เราอายุ 30 มีลูกชาย 2 ขวบครึ่ง น้องเป็นเด็กผู้ชายแต่ชอบของน่ารักๆพวกสีชมพูเวลาไปซื้อของน้องจะวิ่งไปหาตุ๊กตาหมีหรือบาร์บี้ทันที เรากับแฟนไม่ได้มีปัญหาอะไรน้องชอบอะไรเราก็ซื้อให้ตามโอกาสปล่อยให้เขาได้เลือกของที่เขาชอบ
วันหนึ่งเราพาลูกไปเล่นที่โซนของเล่นในโลตัสกันสองคน ลูกเราก็ถือบาร์บี้ไปด้วยแต่อยู่ๆก็มีเด็กประมาณ 5 บวกเดินทางแล้วอีตุ๊ดแล้วกระชากบาร์บี้ลูกเราบาลงพื้นแล้ววิ่งหนีไป เราตกใจมากได้แต่รีบไปคว้าลูกมากอดน้อฝไม่ร้องแต่ตัวสั่น
เราพาลูกกลับบ้านแล้วเล่าให้แฟนเราฟัง เรากับแฟนโกรธมากอยากไปคุยกับแม่เด็กตรงๆว่าลูกคุณทำอะไรกับลูกเราไม่ได้แต่สุดท้ายก็ตามตัวไม่ได้ จนไปๆมาๆเราก็เกิดกลัวขึ้นมาถ้าลูกเราเข้าอนุบาลไกลสายตาเราอาจต้องเจออะไรแบบนี้อีกก็ได้
ตั้งแต่ตอนนั้นเรากลัวไปหมด ทั้งๆที่ลูกเราเป็นเด็กน่ารักมากๆเป็นเด็กเลี้ยงง่ายแต่กลับมาเจออะไรแบบนี้ลูกเราก็แค่ชอบของน่ารักกับสีชมพูมันแต่มันทำเรากลัวมากๆกลัวสังคมลูกกลัวครูแย่ๆที่เขาไม่เข้าใจ
พอมีแนวทางในการในป้องกันไหมคะตอนนี้เรากับแฟนมีแผนไปหาจิตแพทย์เพราะตั้งแต่นั้นน้องก็เงียบกว่าปกติเราไม่อยากให้น้องเข้าว่าสิ่งที่เขาชอบมันผิด
ลูกชายชอบของน่ารักแต่กลัวสังคมลูกไม่เข้าใจ
วันหนึ่งเราพาลูกไปเล่นที่โซนของเล่นในโลตัสกันสองคน ลูกเราก็ถือบาร์บี้ไปด้วยแต่อยู่ๆก็มีเด็กประมาณ 5 บวกเดินทางแล้วอีตุ๊ดแล้วกระชากบาร์บี้ลูกเราบาลงพื้นแล้ววิ่งหนีไป เราตกใจมากได้แต่รีบไปคว้าลูกมากอดน้อฝไม่ร้องแต่ตัวสั่น
เราพาลูกกลับบ้านแล้วเล่าให้แฟนเราฟัง เรากับแฟนโกรธมากอยากไปคุยกับแม่เด็กตรงๆว่าลูกคุณทำอะไรกับลูกเราไม่ได้แต่สุดท้ายก็ตามตัวไม่ได้ จนไปๆมาๆเราก็เกิดกลัวขึ้นมาถ้าลูกเราเข้าอนุบาลไกลสายตาเราอาจต้องเจออะไรแบบนี้อีกก็ได้
ตั้งแต่ตอนนั้นเรากลัวไปหมด ทั้งๆที่ลูกเราเป็นเด็กน่ารักมากๆเป็นเด็กเลี้ยงง่ายแต่กลับมาเจออะไรแบบนี้ลูกเราก็แค่ชอบของน่ารักกับสีชมพูมันแต่มันทำเรากลัวมากๆกลัวสังคมลูกกลัวครูแย่ๆที่เขาไม่เข้าใจ
พอมีแนวทางในการในป้องกันไหมคะตอนนี้เรากับแฟนมีแผนไปหาจิตแพทย์เพราะตั้งแต่นั้นน้องก็เงียบกว่าปกติเราไม่อยากให้น้องเข้าว่าสิ่งที่เขาชอบมันผิด