มีความทุกข์ในใจที่มันอัดอั้นมาก หลายอย่างเราเป็นลูกคนเล็กซึ่งแบบเราลองรับอารมณ์ของแม่พ่อ พี่ เวลาเค้าเครียดอะไร ไม่พอใจก็ตามมาลงที่เรา กลับแม่เป็นหนักมาก ตั้งแต่เด็กเค้าจะชอบแบบพูดตายดีกว่า ตายอย่างงั้นอย่างงี้ เรารู้สึกแบบมันไม่ชอบให้พูดแบบนั้น มันเจ็บในใจจนแบบตายดีไหม จนทุกวันนี้อายุ20ต้นๆ ยังได้ฟังแต่ลบๆมันเหนื่อยมากเลยคะ เคยคุยกับเค้าละนะ ไม่เลยทำไมพูดแต่อะไรติดลบแบบนี้ ยังเป็นอยู่ดีไม่ฟังคำพูดเราด้วยซ้ำ เราเลยจะระบายหรือขอคำปรึกษาต่างๆ กับเพื่อนๆพี่ๆมากกว่า เพราะทั้งคู่ไม่ฟังเลยจริงๆ เค้าก็น้อยใจทำไม่บอกเค้าเอาแต่เพื่อน (คือแบบเราเล่าให้พ่อแม่ฟัง ไม่ทันเข้าเนื้อหา เค้าก็พูดขัดขึ้นมาเลย...) เข้าวัยทองแล้วยิ่งหนักขึ้นไปอีกจนแบบไม่อยากกลับบ้าน เขาอยากให้อบอุ่นเหมือนบ้านอื่นแต่มันไม่ได้อบอุ่นขนาดนั้น พยายามเข้าใจมาตลอดแต่มันเหนื่อยทั้งใจ จิตใจเลย อยากไปไกลๆทำงานส่งเงินอย่างเดียวด้วยซ้ำ ทำแบบนั้นเราเป็นลูกชั่วไหม เป็นลูกไม่เลี้ยงดูพ่อแม่ไหม ตีอยู่ในหัวไปหมดเลย (ระบายยาวเลย เราควรทำยังไงดี ร้องไห้คนเดียวบ่อยมาก) ้.
เคยไหมที่รู้สึกบ้านเราไม่น่ากลับไป