เคยเรียนอยู่โรงเรียนแถวพัทยาใต้แล้วมีเรื่องอยู่เรื่องนึงที่ทำให้เรากลัวครูคนแทบขาดใจเลยและและมันยังส่งผลให้เราออกจากโรงเรียนด้วย เรื่องมันมีอยู่ว่าตอนประมาณป.1-2 ช่วงนั้นเป็นช่วงกีฬาสีไอ้เราก็อยากจะมีส่วนเราในกิจกรรมนี้เลยไปเป็นเชียร์ลีดเดอร์เพราะเราเองก็อยากลองแสดงออกอีกสักครั้ง [เราเป็นเด็กที่ไม่กล้าแสดงออกเลยอยากลองแสดงออกบาง] พอถึงวันกีฬาสีครูเขาบอกว่าให้เด็กที่เป็นเชียร์ลีดเดอร์ทุกคนมาโรงเรียนตอนตีห้ากว่าเพื่อแต่งหน้าแต่งชุดแต่วันนั้นแม่เรามาส่งช้าเพราะติดงานช้าไปประมาณ30กว่านาทีตอนนั้นเราคิดเลยว่ายังไงครูก็บนเล็กๆน้อยๆเพราะมันยังพอมีเวลาให้แต่งตัวอยู่บางเราเลยเดินไปหาครูคนนั้นแต่สิ่งที่ได้รับคือครูแกโมโหมากแล้วก็ตบหน้าเราตึงหูเราลากไปต่อว่าหน้าตึกตอนนั้นเรากลัวมากพยามจะไม่ร้องไห้ออกมาแต่แล้วครูแกก็ไม่ยอมหยุดแถมยังว่าเราว่าถ้าไม่มีความรับผิดชอบจะมาเป็นเชียร์ลีดเดอร์ทำไมพอครูคนนั้นพูดคำนั้นจบเราก็ร้องไห้ออกมาแทบจะทันทีเลยตอนนั้นรู้สึกแย่มากเรามองหาคนที่จะมาช่วยเราเพราะตอนนั้นมีทั้งพี่ม.อยู่ตรงนั้นกับอาจารย์ 1-2 คนแต่ไม่มีใครยืนมือมาช่วยเลยทิ้งเราไว้อย่างนั้นจนเราตรงเดินพาตัวเองออกมาจากตรงนั้นเองทั้งอายทั้งกลัวจะกลับบ้านดก็กลับไม่ถูกเลยต้องเดินถามคนแถวนั้นไม่เลื่อยหลังจากนั้นเราทนไปโรงเรียนอยู่ประมาณสองสามวันก็ออกมาเพราะทนไม่ไหวเรากลัวครูคนนั้นมากยิ่งรู้ว่าแกเป็นครูดนตรีสอนพี่ม.เราก็ยิ่งกลัวแค่เห็นแค่รูปเรากลัวจนร้องไห้พอนึกถึงเหตุการนี้ที่ไรก็รู้สึกเจ็บใจและก็อายมากเราไม่ได้บอกเรื่องนี้กับแม่เะราะไม่อยากให้แม่คิดมากแค่เรื่องงานมันก็หนักเกินพออยู่แล้ว
ครูที่ทำเกินกว่าเหตุ