เราพึ่งเคยเล่นพันทิปครั้งแรกคือ
เราอ่ะเป็นคนที่ปากเสียแล้วแบบทำไม่คิดพูดไม่คิดเลยทำให้ชีวิตเรามีปัญหาอ่ะคือตอนนี้เราอยู่ ม.3 อายุ 15 ใช่มั้ยล่ะก็โตพอที่ควรจะคิดจะทำอะไรได้แล้วใช่มั้ยล่ะแต่เราแก้นิสัยห่วยๆไม่ได้เลยเขาบอกว่ากันว่าอายุประมาณนี้จะมีเบจเพศจริงมั้ย?
คือก่อนหน้านี้เราอ่ะก็สนิทกับเพื่อนปกติแต่พออยู่ๆเพื่อนกลุ่มนี้ที่เราเคยอยู่ด้วยนางคิดว่าเราอ่ะตีตัวออกห่างจากพวกนางตอนนั้นเราสนิทกับเพื่อนให้นามนางว่า A แล้วกัน A เป็นคนที่สวยแล้วน่ารักมากนางกับเราก็โดนหาว่าตีตัวออกจากกลุ่มแต่จริงๆแล้วเราไม่ได้คิดที่จะตีตัวออกจากกลุ่มคือเราสองคนเป็นคนออกจะกวนๆขี้แกล้งป่วนๆไรอย่างงี้อ่ะละเรากับ A ก็แบบไปแกล้งพวกนางจนพวกนางโกรธแหละแล้วเราก็เลยทะเลาะกันแล้วก็กลุ่มแตกเรากับ A ก็เลยต้องมาอยู่กัน 2 คนแต่ว่าก็ยังมีพวกผู้ชายที่เรายังคุยยังสนิทกันอยู่เลยไม่ค่อยคิดอะไรมากแต่พูดตรงๆเลยเราไม่ค่อยโอเคสักเท่าไหร่
แต่พออยู่มาได้สักพักโรงเรียนเราพาเด็กในโรงเรียนไปเที่ยวที่เชียงใหม่โรงเรียนเรามันเป็นโรงเรียนเล็กๆไม่ใหญ่เด็กไม่ค่อยเยอะสักเท่าไหร่เวลาไปเที่ยวก็จะมีเด็กโรงเรียนอื่นมาด้วยตอนแรกอ่ะเราไม่คิดว่าจะไปหรอกแต่ว่าเพื่อนเราAอ่ะนางดันไปเราเลยไปด้วยเพราะเป็นห่วงกลัวไม่มีเพื่อนแต่พอไปเราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันคือเราไปค้างคืนที่นั้น 3 วัน 2 คืนแต่เพื่อนเราไม่ได้นอนกับเราแต่นางไปนอนกับน้องแล้วตอนที่เดินเที่ยวกันเราก็ไม่ได้ไปกับนางเพราะนางเดินกับพี่ของนางเราเลยไม่ได้ไปไหนด้วยกันส่วนเราไปทำอีท่าไหนไม่รู้ดันกลับไปสนิทกับเพื่อนกลุ่มเดิมอาจจะเป็นเพราะว่าเราได้นอนกับเพื่อนกลุ่มเดิมเลยทำให้กลับมา
สนิทกันจะว่าเรานิสัยไม่ดีก็ได้นะแต่พอเรากลับมาจากที่ไปเที่ยว
มันก็มีกิจกรรมเกี่ยวกับวันสุนทรภู่พวกเราเลยต้องช่วยกันทำกิจกรรมกันในห้องกลุ่มเราเลยกลับมาสนิทกันเหมือนเดิมแล้วเพื่อนในกลุ่มก็สงสัยว่าทำไมอยู่ๆเราก็แตกกันแต่ได้ผลสรุปว่าเป็นเพราะเราแต่จริงๆมันไม่ได้เป็นเพราะเรามันเป็นเพราะพวกนางเข้าใจผิดคิดว่าเราตีตัวออกห่างพอเราผ่านกิจกรรมสุนทรภู่ไปแล้ว
