🤭🤭🤭
เพิ่งได้มีโอกาสดูหนังเรื่องนี้ ซึ่งปกติผมไม่ใช่สายหนัง K-Drama อยู่แล้ว แต่ก็ได้ดูเรื่องนี้จนได้ พอได้ดู สิ่งที่รู้สึกนั่นคือ เรื่องราวไม่รู้ว่าจะเรียกว่าความรัก หรือแค่ความต้องการของ พระเอก-นางเอก มันมาแบบผิดที่ผิดเวลาตลอด และอีกสิ่งหนึ่งคือความเร้าหรือที่พระเอกไปแอ๊วนางเอกตลอดเวลาจนเป็นเรื่องนี่แหละ


🤭🤭🤭
เรื่องราวของกีฮง (กงยู) และ ซังมิน (จอนโดยอน) ทั้งคู่เดินทางมาส่งลูกไปเข้าโปรแกรมแคมป์เด็กพิเศษที่ฟินแลนด์ ที่นั่น เขาและเธอพบกันโดยบังเอิญ และด้วยความเป็นคนเกาหลีเหมือนกัน กีฮง อาสาพา ซังมิน ไปส่ง แต่ด้วยหิมะที่ตกหนัก จนต้องแวะพักระหว่างทาง จนก่อเกิดเป็นความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนที่เกินเลยกว่าการเป็นเพื่อนร่วมทาง วันรุ่งขึ้นทั้งคู่ต่างบอกลาและแยกย้ายไปใช้ชีวิตปกติของตนเอง โดยหยุดความสัมพันธ์ลงที่นี่ ทั้งที่ยังไม่รู้จักชื่อของกันและกันด้วยซ้ำ


🤭🤭🤭
อันดับแรกเลย หนังไม่ได้เล่า Background ของตัวละครทั้งสองคนอะไรมากมาย ทำให้เราไม่รู้เลยว่า ทั้งสองคนนี้ทำำไมถึงมีความเหงาและความโหยหาความรักความต้องการขนาดนั้น จนทั้งคู่ได้เกิดมีความสัมพันธ์กันและแยกย้ายกันไปใช้ชีวิต จนมาวันที่ทั้งคู่โคจรกลับมาพบกันอีกครั้ง หนังก็ถึงจะมาค่อยๆ เฉลยถึงเบื้องหลังความเหงาของทั้งคู่ให้คนดูได้รู้ 


🤭🤭🤭
ซึ่งเรื่องราวเหล่านั้นมันค่อยๆ แสดงออกจนทำให้คนดูเริ่มเข้าใจแล้วว่า อะไรคือสาเหตุต่างๆ ที่ทำให้เกิดความสัมพันธ์นั้นขึ้น เพียงแต่ว่าจังหวะจะโคนของทั้งคู่มันยังไงก็ไม่มีทางบรรจบลงเอยกันได้ด้วยดี แต่สิ่งที่น่ารำคาญสำหรับผมคือ การที่ทั้งสองคนรู้ทั้งรู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ แต่ก็ยังพยายามจะไปต่อ โดยเฉพาะตัวพระเอกที่มาคอยเร้าหรือ มาคอยหยอด มาคอยแอ๊วนางเอกอยู่ตลอดเวลาจนน่ารำคาญ ส่วนตัวนางเอกเองจะตัดก็ไม่ตัด จะเลิกก็ไม่เลิก พอเค้ามาแอ๊วหน่อยก็ไปอีกละ


🤭🤭🤭
หนังไม่ได้บอกว่าสิ่งที่ทั้งสองคนทำสุดท้ายแล้วมันลงเอยยังไง แต่หนังบอกว่าทุกอย่างมันคงค้างคาอยู่แบบนี้ และมันจะยังเป็นแบบนี้ต่อไปถ้าทั้งคู่ยังตัดกันไม่ขาด แต่ไม่ว่ามันจะคือความรัก หรือมันจะคือความต้องการชั่วขณะแล้วเกิดติดใจ สุดท้ายมันก็อยู่ที่ทั้งคู่แหละว่าจะจัดการตัวเองยังไง

ชอบอ่านรีวิวหนัง แวะมาพูดคุยกันได้นะครับ >>> https://www.facebook.com/DooNangGunMai