เราคบกับแฟนมาได้จะ 6 ปีแล้ว แต่ตอนนี้แยกอยู่มาจะได้เกือบ 2 ปี เพราะมีปัญหาบางอย่างที่ต้องออกมา ปัญหาทางด้านครอบครัวของทางบ้านเขา ทำให้เราก้าวออกมา แต่คือยังไม่ได้เลิกกัน แค่ต่างคนต่างทำงาน ไม่ค่อยได้เจอกัน หรือเป็นเพราะเราไม่อยากเข้าไปในที่ตรงนั้นก็ไม่รู้ เราไม่รู้ว่ายังรักเขาอยู่ไหม แต่ลึกๆก็ไม่ได้อยากเลิกกับเขา แต่อีกความรู้สึกก็อยากเลิก ความรู้สึกมันชัดเจนมากว่าเราไม่เหมือนเดิม ผิดจากเมื่อก่อนเยอะแบบเยอะมากๆ จากที่เราเคยติดเขามากๆ ติดถึงขนาดแค่เขาไปทำงานต่างจังหวัดแล้วไม่ได้เจอ เราถึงกับร้องไห้ตลอดเวลาที่ห่างกัน จะโทรหากันตลอดทั้งๆที่ก็ทำงานอยู่ใกล้ๆกัน ต่างจากตอนนี้ ทำงานห่างกัน เรากลับไม่รู้สึกอะไรเลยเวลาที่ต้องห่าง จากที่เคยโดนคำพูดที่ทางบ้านเขาพูด หรือการกระทำที่ทำให้เรารู้สึกไม่ดีแล้วต้องร้องไห้ออกมา ตอนนี้กับไม่รู้สึกอะไรเลย แต่แฟนเราดีกับเรามากๆเลยนะ ดีมากจนเราไม่อยากเห็นเขาเสียใจ คอยบอกเขาเสมอว่าถ้าเจอคนที่ดีกว่าก็ไปได้เลย  แต่เขาก็จะบอกกลับมาเสมอว่าไม่มีหรอก แต่ทำไมถึงรู้สึกอะไรแบบนั้นก็ไม่รู้ มันลังเลว่ายังรักเขาอยู่ไหม ทำไมความรู้สึกที่มีให้เขามันไม่เหมือนเดิม แต่ก็ไม่กล้าที่จะบอกเขาไม่กล้าที่จะพูดออกไป ที่ความรู้สึกมันเปลี่ยน เปลี่ยนไปเพราะอะไรยังไม่รู้เลย คบกันมาแทบจะไม่ได้อะไรกันเลย ส่วนมากหอมแก้ม กอด บอกรัก พากันไปกินนู่นนี่นั่น เวลาที่ใครเจอเรื่องที่แย่หรือดีก็จะคอยมาเล่าให้กันฟัง ต่างคนก็ต่างซัพพอร์ตกัน คือมันมีเวลาที่ดีด้วยกันเยอะมากๆ มันดีมากๆเลยนะ แต่ทำไมเรากลับรู้สึกไม่เหมือนเดิม เราควรทำยังไงดี ?