ผมกับแฟนเราคบกัน 1ปีกว่าๆจะ2ปีแล้วผมกับแฟนก่อนที่จะห่างกันเราเคยคบและอยู่ไกล้กัน เจอหน้ากันทุกวันสามารถไปหากันได้สบายๆ แต่พอแฟนผมเรียนจบไปเราก็เริ่มมีระยะห่างกันมาขึ้น ไม่ว่าเขาจะมีปัญหาอะไรผมให้อภัยเสมอ ผมยอมทุกอย่างเพื่อให้เรายังคบกัน ผมไม่มีปัญหาในส่วนนั้นจึงขอไม่เล่ารายละเอียดนะคะ 

       หลังจากนั้นน่าจะอยู่ในช่วงอิ่มตัวเขามีปัญหากับการเรียนและหลายๆอย่างซึ่งเข้าใจได้ แต่จนที่ทำให้เขารู้สึกเบื่อคือ ทุกๆวันเราคุยกันประโยคเดิมๆน่าเบื่อ เหมือนแค่บอกอรุณสวัสดิ์ตอนเช้าและบอกว่าจะไปไหนแต่ละวัน พอจะนอนก็บอกฝันดีเป็นวนลูปเดิมๆตลอด แต่ผมไม่รู้สึกเบื่อเลยแม้แต่นิดเดียว ผมมีความสุขมากถึงเราจะคุยกันแบบนี้แต่ผมก็สบายใจ แต่เขาต้องการที่จะมีคนไปไหนด้วยอยู่ข้างๆด้วย ซึ่งผมทำให้ไม่ได้เนื่องจากความเด็กและยังไม่จบม.ปลายจึงไม่สามารถเดินทางไปหาได้ และครอบครัวคงไม่อนุญาตแน่ๆ ด้วยความเป็นผู้หญิง และเขาก็ไม่สามารถที่จะกลับมาหาผมได้ เพราะงานของเขาที่เยอะ และราคาน้ำมันที่ต้องเสียไป เขาเลยคิดว่าไม่คุ้มที่ต้องเสีย เราเข้าใจดีเราจึงรอมาตลอดจนเขาจะมีเวลาว่างจะกลับมา ผมหวังในทุกๆวันเลย

        ผมเลยอยากจะถามว่าทำอย่างไรจึงทำให้ในทุกๆวันไม่น่าเบื่อ หรือมีวิธีไหนให้ผมใช้เวลากับเขาได้บ้าง?

(ขอเสริมนะครับ เราทั้งคู่แทบไม่ได้คุยหรือโทรอะไรกันมากเพราะเขาไม่ชอบ ผมจะแค่บอกทุกๆวันว่าผมคิดถึงทุกๆวัน และเราทั้งคู่เป็นโรคส่วนตัวสูงครับ แต่เขามีมากกว่าผม แต่เป็นคนไม่ค่อยผมพูดที่ต่างจากผม)