เรื่องมีอยู่ว่าเรามีพี่น้องประมาณ 11 คนและเราเป็นลูกสุดท้องพี่ๆทุกคนแต่งงานไปหมดแล้วและมีครอบครัวที่อยู่ใกล้บ้านแม่ส่วนเรานั้นแต่งงานมาแล้วแต่งเป็นคนสุดท้ายของบ้านและเราอยู่ต่างอำเภอ
เราย้ายมาอยู่กับแฟนที่บ้านเค้า
เหตุผลก็คือแฟนอยากสร้างที่ดินอย่าสร้างครอบครัวอยากมีที่อยากมีบ้านอย่างมีรถ
อยากให้เราอยู่กับเค้าที่บ้านเค้า และเวลาจะกลับบ้านเราเขาก็พาไป
ส่วนแม่ของเรานั้นอยู่กับหลานบางครั้งก็ไปอยู่บ้านพี่ แต่แม่ไม่เคยต้องอยู่คนเดียว แต่พี่ๆก็เกิดคำถามกับแม่ว่าทำไมเราเป็นคนสุดท้องที่แต่งงานแล้วทำไมถึงไม่อยู่กับแม่ ทำไมไม่อยู่ที่บ้านกับแม่ ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากอยู่บ้านนะ
เราคิดถึงแม่ทุกวัน อยากกลับบ้านทุกสัน
แต่ระยะทางมันก็เป็น 100 กว่ากิโล
เราก็อยากกลับบ้านทุกวัน เวลาจะกลับเราเก็บเงินสะสมเพื่อที่จะจ่ายค่าน้ำมันเพื่อจะกลับบ้านตลอดกูรู้สึกผิดทุกครั้ง เราเป็นห่วงแม่ด้วย แต่เราก็อยากมีบ้านมีรถเหมือนพี่ๆทุกคนเราต้องทำยังไงไม่ให้เรารู้สึกผิดเราต้องทำยังไงเพื่อให้เรามีความสุข เราจะแก้ปัญหานี้ยังไงดี
ล่าสุดที่โทรคุยกับแม่ แม่ก็บอกอย่างนี้แหละบอกว่าพี่ๆถามว่าทำไมเราถึงไม่อยู่กับแม่แล้วก็บอกแม่ไปว่า...
ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากอยู่เราอยากกลับบ้านทุกวันเราคิดถึงแม่ทุกวันเราเป็นห่วงแม่ทุกวันแต่เราไม่รู้จะทำยังไงดี
ตอนเเต่งใหม่ๆก็อยู่ที่บ้านเราอยูสักพักแต่ที่บ้านงานหายากเลยย้ายมาอยู่บ้านแฟน
เรารักแม่ที่สุด และเป็นห่วงแม่ตลอดจริงๆแต่แต่เราไม่รู้จะทำยังไงจริงๆเพราะชวนแฟนแล้วเขาบอกเขาอยากสร้างอนาคตให้สำเร็จ
ได้แต่นับวันรอวันที่เราจะกลับบ้าน ถ้าเป็นพี่ๆพี่พี่จะทำยังไงเหรอคะ
เราต้องการคำปรึกษา ไม่ได้อยากให้อยา
กมาเป็นประเด็นอะไรนะคะ
สถานการณ์แบบเราต้องทำไงดี? เราเครียด ร้องให้ทุกครั้งที่คิดถึงแม่ เป็นห่วงจนเหมือนเรามีความสุขแต่ไม่สุด
เราย้ายมาอยู่กับแฟนที่บ้านเค้า
เหตุผลก็คือแฟนอยากสร้างที่ดินอย่าสร้างครอบครัวอยากมีที่อยากมีบ้านอย่างมีรถ
อยากให้เราอยู่กับเค้าที่บ้านเค้า และเวลาจะกลับบ้านเราเขาก็พาไป
ส่วนแม่ของเรานั้นอยู่กับหลานบางครั้งก็ไปอยู่บ้านพี่ แต่แม่ไม่เคยต้องอยู่คนเดียว แต่พี่ๆก็เกิดคำถามกับแม่ว่าทำไมเราเป็นคนสุดท้องที่แต่งงานแล้วทำไมถึงไม่อยู่กับแม่ ทำไมไม่อยู่ที่บ้านกับแม่ ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากอยู่บ้านนะ
เราคิดถึงแม่ทุกวัน อยากกลับบ้านทุกสัน
แต่ระยะทางมันก็เป็น 100 กว่ากิโล
เราก็อยากกลับบ้านทุกวัน เวลาจะกลับเราเก็บเงินสะสมเพื่อที่จะจ่ายค่าน้ำมันเพื่อจะกลับบ้านตลอดกูรู้สึกผิดทุกครั้ง เราเป็นห่วงแม่ด้วย แต่เราก็อยากมีบ้านมีรถเหมือนพี่ๆทุกคนเราต้องทำยังไงไม่ให้เรารู้สึกผิดเราต้องทำยังไงเพื่อให้เรามีความสุข เราจะแก้ปัญหานี้ยังไงดี
ล่าสุดที่โทรคุยกับแม่ แม่ก็บอกอย่างนี้แหละบอกว่าพี่ๆถามว่าทำไมเราถึงไม่อยู่กับแม่แล้วก็บอกแม่ไปว่า...
ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากอยู่เราอยากกลับบ้านทุกวันเราคิดถึงแม่ทุกวันเราเป็นห่วงแม่ทุกวันแต่เราไม่รู้จะทำยังไงดี
ตอนเเต่งใหม่ๆก็อยู่ที่บ้านเราอยูสักพักแต่ที่บ้านงานหายากเลยย้ายมาอยู่บ้านแฟน
เรารักแม่ที่สุด และเป็นห่วงแม่ตลอดจริงๆแต่แต่เราไม่รู้จะทำยังไงจริงๆเพราะชวนแฟนแล้วเขาบอกเขาอยากสร้างอนาคตให้สำเร็จ
ได้แต่นับวันรอวันที่เราจะกลับบ้าน ถ้าเป็นพี่ๆพี่พี่จะทำยังไงเหรอคะ
เราต้องการคำปรึกษา ไม่ได้อยากให้อยา
กมาเป็นประเด็นอะไรนะคะ