สวัสดีค่ะเราอายุ 22 มีหลานอายุ10ปี พ่อเราชอบใช้คำพูดแบบตัดกำลังใจจะแก้ไขยังไงดีค่ะ เช่น หลานเรามีการบ้านให้ใช้ กระดาษ กาวและลูกโป่ง มาทำกระปุกออมสิน
เรา : ครูให้ทำอะไร
หลาน : กระปุกออมสิน
เรา : ทำจากลูกโป่ง กาว กระดาษ
หลาน : ใช่
เรา : แล้วจะทำแบบไหน
หลาน : ฉีกกระดาษแล้วแปะลูกโป่งแล้วเจาะลูกโป่ง (ประมาณว่าจะให้กระดาษที่แปะลูกโป่งแข็งแล้วให้อยู่ทรงลูกโป่ง)
เรา : มันไม่แข็งเจาะลูกโป่งมันก็ไม่อยู่ทรง
หลาน : ในคลิปวิดิโอที่ครูส่งมาให้ทำแบบนี้
เรา : อะ แล้วแต่
จากนั้นเราก็สอนแล้วให้หลานทำ มีเราช่วยกับแม่ช่วยบ้าง หลังจากนั้นไม่นานพ่อก็กลับบ้านมาพอพ่อเห็นก็ถามว่าทำไรเราก็บอกว่าการบ้านพอรู้ว่าหลานทำแบบไหนก็ใช้คำพูดที่เรารู้สึกว่าไม่โอเค(บทสนทนาอาจจะไม่แปะทุกคำพูด)
พ่อ : ทำแบบนั้นมันจะอยู่ไหมล่ะทำไมไม่ทำแบบ......ทำแบบนี้มันไม่อยู่
จากนั้นก็เริ่มมีคำพูดที่เริ่มรุนแรงขึ้นแต่ไม่ถึงกับคำหยาบ (พ่อเราเป็นคนพูดเสียงดัง)
เรา : มันจะทำแบบนี้ก็ปล่อยให้มันทำไป
พ่อ : ทำแบบนี้มันอยู่ที่ไหน
เรา : บอกมันแล้วมันอยากทำก็ปล่อยให้มันทำให้มันลองผิดลองถูกด้วยตัวเองพอมันทำก็มาด่ามาบ่นมัน
พ่อ : ไม่ได้ด่าไม่ได้บ่น
เรา : ก็ชั่งมัน มันจะทำแบบนี้ก็เรื่องของมันให้มันลองด้วยตัวเองเดี่ยวมันจะกลายเป็นคนไม่กล้าทำอะไรด้วยตัวเอง
หลังจากนั้นพ่อก็เงียบไปสักพักแล้วก็พูดขึ้นมาอีก
พ่อ : บอกว่าให้ทำแบบ......มันอยู่ที่ไหน
จากนั้นก็เริ่มอารมณ์เสียแล้วก็แต่งตัวออกไปข้างนอกก่อนออกไปก็มาพูดแบบเดิมอีกทีแล้วก็ออกไป
นอกจากสถาณการณืนี้แล้วก็มีที่เกิดขึ้นกับเราด้วย
ตอนนั้นเราจะขายเสื้อผ้าซื้อเสื้อผ้ามือสองในเน็ตมาเป็นกระสอบเราก็บอกพ่อว่าไปส่งที่ตลาดหน่อยจะไปขายของ คือเราขับเป็นแต่มอไซต์แล้วร้านเราเป็นแบบตั้งแผงแล้วเอาเสื้อกองไว้ให้ลูกค้าเลือก มันมีของหลายอย่างแล้วเราทั้งเก้าอี้ทั้งขาตั้งถุงเสื้อผ้าเราเลยตัดปัญหาให้พ่อมาส่งตลาดพอขายเสร็จก็ให้พ่อมารับ ตอนนั้นพอแกรู้ว่าเราจะขายเสื้อผ้าแกก็พูดประมาณว่าจะขายได้สักกี่วันกัน แล้วก็เอาเรื่องของเราไปพูดกับน้า เรารู้สึกไม่โอเคมากๆเพราะมันหลายครั้งเราเองก็รู้สึกหมดกำลังใจขนาดพ่อยังพูดแบบนี้เลย เราเองก็พยายามไม่ใส่ใจแต่สุดท้ายมันก็อดน้อยใจไม่ได้ ตอนเราจะขายข้าวโพดคลุกเนยก็เหมือนกันซื้ออะไรมาจะทำอะไรขายไหนทำได้กี่วันบลาๆๆๆแล้วก็เอาไปพูดกับคนนู้นคนนี้ พอเราได้ฟังคำพูดแบบนี้จากที่มีไฟกลายเป็นว่าไฟดับสนิท แล้วคำพูดกับน้ำเสียงที่พูดกับหลานคือเหมือนเป็นการสั่งมากกว่าบอกวิธีอื่น
เราจะแก้ปัญหายังไงดีค่ะรับมือกับความรู้สึกยังไงดีค่ะ
ปล.มีคำพูดที่รุนแรงกว่านี้แต่เราขอไม่เอามาลงนะคะ
ปล.พ่อเราอายุ58ปี
พ่อชอบใช้คำพูดตัดกำลังใจกับลูกหลาน ทำยังไงดีค่ะ?
