่ใช่​ เขาน่าสงสารแต่ก็ไม่เชิงเลี้ยงเรา​ เป็นคู่ชีวิตตาคนใหม่ตั้งแต่จำความ  แม่เราบอกเราหลายครั้งว่าเขาไม่มีบุญคุณ​ แม่ให้เงินเหมือนเชิงจ้าง​ ตังที่หาข้าวที่กินคือเงินตาแต่เราก็ทำไม่ได้
ปีที่แล้วตาเสียตาฝากให้ดู​ ซึ่งปัญหา​อยู่ที่เขา​ เขาชอบพูดกับคนอื่นว่าไม่หาข้าวให้กิน​ กินแต่ไข่ปลากระป๋อง​ ซึ่งเรากินแต่มาม่า​ บัตรคนจนของเขารูดของไว้ให้กินแต่เขาบอกคนอื่นว่าไม่มีไรกินเขาไม่ทำความเข้าใจ​กับทางเราว่าแม่หาเงินคนเดียวตอนนี้เลี้ยงอีก3ชีวิต​ มีค่าใช้จ่าย​ จะกินดีเหมือนตาอยู่ไม่ได้​ เราชินกับเขาพูดกับคนอื่นแบบนั้น​ จนเมื่อเช้าเราก็ได้ยินอีกครั้ง​ เงินที่เขาได้จากเงินคนแก่ไม่เคยช่วยเราสักบาท​ แต่เอาไปเล่นหวยจนหมด​ แล้วก็พยายามบอกแม่ว่าเป็นนิสัย​เขานานนนนน​ แม่เราหมดความอดทนนานแล้ว​ ที่ทนอยู่ตรงนี้เพราะเราขอ​ เราสงสารเขาก็แก่​ ญาติพี่น้อง​ก็ไม่มีใครเอาหรอกเชื่อสิ​ แต่วันนี้มาคิดดูถ้าเราไม่อยู่ตรงนี้เแล้ว​ คนจะมองเรายังไง​ คำว่าบุญ​คุณ​มีวันหมดไหม​ ถ้าวันนึงเราไปเขาจะอยู่ยังไง​ สงสารหรือความผูกพัน​ แต่เป็นแบบนี้เจอแบบนี้มันเสียความรู้สึกมากๆเลย​ เราคิดดีกับเขาแต่เขาไม่เห็นความดีของทางเราเลยย.