ก่อนจะช่วยแนะนำ ดิฉันขอแนะนำตัวเองก่อนนะคะ ดิฉันเป็นผู้หญิง จบสาขาวิศวกรรมชีวการแพทย์ จากมหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่ง จบเมื่อพฤษภาคม 2564 ที่ผ่านมา จากนั้นดิฉันก็พยายามสมัครงาน สัมภาษณ์งานหลายที่แต่ก็ตกหมดด้วยความที่เป็นคนไม่มั่นใจอยู่แล้ว
ที่สำคัญ ตำแหน่งที่ดิฉันสมัครคือ Service Engineer หรือช่างเครื่องมือแพทย์ เพราะถ้าเป็นตำแหน่ง Sales representative หรือ Product Specialist ดิฉันเป็นผู้หญิงที่ไม่แต่งหน้า ไม่เคยมีประสบการณ์การขายของมาก่อน พูดไม่เก่ง และยิ่งไม่มั่นใจในตัวเองอีก ดิฉันจึงคิดว่าตำแหน่งผู้แทนขายหรือผู้เชี่ยวชาญผลิตภัณฑ์ที่ต้องรักษาฐานลูกค้าและทำให้ได้ตาม target จึงเป็นแรงกดดันและดิฉันคิดว่าดิฉันไม่สามารถทำได้
แต่ด้วยความที่เป็นผู้หญิง ไปสมัครงาน Service Engineer ความต้องการทางตลาดก็ต้องการเพศชายมากกว่าอยู่แล้ว
มันน่าเจ็บปวดที่กรรมการเอาแต่ถามว่า "ไหวไหม" "เครื่องหนักเป็นสิบโล... แบกอุปกรณ์ช่างอีก ไหวรึเปล่า"
ดิฉันเคยตอบไปว่า บางทีถ้าในระยะทางที่ไม่ไกลมาก หรือมีเครื่องทุ่นแรง หรือถ้าเป็นเครื่องใหญ่สุดท้ายก็ต้องใช้คนมากกว่าคนเดียวอยู่แล้ว
ผลสุดท้ายนั้น ดิฉันก็ล้มเหลว สมัครงานเจ้าหน้าที่เครื่องมือแพทย์ตามโรงพยาบาลในตอนนั้นก็ไม่มีที่ไหนตอบรับ
แต่สุดท้ายก็ไม่ใช่ท้ายสุด หลังจากที่หางานแรกนาน 6 เดือนเต็มนับจากวันสุดท้ายที่เก็บของออกจากหอพักมหาวิทยาลัย
มีบริษัทเครื่องมือแพทย์เอกชนแห่งหนึ่งรับฉันเข้าทำงานจนได้ค่ะ เนื่องจากว่าบริษัทอยู่ใกล้บ้าน เสนอให้เงินเดือนเดือนละ 12,000 บาท ช่วงทดลองงาน 4 เดือน เดือนละ 10,000บาท ออกต่างจังหวัดที่ไม่ใช่จังหวัดใกล้เคียงได้เบี้ยเลี้ยงวันละ 200บาท ค่าล่วงเวลางานไม่คิดรวมขณะขับรถ...
สังคมที่นี่แยกงานกับเรื่องส่วนตัวชัดเจน ไม่ก้าวก่ายกันมาก ให้เกียรติกัน เหมือนสังคมที่พึงควรจะเป็น สอนงานและส่งต่องานกันโอเค สามารถติดต่อได้ง่าย
แต่เมื่อน้ำมันแพงขึ้น กิโลเมตรละ 5 บาทก็ทำให้เงินหมดอย่างรวดเร็วโดยไม่ถึงวันที่ 10 ของเดือน ค่าเสื่อมรถกลับได้เมื่อทำงานครบ 1 ปีก่อนจึงจะได้
สวัสดิการค่าเสื่อมรถที่ใช้วิ่งงานเป็นรถยนต์ส่วนตัว ***ต่อปี*** มีดังนี้ค่ะ
1.ค่ายาง 2 เส้น (ดิฉันยังไม่ทราบว่างบที่ให้เส้นละเท่าไร เนื่องจากผู้บริหารต้องการให้เก็บเป็นความลับ จึงไม่มีใครบอกดิฉัน ทั้งๆที่ใช้ล้อรถวิ่งทั้ง 4 ล้อนะคะ มันสมเหตุสมผลหรือไม่)
2. ค่าน้ำมันเครื่อง 6000 บาท (ดิฉันทำงานยังไม่ครบปี ถ่ายไป 3 ครั้ง เข้าอู่แถวบ้านขั้นต่ำก็เกือบ 4 พันแล้วค่ะ)
3. อื่น ๆ 15,000 บาท (สามารถนำส่วนนี้ไปทบได้)
4. ค่าประกันรถ (น่าจะเป็นชั้น 3 เพราะไม่ถึงหมื่น แต่จำไม่ได้)
