เราผิดมั้ย?
- แฟนเราคบกับมา 2ปี หญิง -หญิงด้วยกัน แฟนเป็น ผช.พยาบาล เราเป็นพยาบาล
- พ่อเขาเป็นทหารจะฝากเข้าทหารให้เดือนตุลานี้ที่ จว.หนึ่ง
- เราไม่พอใจ รู้สึกเฟล ร้องไห้ ไม่อยากพูดกับเขา เพราะเคยคุยกันทั้งสองไม่ชอบอาชีพนี้เงินมันไม่พอใช้ด้วยอาชีพที่เขาทำอยู่มันเงินเดือนเยอะกว่า อีกทั้งพ่อเขาให้สมัครสอบหลายครั้งแล้วเขาไม่เคยไปสักครั้ง
- ตอนนี้เรากับเขามาทำงานอยู่จังหวัดที่เค้าโตมา (ไม่ใช่ที่พ่อเขาอยู่) ซึ่งไกลบ้านเรามาก ไกลเพื่อน ไกลคนรู้จักเรามาก เพื่อนให้ได้อยู่กับเขา เพราะตอนแรกเขาย้ายสายงาน เนื่องจากตอนนี้กำลังต่อ ป.ตรีบริหาร (จบ ปวส.บช.แต่ไม่เคยทำงานสายนี้เลย) เลยไปทำงานเป็น ผจก.ร้านอาหารแต่ทำได้สามวันอยู่ไม่ได้ ออกมาอยู่ห้องขอเงินพ่อใช้ (และยืมเงินเราบ้าง เราเต็มใจให้ยืมเพราะอยากให้เขาหางานได้งานเก็บเงินมาคืนเรา) เกือบ2เดือน ตอนนี้แฟนเราพึ่งได้งานใหม่ยังไม่ถึงเดือน เงินเดือน 14,000 ผ่านโปร 16,000 เดินทางไกลมาก ไปกลับ60 กม. เขาหางานนี้เอง (ที่ผ่านมาตอนตกงานเราหางานให้ตลอดแต่เขาไม่ชอบ) และรู้สึกว่าชอบ ปัญหาเดียวคือ การเดินทางไกล ส่วนเราตอนนี้ เป็นพยบ.รง.แห่งนึง พนง.ประจำ สวัสดิการและเงินดี แต่เราอึดอัด คุยกันว่า ใกล้สิ้นปีจะหางานที่เราได้ทำด้วยกัน เพราะที่ผ่านมาทำงานด้วยกันตลอด ไม่เคยแยกกันเลย
- วันนี้พ่อเขาบอกจะให้เขากลับไปอยู่ จว.กับพ่อเขา เขาไม่ได้บอกเรารู้เองจากพ่อเลยไปถามเขาถึงบอก และมาโทษเราว่า ถ้ามันเป็นความฝันควรสนับสนุนกัน
- เขาเป็นคนไม่มีบ้านพ่อแม่แยกทาง พี่น้องมีครอบครัวหมด เขาอยากมีบ้านเราเลยตกลงกันทำงานเก็บเงินไปขอซื้อที่แม่พ่อเราปลูกบ้านกัน ที่ดินเป็นชื่อสองคน บ้านเราให้เป็นชื่อเธอ
- สิ่งที่เราจะสื่อคือ เราอคติเกินไปไหม เพราะ 1.เรายอมมาอยู่ไกลบ้านไกลเพื่อนพี่น้องเพื่อให้ได้อยู่กับเขา
2.เรากลัวเงินเดือนเขาไม่พอใช้ เพราะเราอยากสร้างอนาคตแล้วไม่อยากหาเงินใช้ไปวันๆ
3.เราไม่โอเคกับการที่เค้าจะมีอะไรเป็นของตัวเองต้องขอพ่อ หรือรอพ่อให้ เช่นเขาอยากมีบ้านพ่อบอกจะซื้อให้