...เพิ่งทำงานใน รพ แห่งนึง ตอนนี้เข้าเดือนที่ 6 ซึ่งระบบการทำงานก็จะเหมือนราชการค่ะ เจอหัวหน้าโหดมากๆๆๆ ด้วยความที่เป็นพยาบาล (หรือเปล่า) แต่อายุและชั่วโมงบินยังน้อย แต่ก็ด้วยความที่เป็นหัวหน้า ยังไงเราก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งและทำตามหน้าที่...
...งานของเรา หลากหลายมากๆๆๆ และต้องทำทุกอย่าง บางสิ่งบางอย่างเรากลับมองว่า มันคืองานของหัวหน้านะ แต่ก็ให้เราทำ ซึ่งเราก็พยายามทำให้เต็มที่ เราก็ทำมันได้ค่ะ...
...แต่มีอยู่งานนึงซึ่งเราพยายามแล้ว ก็ยังไม่คล่องสักที นั่นคือ การคิดโอทีให้กับพยาบาล นั่นหมายถึงเงินของพยาบาล เราทำพลาด ในเดือนนั้น แก้หลายรอบ บวกกับในช่วงนั้น เราได้เหวี่ยงหัวหน้าไป เพราะงานเข้ามาหลายอย่าง ทุกคนจะเอาๆๆๆๆ ในเวลาเดียวกัน...
...วันที่จะประเมินผ่านโปร หัวหน้าได้เรียกเข้าไปคุย เหตุผลที่ยังไม่ผ่านโปร คือ เราติดเรื่องการประสานงานและการเข้าใจในการทำงาน ซึ่งตรงนี้ก็คือเรื่องของการคิดโอที ขอต่อโปรอีก 90 วัน ก็คุยเหตุผลต่างๆนาๆ โดยไม่มีเรื่องเหวี่ยงนะเรารู้สึกเฟลไปเลยค่ะ ท้อใจ เราทุ่มเทกับงานมาก กลับบ้านไม่เป็นเวลา ในขณะที่หัวหน้า กลับบ้านตรงเวลาเป๊ะ...
...มีโอกาสได้คุยกับพี่คนนึง ก็รู้กิตติศัพท์หัวหน้าคนนี้ดี เธอให้กำลังใจเรา ความคาดหวังของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ขอให้เราทำมันให้ได้ ขอให้เก่งเพิ่มอีกนิดนึง และต้องอยู่ให้ได้ อย่าลาออก และทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า อยู่ตรงนั้นมันดีแล้ว...
...แต่ก็นั่นแหละ เราก็ยังรู้สึก มูฟออน จากความรู้สึกนี้ ไม่ได้สักที...
...ขอวิธีหน่อยค่ะ จะทำงานยังไงให้มีความสุขกับมัน และหัวหน้าแบบนี้...
ไม่ผ่านโปร แต่ละคนมีวิธีจัดการความรู้สึกตรงนี้ยังไงกันคะ
...งานของเรา หลากหลายมากๆๆๆ และต้องทำทุกอย่าง บางสิ่งบางอย่างเรากลับมองว่า มันคืองานของหัวหน้านะ แต่ก็ให้เราทำ ซึ่งเราก็พยายามทำให้เต็มที่ เราก็ทำมันได้ค่ะ...
...แต่มีอยู่งานนึงซึ่งเราพยายามแล้ว ก็ยังไม่คล่องสักที นั่นคือ การคิดโอทีให้กับพยาบาล นั่นหมายถึงเงินของพยาบาล เราทำพลาด ในเดือนนั้น แก้หลายรอบ บวกกับในช่วงนั้น เราได้เหวี่ยงหัวหน้าไป เพราะงานเข้ามาหลายอย่าง ทุกคนจะเอาๆๆๆๆ ในเวลาเดียวกัน...
...วันที่จะประเมินผ่านโปร หัวหน้าได้เรียกเข้าไปคุย เหตุผลที่ยังไม่ผ่านโปร คือ เราติดเรื่องการประสานงานและการเข้าใจในการทำงาน ซึ่งตรงนี้ก็คือเรื่องของการคิดโอที ขอต่อโปรอีก 90 วัน ก็คุยเหตุผลต่างๆนาๆ โดยไม่มีเรื่องเหวี่ยงนะเรารู้สึกเฟลไปเลยค่ะ ท้อใจ เราทุ่มเทกับงานมาก กลับบ้านไม่เป็นเวลา ในขณะที่หัวหน้า กลับบ้านตรงเวลาเป๊ะ...
...มีโอกาสได้คุยกับพี่คนนึง ก็รู้กิตติศัพท์หัวหน้าคนนี้ดี เธอให้กำลังใจเรา ความคาดหวังของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ขอให้เราทำมันให้ได้ ขอให้เก่งเพิ่มอีกนิดนึง และต้องอยู่ให้ได้ อย่าลาออก และทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า อยู่ตรงนั้นมันดีแล้ว...
...แต่ก็นั่นแหละ เราก็ยังรู้สึก มูฟออน จากความรู้สึกนี้ ไม่ได้สักที...
...ขอวิธีหน่อยค่ะ จะทำงานยังไงให้มีความสุขกับมัน และหัวหน้าแบบนี้...