เราเริ่มเตรียมของมาทีละเล็กละน้อยตั้งเเต่ท้องได้7เดือนเเต่ไม่มากพอมาเดือนที่8มันก็ยังเหลือของอีกเยอะมากที่เราต้องเตรียม เช่น เเพมเพิส ผ้าอ้อม ผ้าห่อตัว ขวดนม ทิชู อีกหลายอย่างบลาๆๆ ฯลฯ เราก็เลยสั่งของมาส่งที่บ้าน ทีนี้เเม่เห็นว่ามีของมาส่งหลายอย่างเข้าก็ว่าเราว่าจะสั่งอะไรนักหนา สั่งจริงสั่งจัง เราก็ตอบไปว่ามันของจำเป็นทั้งนั้นที่ต้องเตรียมไปตอนคลอด แกก็บอกเปลืองเงิน จะซื้อทำไมเยอะเเยะ เอ้าก็เงินเราเเท้ๆเราเตรียมไว้สำหรับซื้อของคลอดลูกอยู่เเล้ว เเม่ชอบบอกลูกออกค่อยซื้อก็ได้ เราจึงบอกไปว่าพอถึงเวลาคลอดจริงๆมันตะหาซื้อทันไหม พ่อกับเเม่จะไปซื้อมาให้ไหมล่ะ ถ้าพยาบาลเค้าคะต้องใช้เดียวนั้นตอนนั้นเลยอ่ะ พ่อก็บอกอย่าไปทะเยอทะยานนักเเค่มีลูกเอง ทุกคนคือเรางงว่าเราทะเยอทะยานตรงไหนเราเเค่ทำในสิ่งที่ต้องทำและจำเป็น เราทะเลาะเรื่องนี้หลายรอบมาก ที่บ้านชอบว่าเราตลอดเลย นี่ก็8เดือนเเล้วคือมันถึงเวลาเตรียมแล้วผิดตรงไหนไม่เข้าใจ