ยกตัวอย่างลูกพี่ลูกน้อง คือมีพี่คนนึงเขาเป็นหลานรักของปู่ทวดเเต่พี่เขามีศักเป็นหลานตา ปู่จากไปได้19ปีเเล้วครับ พ.ศ.2546 ตอนอายุ82 ตอนนั้นพี่เสียใจมากๆตอนนั้นพี่ได้18ส่วนเรายังไม่เกิด(เเม่เล่าให้ฟัง)(เราเกิด47)ตอนนั้นบ้านยังไม่ค่อยมีฐานะจากนั้นพี่เราเรียนจบมหาวิทยาลัยตอนอายุ21-22 เขาก็เริ่มทำงานทำธุระกิจจนสร้างตัวจนตัวเองมีฐานะร่ำรวยไม่กี่ปีหลังเรียนจบจากนั้นพี่เขาได้ทำบุญกฐินให้ตาทุกๆปีเเละทุกๆปีพี่เขาจะอธิฐานจิตว่าขอให้ตาได้สวรรค์เเละ2ขอให้ในวันที่พี่ตายขอให้ตาเป็นคนมารับไปอยู่บนสวรรค์ด้วยกัน เเละในวันที่เขาตายเขาไม่ได้ขอให้ตาในรูปเเบบของเทวดารูปงามเเต่ขอให้ตาเป็นตาในเเบบที่ปู่ยังมีชีวิตอยู่(ผมอ่านในสมุดบันทึกของพี่)เเละช่วงกันยาต้นเดือนพี่เขาก็ป่วยเเบบทรุดลงหนักมาเเค่2-3วันจากนั้นเขาก็จากไปในวัย37ปีเเต่ก่อนตาย1ชม.พี่ได้สั่งเสียเรื่องต่างๆจากนั้น40นาทีก่อนตายพี่ได้พูดเป็นภาษาอีสานประมาณว่า พ่อใหญ่ผมดีใจหลายๆที่ได้พบพ่อใหญ่อีก เเละก็เพ้อไปต่างๆ จากนั้นประมาณ3ทุ่มเขาก็เริ่มหายใจอ่อนเเรงลงเรื่อยเเละจากไปอย่างสงบในวัย37ปี อยากทราบว่าด้วยอนุภาพของบุญกฐินเเละบุญต่างๆที่พี่ได้ทำมาจะทำให้พี่ได้อยู่กับปู่ทวดไหมครับ เพราะเราก็เด็กรุ่นไหม่เคยอ่านหนังสือธรรมมะบางเล่มบอกว่าถ้าตายไปก็ไม่ได้เจอเพราะคนมีกรรมต้องไปใช้ จึงอยากรู้ว่าถ้ายังงี่คำขอของพี่จะเป็นจริงมั้ย