สมควรลาออกไหมคะ หนูตั้งใจทำงาน ทุ่มเทเต็มที่สมกับที่เป็นงานแรก ดิฉันเคยโดนหัวหน้างานบอกว่าดิฉันขี้เกียจเพราะไม่รายงานงานที่ทำลงไปหลังจากจบงาน แสดงออกถึงความไม่ใส่ใจ อะไรประมาณนี้ แต่ในความเป็นจริงแล้วดิฉันไม่ทราบมาก่อนว่าต้องรายการ ต้องทำอย่างไรต่อไป ทราบแค่ขั้นตอนที่ให้บริการต่อหน้าลูกค้าเท่านั้น
หลังจากถูกว่าวันนั้น ฉันก็ปฏิบัติตัวดีขึ้น พยายามรายงานและทำงานเท่าที่ทำได้ แม้จะมีทักทวงงานวันหยุดบ้างฉันก็ไม่ถือสาอะไร เพราะเข้าใจว่างานช่างส่วนใหญ่จะหมดไปกับการขับรถ บางทีขับรถข้ามภาค ต้องใช้เวลาทั้งวัน กว่าจะถึงหน้างาน กว่าจะถึงที่พัก
แต่ค่าแรงไม่ขึ้นเลยค่ะ ถ้ามีงานเกี่ยวกับเครื่องมือแพทย์ที่ไหนน่าสนใจ ให้ค่าตอบแทนมากกว่าดิฉันก็พร้อมจะไปทันที แต่มันกลับไม่ง่ายขนาดนั้น
ฉันพบงานผู้ช่วยรังสีรพ.เอกชนแห่งหนึ่ง เงินเดือนเริ่มต้น 12,000 บาท (อีกแล้ว)
ฉันควรจะอยู่ที่นี่ต่อไปหรือเริ่มงานใหม่ที่ไม่รู้ว่าดีกว่ารึเปล่าไหมคะ แนะนำงานอย่างอื่นก็ได้ค่ะ
ฉันอยากจะต่อยอดได้ เพื่อที่ตัวเองจะได้มีหน้าที่การงานที่เงินเดือนโตขึ้นในอนาคตค่ะ ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะสำหรับการเสียสละเวลาอันมีค่าของทุกๆท่าน
ช่วยตัดสินใจเรื่องย้ายงาน หรือแนะนำลู่ทางอาชีพหน่อยได้ไหมคะ
ที่สำคัญ ตำแหน่งที่ดิฉันสมัครคือ Service Engineer หรือช่างเครื่องมือแพทย์ เพราะถ้าเป็นตำแหน่ง Sales representative หรือ Product Specialist ดิฉันเป็นผู้หญิงที่ไม่แต่งหน้า ไม่เคยมีประสบการณ์การขายของมาก่อน พูดไม่เก่ง และยิ่งไม่มั่นใจในตัวเองอีก ดิฉันจึงคิดว่าตำแหน่งผู้แทนขายหรือผู้เชี่ยวชาญผลิตภัณฑ์ที่ต้องรักษาฐานลูกค้าและทำให้ได้ตาม target จึงเป็นแรงกดดันและดิฉันคิดว่าดิฉันไม่สามารถทำได้
แต่ด้วยความที่เป็นผู้หญิง ไปสมัครงาน Service Engineer ความต้องการทางตลาดก็ต้องการเพศชายมากกว่าอยู่แล้ว
มันน่าเจ็บปวดที่กรรมการเอาแต่ถามว่า "ไหวไหม" "เครื่องหนักเป็นสิบโล... แบกอุปกรณ์ช่างอีก ไหวรึเปล่า"
ดิฉันเคยตอบไปว่า บางทีถ้าในระยะทางที่ไม่ไกลมาก หรือมีเครื่องทุ่นแรง หรือถ้าเป็นเครื่องใหญ่สุดท้ายก็ต้องใช้คนมากกว่าคนเดียวอยู่แล้ว
ผลสุดท้ายนั้น ดิฉันก็ล้มเหลว สมัครงานเจ้าหน้าที่เครื่องมือแพทย์ตามโรงพยาบาลในตอนนั้นก็ไม่มีที่ไหนตอบรับ
แต่สุดท้ายก็ไม่ใช่ท้ายสุด หลังจากที่หางานแรกนาน 6 เดือนเต็มนับจากวันสุดท้ายที่เก็บของออกจากหอพักมหาวิทยาลัย
มีบริษัทเครื่องมือแพทย์เอกชนแห่งหนึ่งรับฉันเข้าทำงานจนได้ค่ะ เนื่องจากว่าบริษัทอยู่ใกล้บ้าน เสนอให้เงินเดือนเดือนละ 12,000 บาท ช่วงทดลองงาน 4 เดือน เดือนละ 10,000บาท ออกต่างจังหวัดที่ไม่ใช่จังหวัดใกล้เคียงได้เบี้ยเลี้ยงวันละ 200บาท ค่าล่วงเวลางานไม่คิดรวมขณะขับรถ...
