ต้องบอกก่อนตัวเองเป็นคนเงียบๆคือไม่ค่อยชอบพูดมากเท่าไหร่ผมมีเพื่อน2คนรวมผมเป็น3คน อีกคนก็ไปมีเเฟนไม่ได้สนิทเท่าไหร่แต่ผมอยูากับเพื่อนอีกคน ผมยอมรับว่าผมขี้งอน ขี้นน้อยใจแต่ผมก็เลือกเงียบแล้วก็หายเองแต่จะบอกเพื่อนตลอดว่าทำไมถึงเป็นบางทีที่ผมงอนไปก็มีเหตุผลของผมนะ เวลาผมปรึกษาไรมันก็เอาแต่เล่นพอผมเงียบหรืองอนก็หายเองตลอด ก็มีปัญหากันบ่อยเพราะตัวผมด้วยผมยอมรับคับแต่พอมาม.5ก็เริ่มๆห่างเพราะเพื่อนมีแฟนผมก็ไม่ได้อะไรพอหลังๆมาเพื่อนก็เริ่มเงียบไม่ค่อยคุยเท่าไหร่ผมก็ถามตลอดว่าเป็นไร ผมทำอะไรเพื่อนก็เลือกขอโทษตลอดแต่ตัวผมเองคงงี้เหงาด้วยมีครั้งนึงผมเสียใจมากเพื่อนพูดไม่เข้าหุผมก็เดินนออกมาจากกลุ่มเลยเพื่อนก็ไม่ได้มาคุยผมนั่งร้องไห้ทำไมเพื่อนไม่แคร์เราเลยแต่เราก็หายโกดเพราะเพื่อนไปบอกพอมามีอีกเรื่อง เพื่อนสนิททะเลอะกันกับเพื่อนอีกคนผมเห็นเพื่อนพูดแรงอยู่ครั้งนี้ผมยอมรับแหละว่าตัวผมเองก็เข้าข้างอีกคนมากไปจนไม่ดูคงามรู้สึกเพื่อนผม จนไม่คุยกันเลย2เดือนผมก็เงียบไปเพราะผมก็ไม่ได้ง้ออะไรเพราะเวบาผมเป็นไรก็เลือกหายเองตลอด จนผ่านมาผมก็ทักไปขอโทษไม่อยากอึดอัดเท่าไหร่เพราะจะได้เคลียร์ใจผมเองก็ทำตัวไม่น่ารักหลายๆอย่างผมก็ขอโทษตลอด ตัวผมเองที่แย่เองไม่นึกถึงเพื่อน แต่ก็ดูแย่ลงเรื่อยๆผมก็บอกพอแค่นี้บะ บางทีผมก็รู้สึกแย่มากๆนะกับการกระทำตัวเอง แต่เพื่อนผมมันก็ทำดับผมเช่นกัน เอาเปรียบผมพูดเล่นกับความรู้สึกตลอดผมก็บอกตลอดกับเพื่อนมีอะไรก็บอกตรงๆอธิบายไปเลย ผมเลยไม่ค่อยอยากพยายามเท่าไหร่เพราะตัวผมก็รักษาเพื่อนเสมอรักมากเจ็บมากๆตัวผมเองนี่ละที่แย่เองเพราะนิสัย ครั้งนี้ผมเข้าใจแบ้วเป็นที่ตัวเรามากกกว่า ผมขอโทษจากใจจริงๆ ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นคับบบ