เราก็รู้สึกว่าเหมือนโดนแบนแล้วก็เราก็เริ่มมีปัญหาเริ่มทะเลาะกันกับกลุ่มนั้นแล้วเราก็เลยโดนแบนให้มาอยู่คนเดียวคือช่วงแรกๆเราก็อยู่ได้เพราะเราไม่ได้ไปยุ่งกับใครแต่ก็คุยกับเพื่อนในห้องบ้างบางคนแต่คนเรามันก็อยู่คนเดียวไม่ได้หรอกใช่มั้ยเราเลยไปสนิทกับพี่ม.6ตอนนั้นเรามีความสุขมากคือแบบอย่างน้อยเราก็มีเพื่อนคุยด้วยแต่พี่ ม.6 เขาสนิทกับพี่ ม.4 แล้วพี่ ม.4 ประมาณ 2 คนเขาเป็นแฟนกับเพื่อนห้องเราซึ่งแน่นอนมีอะไรเขาต้องบอกแฟนอยู่แล้ว แล้วพอเป็นแบบนั้นมันก็เริ่มมีปัญหาอีกเริ่มทะเลาะกันจนลามไม่ให้เพื่อนในห้องคุยกับเราเพื่อนในห้องเริ่มรังเกียจเรา เราเริ่มกลับมาอยู่คนเดียวอีกครั้งแต่มันไม่จบแค่นั้นเพราะมันเริ่มลามไปยันคนในโรงเรียนจนคนในโรงเรียนไม่ค่อยชอบเราอย่างที่บอกโรงเรียนเรามันเป็นโรงเรียนเล็กๆซึ่งแน่นอนถ้ามันมีปัญหาอะไรกันมันก็จะรู้ทั้งโรงเรียนเราก็เลยปีกตัวออกมาจากคนในโรงเรียนแล้วมาอยู่คนเดียว
แต่เราก็ยังมีเพื่อนคนนึงที่คุยกับเราอยู่เราขอให้นามว่า B แล้วกัน B น่ะไม่รู้สึกว่าต้องไม่ชอบเราแต่ B ก็ไม่ได้อยากอยู่กับเราเท่าไหร่หรอกเพราะกลัวจะโดนหางเล่ไปด้วยแต่เราก็เข้าใจนะเพราะเป็นใคร ใครก็ไม่อยากโดนพอมันเป็นแบบนั้น
แต่พวกนั้นก็ไม่จบคือเราพยายามไม่สนใจแล้วคือแบบเราพยายามที่จะไม่ไปยุ่งด้วยเพราะว่ากลัวจะมีปัญหาอีกแต่พวกนางไม่จบไงนางแซะแขวะไม่หยุดแต่เราก็ไม่ได้โต้กลับเพราะกลัวจะมีเรื่องอีกแต่เวลามันมีงานเกี่ยวกับกลุ่มเรามักจะเป็นเศษเสมอแล้วเราก็ต้องอยู่คนเดียวแต่เราอ่ะก็อยู่ได้นะอาจจะรู้สึกแปลกแต่มันก็อยู่ได้บางครั้งมันจำเป็นจริงๆเราก็ต้องไปอยู่กับคนพวกนั้นแต่มันก็ไม่มีปัญหาอะไรสักเท่าไหร่อาจจะอึดอึดแต่ก็ไม่มากพอผ่านไปได้สักพัก
นางก็แซะกันมาเรื่อยไปคือเราอ่ะไม่สามรถคุยกับใครได้เลยเพราะท่าเราคุยกับใครนางก็จะพูดแบบว่า "หึ้ย..มีซัมติงอะไรกันรึป่าว" พอมันเป็นแบบนี้เราก็ไม่กล้าพูดกับใครถ้าไม่จำเป็น
แล้วมีช่วงนึงเราเริ่มมีความรักแรกๆมันก็ดีมีความสุขสุดๆเลยมีความสุขมากแต่มันก็เป็นเพราะเรื่องพวกนี้พี่เขาก็เลยเลิกยุ่งกับเราเขาบอกว่าเขาไม่อยากโฟกัสอย่างอื่นนอกจากเพื่อนเพราะว่าเขาจะจบแล้วเขาอยู่ ม.6 แล้ว
คือเราแค่อยากจะบอกว่าเราอึดอัดอึดอัดสุดๆเครียดเหนื่อย เหนื่อยมากเหนื่อยแบบใครก็ได้มาฆ่-าเราทีเราโครตอยากจะย้ายโรงเรียนเลยเราไม่กล้าเอาเรื่องพวกนี้ไปเล่าให้ใครฟังเพราะกลัวเขาจะไม่รับฟังและไม่สนใจเราไม่อยากอยู่ที่นี้แล้วอ่ะเราอยากไปหาที่ใหม่ๆอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่อยากที่จะไปเจอสิ่งใหม่ๆที่มันดีกว่านี้เพราะตอนนี้เราโครตอึดอัดแล้วก็ทรมานสุดๆ
อันที่จริงมันมีเยอะกว่านี้อีกนะแต่กลัวจะไม่อ่านเพราะแค่นี้ก็เยอะแล้วอ่ะเลยเขียนแค่นี้พอ
ขอบคุณมากนะคะที่อ่านจนจบ🤍
เราไม่อยากอยู่แล้วอ่ะ!?
