ขอถามเพื่อนๆหน่อยค่ะตามหัวข้อที่เราตั้งไปคือเราไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว เราไม่เหลือใครเลย ในชีวิต

คือ เราตั้งใจมากๆตั้งแต่เด็กจนโต วางแผนชีวิตมาดีทุกอย่าง ส่งตัวเองเรียน มีทุกอย่างได้โดยตัวเอง เพราะครอบครัว ไม่ได้ร่ำรวย ในระหว่างเรียนก็ดูแลครอบครัวไปด้วย ตั้งแต่ อายุ18   ทำทุกอย่างที่ได้เงิน สุจริต จนกระทั้ง อายุ 24 เราเจอสามี รักกันมาก

เราอยู่ด้วยกัน ทะเลาะกันบ้าง จนวันนึงเค้าออกจากบ้านไปรู้แต่เพียงว่าเขาไปบวช ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไว้ บ้านเพิ่งซื้อใหม่ยังไม่ถึงปี เราอยู่กับเขามีบ้านกันสองหลัง จนตอนนี้จะครบ 1ปีที่เขาจากไปโดยไม่ได้รับข่าวจากเขาอีกเลย เขาทิ้งธุรกิจที่เราทำด้วยกัน ทิ้งน้องๆสุนัขที่เราเลี้ยงด้วยกัน ครอบครัวเราคนที่เรารักที่เลี้ยงเรามาเสียหมดแล้ว เราเลยมีเขาเป็นครอบครัวคนเดียวของเรา  เราทิ้งตัวกับความรักครั้งนี้มาก เพราะเขาเป็นเหมือนโลกทั้งใบของเรา พอวันนึง เราจากกันแบบทิ้งไว้ แค่ แชท ว่าเขาจะไปบวช  เรายอมรับเลยไม่ได้ตั้งตัวไม่ได้เตรียมใจเลย  จสกวันนั้นจนถึงวันนี้  เราได้แต่นั่งหาคำตอบให้ตัวเองโทษตัวเอง ตามหาว่าเขาอยู่ไหน สุดท้ายคือ ไม่รู้แม้กระทั้งวัดที่เขาบวช หลังจากเหตุการณ์นั้น เราก็ไม่สามารถ  ทำงานได้ ไม่สามารถที่จะลุกขึ้นได้อีกครั้ง ทั้งที่ปกติเราเป็นคนเข้มแข็งมาก ....เรามีปัญหาเรื่องงาน เงิน หนี้สิ้น เต็มไปหมด หลังจากทำงานไม่ได้ 

