คือเราเป็นคนที่เห็นเพื่อนมีค่ามากกว่าสิ่งใด ขนาดเรามีแฟนเรายังสนใจเพื่อนซะมากกว่า แต่ทำไมเพื่อนถึงมองไม่เห็นเรามีค่า ตอนเรามีเราให้ทุกอย่าง แต่พอจะไปไหนรถไม่มีก็โกหกเราว่าไม่สบายบ้าง ไปเรียนไม่ได้ไม่มีคนไปส่งบ้าง ตื่นสายบ้าง
ไม่มีรถ=ไม่มีเพื่อน(คำนี้ไม่เกินจริง)  วันนี้ไปกินข้าวด้วยกันมีกัน4คนรวมกับเรา
เขาเปิดคลิปอะไรสักอย่างไม่รู้แล้วเขาก็ให้เพื่อนอีก2คนดูพอเราจะดูด้วยเขาก็คว่ำมือถือลงแล้วบอกว่าฟังแค่เสียงก็พอ ตอนนั้นคือหน้าถอนสีแล้วเงียบไปเลย บางทีการมีเพื่อนก็ใช่ว่าจะเพื่อนเราเลย
เราเห็นเพื่อนดีกว่าแฟนด้วยซ้ำ เราอยู่กับเพื่อนมากกว่าแฟนด้วยซ้ำ แต่พอเรามีปัญหามันทำให้เรารู้ว่าคนที่อยู่กับเราไม่ใช่เพื่อน แต่ดันเป็นแฟนเราที่เข้าใจทุกอย่าง
บางทีก็คิดนะ หรือเราจะใช้ชีวิตคนเดียวเหมือนที่ผ่านๆมาที่ไม่มีเพื่อน อยากทำอะไรก็ทำ โดนอะไรก็โดนคนเดียว ไม่ต้องไปห่วงคนอื่น
..ตอนเรามีเราก็ให้เพื่อน พอเราหมดเพื่อนก็หาย..