สังคมที่นี่แยกงานกับเรื่องส่วนตัวชัดเจน ไม่ก้าวก่ายกันมาก ให้เกียรติกัน เหมือนสังคมที่พึงควรจะเป็น สอนงานและส่งต่องานกันโอเค สามารถติดต่อได้ง่าย
แต่เมื่อน้ำมันแพงขึ้น กิโลเมตรละ 5 บาทก็ทำให้เงินหมดอย่างรวดเร็วโดยไม่ถึงวันที่ 10 ของเดือน ค่าเสื่อมรถกลับได้เมื่อทำงานครบ 1 ปีก่อนจึงจะได้
สวัสดิการค่าเสื่อมรถที่ใช้วิ่งงานเป็นรถยนต์ส่วนตัว ***ต่อปี*** มีดังนี้ค่ะ
1.ค่ายาง 2 เส้น (ดิฉันยังไม่ทราบว่างบที่ให้เส้นละเท่าไร เนื่องจากผู้บริหารต้องการให้เก็บเป็นความลับ จึงไม่มีใครบอกดิฉัน ทั้งๆที่ใช้ล้อรถวิ่งทั้ง 4 ล้อนะคะ มันสมเหตุสมผลหรือไม่)
2. ค่าน้ำมันเครื่อง 6000 บาท (ดิฉันทำงานยังไม่ครบปี ถ่ายไป 3 ครั้ง เข้าอู่แถวบ้านขั้นต่ำก็เกือบ 4 พันแล้วค่ะ)
3. อื่น ๆ 15,000 บาท (สามารถนำส่วนนี้ไปทบได้)
4. ค่าประกันรถ (น่าจะเป็นชั้น 3 เพราะไม่ถึงหมื่น แต่จำไม่ได้)
สมควรลาออกไหมคะ หนูตั้งใจทำงาน ทุ่มเทเต็มที่สมกับที่เป็นงานแรก ดิฉันเคยโดนหัวหน้างานบอกว่าดิฉันขี้เกียจเพราะไม่รายงานงานที่ทำลงไปหลังจากจบงาน แสดงออกถึงความไม่ใส่ใจ อะไรประมาณนี้ แต่ในความเป็นจริงแล้วดิฉันไม่ทราบมาก่อนว่าต้องรายการ ต้องทำอย่างไรต่อไป ทราบแค่ขั้นตอนที่ให้บริการต่อหน้าลูกค้าเท่านั้น
หลังจากถูกว่าวันนั้น ฉันก็ปฏิบัติตัวดีขึ้น พยายามรายงานและทำงานเท่าที่ทำได้ แม้จะมีทักทวงงานวันหยุดบ้างฉันก็ไม่ถือสาอะไร เพราะเข้าใจว่างานช่างส่วนใหญ่จะหมดไปกับการขับรถ บางทีขับรถข้ามภาค ต้องใช้เวลาทั้งวัน กว่าจะถึงหน้างาน กว่าจะถึงที่พัก
แต่ค่าแรงไม่ขึ้นเลยค่ะ ถ้ามีงานเกี่ยวกับเครื่องมือแพทย์ที่ไหนน่าสนใจ ให้ค่าตอบแทนมากกว่าดิฉันก็พร้อมจะไปทันที แต่มันกลับไม่ง่ายขนาดนั้น
ฉันพบงานผู้ช่วยรังสีรพ.เอกชนแห่งหนึ่ง เงินเดือนเริ่มต้น 12,000 บาท (อีกแล้ว)
ฉันควรจะอยู่ที่นี่ต่อไปหรือเริ่มงานใหม่ที่ไม่รู้ว่าดีกว่ารึเปล่าไหมคะ แนะนำงานอย่างอื่นก็ได้ค่ะ
ฉันอยากจะต่อยอดได้ เพื่อที่ตัวเองจะได้มีหน้าที่การงานที่เงินเดือนโตขึ้นในอนาคตค่ะ ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะสำหรับการเสียสละเวลาอันมีค่าของทุกๆท่าน