เรา : ครูให้ทำอะไร
หลาน : กระปุกออมสิน
เรา : ทำจากลูกโป่ง กาว กระดาษ
หลาน : ใช่
เรา : แล้วจะทำแบบไหน
หลาน : ฉีกกระดาษแล้วแปะลูกโป่งแล้วเจาะลูกโป่ง (ประมาณว่าจะให้กระดาษที่แปะลูกโป่งแข็งแล้วให้อยู่ทรงลูกโป่ง)
เรา : มันไม่แข็งเจาะลูกโป่งมันก็ไม่อยู่ทรง
หลาน : ในคลิปวิดิโอที่ครูส่งมาให้ทำแบบนี้
เรา : อะ แล้วแต่
จากนั้นเราก็สอนแล้วให้หลานทำ มีเราช่วยกับแม่ช่วยบ้าง หลังจากนั้นไม่นานพ่อก็กลับบ้านมาพอพ่อเห็นก็ถามว่าทำไรเราก็บอกว่าการบ้านพอรู้ว่าหลานทำแบบไหนก็ใช้คำพูดที่เรารู้สึกว่าไม่โอเค(บทสนทนาอาจจะไม่แปะทุกคำพูด)
พ่อ : ทำแบบนั้นมันจะอยู่ไหมล่ะทำไมไม่ทำแบบ......ทำแบบนี้มันไม่อยู่
จากนั้นก็เริ่มมีคำพูดที่เริ่มรุนแรงขึ้นแต่ไม่ถึงกับคำหยาบ (พ่อเราเป็นคนพูดเสียงดัง)
เรา : มันจะทำแบบนี้ก็ปล่อยให้มันทำไป
พ่อ : ทำแบบนี้มันอยู่ที่ไหน
เรา : บอกมันแล้วมันอยากทำก็ปล่อยให้มันทำให้มันลองผิดลองถูกด้วยตัวเองพอมันทำก็มาด่ามาบ่นมัน
พ่อ : ไม่ได้ด่าไม่ได้บ่น
เรา : ก็ชั่งมัน มันจะทำแบบนี้ก็เรื่องของมันให้มันลองด้วยตัวเองเดี่ยวมันจะกลายเป็นคนไม่กล้าทำอะไรด้วยตัวเอง
หลังจากนั้นพ่อก็เงียบไปสักพักแล้วก็พูดขึ้นมาอีก
พ่อ : บอกว่าให้ทำแบบ......มันอยู่ที่ไหน
จากนั้นก็เริ่มอารมณ์เสียแล้วก็แต่งตัวออกไปข้างนอกก่อนออกไปก็มาพูดแบบเดิมอีกทีแล้วก็ออกไป
นอกจากสถาณการณืนี้แล้วก็มีที่เกิดขึ้นกับเราด้วย
ตอนนั้นเราจะขายเสื้อผ้าซื้อเสื้อผ้ามือสองในเน็ตมาเป็นกระสอบเราก็บอกพ่อว่าไปส่งที่ตลาดหน่อยจะไปขายของ คือเราขับเป็นแต่มอไซต์แล้วร้านเราเป็นแบบตั้งแผงแล้วเอาเสื้อกองไว้ให้ลูกค้าเลือก มันมีของหลายอย่างแล้วเราทั้งเก้าอี้ทั้งขาตั้งถุงเสื้อผ้าเราเลยตัดปัญหาให้พ่อมาส่งตลาดพอขายเสร็จก็ให้พ่อมารับ ตอนนั้นพอแกรู้ว่าเราจะขายเสื้อผ้าแกก็พูดประมาณว่าจะขายได้สักกี่วันกัน แล้วก็เอาเรื่องของเราไปพูดกับน้า เรารู้สึกไม่โอเคมากๆเพราะมันหลายครั้งเราเองก็รู้สึกหมดกำลังใจขนาดพ่อยังพูดแบบนี้เลย เราเองก็พยายามไม่ใส่ใจแต่สุดท้ายมันก็อดน้อยใจไม่ได้ ตอนเราจะขายข้าวโพดคลุกเนยก็เหมือนกันซื้ออะไรมาจะทำอะไรขายไหนทำได้กี่วันบลาๆๆๆแล้วก็เอาไปพูดกับคนนู้นคนนี้ พอเราได้ฟังคำพูดแบบนี้จากที่มีไฟกลายเป็นว่าไฟดับสนิท แล้วคำพูดกับน้ำเสียงที่พูดกับหลานคือเหมือนเป็นการสั่งมากกว่าบอกวิธีอื่น
เราจะแก้ปัญหายังไงดีค่ะรับมือกับความรู้สึกยังไงดีค่ะ
ปล.มีคำพูดที่รุนแรงกว่านี้แต่เราขอไม่เอามาลงนะคะ
ปล.พ่อเราอายุ58ปี