เราอ่ะเป็นคนที่ปากเสียแล้วแบบทำไม่คิดพูดไม่คิดเลยทำให้ชีวิตเรามีปัญหาอ่ะคือตอนนี้เราอยู่ ม.3 อายุ 15 ใช่มั้ยล่ะก็โตพอที่ควรจะคิดจะทำอะไรได้แล้วใช่มั้ยล่ะแต่เราแก้นิสัยห่วยๆไม่ได้เลยเขาบอกว่ากันว่าอายุประมาณนี้จะมีเบจเพศจริงมั้ย?
คือก่อนหน้านี้เราอ่ะก็สนิทกับเพื่อนปกติแต่พออยู่ๆเพื่อนกลุ่มนี้ที่เราเคยอยู่ด้วยนางคิดว่าเราอ่ะตีตัวออกห่างจากพวกนางตอนนั้นเราสนิทกับเพื่อนให้นามนางว่า A แล้วกัน A เป็นคนที่สวยแล้วน่ารักมากนางกับเราก็โดนหาว่าตีตัวออกจากกลุ่มแต่จริงๆแล้วเราไม่ได้คิดที่จะตีตัวออกจากกลุ่มคือเราสองคนเป็นคนออกจะกวนๆขี้แกล้งป่วนๆไรอย่างงี้อ่ะละเรากับ A ก็แบบไปแกล้งพวกนางจนพวกนางโกรธแหละแล้วเราก็เลยทะเลาะกันแล้วก็กลุ่มแตกเรากับ A ก็เลยต้องมาอยู่กัน 2 คนแต่ว่าก็ยังมีพวกผู้ชายที่เรายังคุยยังสนิทกันอยู่เลยไม่ค่อยคิดอะไรมากแต่พูดตรงๆเลยเราไม่ค่อยโอเคสักเท่าไหร่
แต่พออยู่มาได้สักพักโรงเรียนเราพาเด็กในโรงเรียนไปเที่ยวที่เชียงใหม่โรงเรียนเรามันเป็นโรงเรียนเล็กๆไม่ใหญ่เด็กไม่ค่อยเยอะสักเท่าไหร่เวลาไปเที่ยวก็จะมีเด็กโรงเรียนอื่นมาด้วยตอนแรกอ่ะเราไม่คิดว่าจะไปหรอกแต่ว่าเพื่อนเราAอ่ะนางดันไปเราเลยไปด้วยเพราะเป็นห่วงกลัวไม่มีเพื่อนแต่พอไปเราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันคือเราไปค้างคืนที่นั้น 3 วัน 2 คืนแต่เพื่อนเราไม่ได้นอนกับเราแต่นางไปนอนกับน้องแล้วตอนที่เดินเที่ยวกันเราก็ไม่ได้ไปกับนางเพราะนางเดินกับพี่ของนางเราเลยไม่ได้ไปไหนด้วยกันส่วนเราไปทำอีท่าไหนไม่รู้ดันกลับไปสนิทกับเพื่อนกลุ่มเดิมอาจจะเป็นเพราะว่าเราได้นอนกับเพื่อนกลุ่มเดิมเลยทำให้กลับมา
สนิทกันจะว่าเรานิสัยไม่ดีก็ได้นะแต่พอเรากลับมาจากที่ไปเที่ยว
มันก็มีกิจกรรมเกี่ยวกับวันสุนทรภู่พวกเราเลยต้องช่วยกันทำกิจกรรมกันในห้องกลุ่มเราเลยกลับมาสนิทกันเหมือนเดิมแล้วเพื่อนในกลุ่มก็สงสัยว่าทำไมอยู่ๆเราก็แตกกันแต่ได้ผลสรุปว่าเป็นเพราะเราแต่จริงๆมันไม่ได้เป็นเพราะเรามันเป็นเพราะพวกนางเข้าใจผิดคิดว่าเราตีตัวออกห่างพอเราผ่านกิจกรรมสุนทรภู่ไปแล้ว
