เรามีแฟนอยู่ด้วยกัน พากันมาทำงานที่ กทม ได้ประมาณ 6 เดือน ช่วงแรกๆดีมากๆ พอเริ่มทำงานเราเริ่มรู้สึกไม่โอเคสักเท่าไหร่ 
เริ่มแรกตอนจะมาทำงานที่ กทม เราไม่มีตังค์กันเลยจึงได้ลงความเห็นกันว่าจะเอาสร้ายคอเราไปจำนำ เป็นเงิน 26,000฿ มาเช่าหอ มาใช้จ่ายแต่ละวันกว่าจะได้งานทำ สรุปเงินที่ได้เอามาเช้าหอบางส่วน บางส่วนก็เอาไปจ่ายแลบสรุ่ยสร่าย นั่งแกร็ปเที่ยวละ 100-200 เราเริ่มรู้สึกไม่โอเคทแต่ทำได้แค่เงียบ หลังจากนั้นก็ใช้จ่ายมาเรื่อยๆเงินก็ใกล้จะหมด งานก็พึ่งจะได้เริ่ม เขาได้งานทำก่อนส่วนเราขับ indriver เพื่อหาตังค์มาจ่ายในแต่ละวันกว่าเงินเดือนเขาจะออก สรุปเงินเดือนเขาออกก็เอาไปซื้อนู่นนี่นั่น จุกจิก แบบไม่ช่วยกันประหยัดเลย เราก็ขับ indriver ไปอีกประมาณ1เดือนแล้วเราก็ได้งานแถวสามย่าน ห่างจากที่ทำงานเขาประมาณ 3 กิโล เราก็ทำงานไปเรื่อยๆจนเงินเดือนออก พอเงินเดือนออกเขาก็เอาไปซื้อเครื่องสำอาง เสื้อผ้าเขาใส่ไม่เคยซ้ำเลย ต้องเปลี่ยนทุกวัน คือเงินเดือน 15,000฿ เราไม่เข้าใจว่าผู้หญิงเป็นแบบนี้ทุกคนหรือเปล่า เขากินแต่ของแพงๆ Fแต่ของออนไลน์ทุกวัน 
-เลิกงานกว่าจะได้กลับถึงห้องก็ค่ำมากๆ เขาชอบไปเดินตลาดทั้งๆที่ของในตู้เย็นมีเยอะมาก กินไม่หมด บางอย่างเน่าจนต้องทิ้ง แต่เขาก็หาเรื่องซื้อเพิ่มอยู่เป็นประจำ กลับจากตลาดเราต้องมานั่งล้างจาน บางวันมีผ้าให้ซักก็ต้องซักผ้า คือเขาสบายมากๆ ไม่รู้ที่พูดไปเราเห็นแก่ตัวหรือเปล่า แต่ไม่โอเคจริงๆที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้  มีอยู่วันนึงเขาเลิกงานแล้วเขาบอกว่าจะไปสระผมที่ร้าน เราเลยบอกงั้นขอนั่งคุยกับพี่ที่ทำงาน สระผมเสร็จตอนไหนก็โทรมาจะได้ไปรับ เขาไม่พอใจมากๆที่เราไม่ไปนั่งรอเขาสระผม ซึ่งเราอึดอัดมากๆ เขาให้เราเหมือนทาสทุกอย่าง เขาไม่เคยคิดว่ากลับมาจากทำงานเราก็อยากพักผ่อนบ้าง แต่ไม่เลย ยิ่งกลับห้องความเหนื่อยคูณสิบ 😥😥