หมดทุกอย่างในชีวิต เพื่อนที่สนิท ก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่เราเป็น จนตอนนี้เราไม่เหลือใครเลย มันล้านความรู้สึก ...ไม่รู้จะระบายออกมายังไง เพื่อนอีกคนก็หักหลังโกง เรา พอเราไม่พูดไม่อธิบายกับใครในเรื่องนี้ กก็กลายเป็นว่า เพื่อนคนอื่นๆมองว่าเรามองเพื่อนคนนี้ ไม่ดีระแวง เห้อออออ เรื่องราว มันเป็นแบบนี้เหมือนทุกอย่างมันแย่ในทุกๆเรื่องแบบต่อเนื่องทั้งที่เรารักเพื่อนมากรักสามีมากรักครอบครัวมาก จนวันนี้ นี้ไม่เหลือใครสักคน ทั้งที่เวลาถ้าใครเดือดร้อน หรือวันนึงใครเดือดร้อนคนที่เรารักบอกได้เลยคนแบบเราจะไม่หนีไปไหนและ ในที่สุดเราเองที่พยายาม สู้ตัวตัวคนเดียว ไม่ไหว แล้วหนีไปไกลๆๆ ไกลมาก เพื่อมาเยี่ยวยาจิตใจตัวเองและตะรีบกลับไปแก้ปัญหา ที่คาราคาซังเรื่องงาน ให้ไม่มีคนต้องเดือดร้อน ให้จบ แต่ ติดที่ตอนนี้ เราไปหาหมอมาเราเป็นโรคซึมเศร้าต้องหน้าหมอทุกอาทิตย์ และ ตอนนี้เราเลิกไปหาหมอ ได้หลายเดือนแล้ว ไม่ได้กินยา เราออกมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ แบบใหม่เลย แบบที่ มันอยู่จุดที่ ไม่มีใครอยากอยู่ ตรงนี้ เห้อไม่รู้จะพูดยังไง เรามาเจอสังคมแบบใหม่ เรายอมรับเรื่องราวในใจมันเยอะไม่พร้อม มากๆทางด้านจิตใจจนคนรอบข้างก็ ไม่เข้าใจ ทำไมเราถึงดูมึนๆคุยไม่รู้เรื่องดูเป็นคนซับซอน และ ทำให้คนรอบข้างตามสืบชีวิตเรา เราไม่ได้อะไรหรอกนะ แต่บางทีเรายังอยากลืมเลยว่าตัวเราเป็นใคร เราระแวง คนรอบข้างไปหมด อยากตะโกนดังๆบอกใครสีกคนว่า เราขอเวลาหน่อยได้ไหม แต่ติดตรงที่ว่า เรามาเริ่มต้นใหม่แล้ว เราต้องมีความรับผิดชอบ ใช้คำว่าไม่พร้อมก็ต้องพร้อม เวลาเศร้าไม่มีใครสักคนที่เราโทรไปร้องไห้ด้วยได้ไม่มีไลน์ใคร ให้พิม หาไม่มีใครให้คิดถึง แล้วตอนนี้ก็มาถึงเราคิดวนไปวนมา2-3เดือน แล้ว เกี่ยวกับการ ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหลายครั้งกำยามาเป็นกำๆ มือ  แล้วก็นึกถึงคนที่นี่บอกว่าอยากมาตายให้ใครเดือดร้อน เห้อ แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ ไม่รู้จะอยู่เพื่อใครกำลังใจจากใคนก็ไม่มีสักคน  ไม่มีจริงๆๆๆๆๆ ไม่อยากจะเชื่อ ว่า ชีวิตตัวเองพอถึง วันที่ล้ม มันล้มได้สุดยอดมาก ปกติเราล้มลุกคลุกคลานบ่อย แต่รอบนี้ คือ อยากตายมาก เพื่อนๆคนไหน ช่วยแนะนำวิธี ให้เราอยากมีชีวิตต่อหน่อย ชีวิตเราไม่อยากได้อะไรแล้วไม่เคยกลัวความจน .....แต่เรา มูฟออนจากเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆ อยากมีเพื่อนแต่กลัว กลัวไปหมด กลัวคนที่เรารักหักหลังอีก นี่แหละค่ะ โลกของคนที่ไม่มีใครเลย 😥ชีวิตที่ผ่านมาตั้งใจทำแต่ความดี มาตลอดแต่พอุถึงวันที่เราล้มเรเรากลายเป็นจำเลยของใครต่อใครอีกหลายคน ทำดีสร้างภาพบ้างไรบ้าง ทำไมคนตั้งใจทำดีทั้งชีวิตพอ ชีวิตอยู่ใน จังหวะที่ออนแอ ไม่อยากอธิบาย ไม่อยากอะไรกำใครแทนทีจะส่งกำลังใจให้เรา เรากลับโดนทอดทิ้ง มีใครเป็นแบบเราบ้าง แค่อยากรู้ชีวิตจะยังไงต่อดีคะ 😭😭😭😭😭😭😭 ขอโทษที่อาจจะพิมไม่ค่อยรู้เนื่งนะค่ะ เรื่องราวของเรามันมีมากกว่านี้อีกเยอะ ไม่เคยแพลน ชีวิตว่าจะเจอแบบนี้ โครตแย่เลยค่ะ 😭😭😭