พระภิกษุที่รับถวายภัตตาหาร ถวายทาน ถวายปัจจัย จากคนชั่วคนพาล  ที่ประกอบอาชีพทุจริตเบียดเบียน ได้ทรัพย์มาไม่ชอบ หรือประพฤติกรรมชั่วช้าลามกอยู่เป็นนิจ

โดยที่พระท่านก็รู้อยู่แก่ใจว่าบุคคลนั้นประพฤติพาลชั่วช้า  แต่กลับไม่ติเตียน ไม่เอ่ยสั่งสอน ไม่หาอุบายปฏิเสธทานที่ได้มาโดยไม่ชอบนั้น  แต่กลับรับถวายของมาโดยหน้าบาน

มีศีลหรือพระวินัยข้อไหนบ้างหรือเปล่าครับที่ห้ามการกระทำประเภทนี้

และมีตัวอย่างในพระไตรปิฎกบ้างไหมที่พระพุทธเจ้าทรงติเตียนหรือปรับอาบัติพระภิกษุประเภทนี้