ต้องบอกว่าโดยส่วนตัวผมเบื่อเรื่องเงินๆทองๆชิบ___ แม้ผมไม่ได้นับถือศาสนานะ แต่คิดว่ากินอิ่ม มีความสุข ก็เพียงพอละ
ไม่ซื้อของฟุ่มเฟือย กินง่ายๆ ไม่ต้องหรูทุกมื้อ ตายไปก็เอาไปไม่ได้

รายได้ผมจะซื้อ big bike จะซื้อกระเป๋าหรูๆ ยอดนิยมทุกเดือนผมก็ซื้อได้  ใช้20% เก็บ 80% เดือนไหนบู๊หน่อยก็ลงทุนต่อยอด

แต่สิ่งที่เจอในนี้หรือที่ผ่านมาเรามักจะเจอกระแสสังคมไทยที่ผ็ชายต้องรวยกว่า "ต้องพึ่งพาได้ ต้องซัพพอร์ตได้ เป็นผู้ใหญ่ใจดีและใจเย็น"
ขยายความคำนี้ออกมาก็มีแค่คำว่า เปย์ให้เธอนั้นแหละ          เหมือนมันเป็นค่านิยมที่ครอบครัวฝ่ายหญิงบอกต่อกันมา
ลูกสาวบ้านไหนหน้าตาดี ผิวดี หรือหุ่นดี ไม่นานอะมันจะต้องมีคำพูดว่า หาผู้ชายรวยๆสิ สบาย
 
ซึ่งผมเคยเป็นทั้งคนที่พ่ายแพ้โดนทิ้งเพราะไม่เป็นที่พึ่งพาได้หรือโดนสูบโดนเกาะเขาคิดว่าเรารวย แต่ผมไม่เปย์ไง

ผมรู้นะผู้หญิงไม่ได้เป็นแบบนี้ทุกคนเราไม่ได้เหมารวม
แต่เราอยากรู้ว่าผู้หญิงที่รวย หรือรวยกว่าผู้ชายแล้วคบกันเป็นแฟน จะเป็นทางกลับกันเปย์ให้ผู้ชายไหมครับ
หรือว่ากลายเป็นกระเป๋าใครกระเป๋ามัน  หรือสุดท้ายผู้ชายก็ต้องเลี้ยงอยู่ดี

ปล.ผมไม่มีปัญหาเรื่องเลี้ยงแฟนแบบปกตินะ กินข้าว ไปเที่ยว ออกได้ครับ หลายปีเงินสะสมมันก็น่าจะ 6-7 หลัก
แต่ระดับเข้าsuper ซื้อสบู่ก็ต้องจ่าย ชี้กระเป๋าแบรนด์ทุกเดือน แม้ไม่กี่ตังค์ แต่รู้สึกรำคาญครับ 
เอาไปเป็นแม่ของลูกนี่ผมต้องเลี้ยงทั้งแม่ทั้งลูกชัวร์