เราก็รู้สึกว่าเหมือนโดนแบนแล้วก็เราก็เริ่มมีปัญหาเริ่มทะเลาะกันกับกลุ่มนั้นแล้วเราก็เลยโดนแบนให้มาอยู่คนเดียวคือช่วงแรกๆเราก็อยู่ได้เพราะเราไม่ได้ไปยุ่งกับใครแต่ก็คุยกับเพื่อนในห้องบ้างบางคนแต่คนเรามันก็อยู่คนเดียวไม่ได้หรอกใช่มั้ยเราเลยไปสนิทกับพี่ม.6ตอนนั้นเรามีความสุขมากคือแบบอย่างน้อยเราก็มีเพื่อนคุยด้วยแต่พี่ ม.6 เขาสนิทกับพี่ ม.4 แล้วพี่ ม.4 ประมาณ 2 คนเขาเป็นแฟนกับเพื่อนห้องเราซึ่งแน่นอนมีอะไรเขาต้องบอกแฟนอยู่แล้ว แล้วพอเป็นแบบนั้นมันก็เริ่มมีปัญหาอีกเริ่มทะเลาะกันจนลามไม่ให้เพื่อนในห้องคุยกับเราเพื่อนในห้องเริ่มรังเกียจเรา เราเริ่มกลับมาอยู่คนเดียวอีกครั้งแต่มันไม่จบแค่นั้นเพราะมันเริ่มลามไปยันคนในโรงเรียนจนคนในโรงเรียนไม่ค่อยชอบเราอย่างที่บอกโรงเรียนเรามันเป็นโรงเรียนเล็กๆซึ่งแน่นอนถ้ามันมีปัญหาอะไรกันมันก็จะรู้ทั้งโรงเรียนเราก็เลยปีกตัวออกมาจากคนในโรงเรียนแล้วมาอยู่คนเดียว
แต่เราก็ยังมีเพื่อนคนนึงที่คุยกับเราอยู่เราขอให้นามว่า B แล้วกัน B น่ะไม่รู้สึกว่าต้องไม่ชอบเราแต่ B ก็ไม่ได้อยากอยู่กับเราเท่าไหร่หรอกเพราะกลัวจะโดนหางเล่ไปด้วยแต่เราก็เข้าใจนะเพราะเป็นใคร ใครก็ไม่อยากโดนพอมันเป็นแบบนั้น
แต่พวกนั้นก็ไม่จบคือเราพยายามไม่สนใจแล้วคือแบบเราพยายามที่จะไม่ไปยุ่งด้วยเพราะว่ากลัวจะมีปัญหาอีกแต่พวกนางไม่จบไงนางแซะแขวะไม่หยุดแต่เราก็ไม่ได้โต้กลับเพราะกลัวจะมีเรื่องอีกแต่เวลามันมีงานเกี่ยวกับกลุ่มเรามักจะเป็นเศษเสมอแล้วเราก็ต้องอยู่คนเดียวแต่เราอ่ะก็อยู่ได้นะอาจจะรู้สึกแปลกแต่มันก็อยู่ได้บางครั้งมันจำเป็นจริงๆเราก็ต้องไปอยู่กับคนพวกนั้นแต่มันก็ไม่มีปัญหาอะไรสักเท่าไหร่อาจจะอึดอึดแต่ก็ไม่มากพอผ่านไปได้สักพัก
นางก็แซะกันมาเรื่อยไปคือเราอ่ะไม่สามรถคุยกับใครได้เลยเพราะท่าเราคุยกับใครนางก็จะพูดแบบว่า "หึ้ย..มีซัมติงอะไรกันรึป่าว" พอมันเป็นแบบนี้เราก็ไม่กล้าพูดกับใครถ้าไม่จำเป็น
แล้วมีช่วงนึงเราเริ่มมีความรักแรกๆมันก็ดีมีความสุขสุดๆเลยมีความสุขมากแต่มันก็เป็นเพราะเรื่องพวกนี้พี่เขาก็เลยเลิกยุ่งกับเราเขาบอกว่าเขาไม่อยากโฟกัสอย่างอื่นนอกจากเพื่อนเพราะว่าเขาจะจบแล้วเขาอยู่ ม.6 แล้ว
คือเราแค่อยากจะบอกว่าเราอึดอัดอึดอัดสุดๆเครียดเหนื่อย เหนื่อยมากเหนื่อยแบบใครก็ได้มาฆ่-าเราทีเราโครตอยากจะย้ายโรงเรียนเลยเราไม่กล้าเอาเรื่องพวกนี้ไปเล่าให้ใครฟังเพราะกลัวเขาจะไม่รับฟังและไม่สนใจเราไม่อยากอยู่ที่นี้แล้วอ่ะเราอยากไปหาที่ใหม่ๆอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่อยากที่จะไปเจอสิ่งใหม่ๆที่มันดีกว่านี้เพราะตอนนี้เราโครตอึดอัดแล้วก็ทรมานสุดๆ
อันที่จริงมันมีเยอะกว่านี้อีกนะแต่กลัวจะไม่อ่านเพราะแค่นี้ก็เยอะแล้วอ่ะเลยเขียนแค่นี้พอ
ขอบคุณมากนะคะที่อ่านจนจบ🤍