คือปกติแล้ว เป็นคนที่เงียบๆ พูดน้อย เพื่อนน้อย ถ้ามีคนคุยก็จะพูด จะคุย แต่ก็ไม่ได้เป็นส่วนใหญ่ในการเริ่มคุยก่อนอยู่แล้ว

กลัวการโดนปฏิเสธ ในทุกๆเรื่อง ไม่ว่าจะกด add friend ทางโซเชียล หรือ อยากไปไหนในชีวิตจริง เวลาที่เราชวนใครไปไหน (น้อยครั้งมาก เคยชวนคนที่เราคิดว่าสนิท ในชีวิตนี้น่าจะไม่เกิน 10 ครั้ง โดนปฏิเสธทุกครั้งกับการชวนหลายๆคน หลังๆก็คิดว่าไม่น่าจะเกี่ยวกับกิจกรรมที่จะไป แต่น่าจะเป็นเพราะตัวเรามากกว่า) จนหลังๆก็ไม่ได้ชวนอะไรใครอีกเลย พอเวลาที่ตัวเองอยากไปก็ไปคนเดียวตลอด รู้สึกไม่ค่อยดีทุกครั้งที่ถูกปฏิเสธ แต่การที่ไปไหนตัวคนเดียวก็สบายใจดี แต่มันก็มีมุมที่อิจฉาคนอื่น ที่เค้ามีคนมาด้วยกัน เห็นทุกครั้งก็รู้สึกไม่ดีกับจิตใจตัวเอง เหมือนไม่มีคนคบ แบบนี้คือผิดปกติทางจิตไหมครับ ทุกวันนี้แทบไม่ออกจากบ้าน ยกเว้นตัวเองมีกิจกรรมที่ต้องทำ เช่น ไปหาหมอฟัน ไปซื้อของ ไปหาอะไรกินที่อยากกิน บลา บลา

แต่เวลามีคนชวนผมก็ไปนะ ถ้าว่างและไม่ได้ติดอะไร ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรใครเท่าไหร่นัก แต่พอเราเป็นคนชวน หรือตัวตั้งตัวตี จะโดนปฏิเสธตลอด มันก็รู้สึกไม่ดีมากๆ เหมือนรู้สึกไม่ได้รับการยอมรับยังไงไม่รู้แบบบอกไม่ถูก ทุกวันนี้ค่อนข้างที่จะเป็นคนกลัวสังคมขึ้นเรื่อยๆ เพราะเวลาที่เราเจอเรื่องแบบนี้ เราเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า สิ่งที่เราเห็นและรู้จักเค้านั้น สรุปว่ามันใช่ตัวตนของคนๆนั้นจริงหรือเปล่า ไม่รู้ด้วยว่าเค้าคิดอะไร เหมือนกลายเป็นว่าเราไม่ได้รู้จักเค้าเลย หรือมันแค่เป็นการแสดงของคนๆนั้นเวลาที่อยู่กับเรา(เราที่ว่าคือกับกลุ่มเพื่อนหลายๆคน หรือ ที่ทำงาน หรือกลุ่มที่จับคถยกันเป็นกลุ่ม) ดูไม่มีใครเห็นด้วยกับการเป็นตัวเราสักเท่าไหร่ ก็รู้สึกที่ไม่ดีที่เป็นอยู่แบบนี้ จนตอนนี้ค่อนข้างที่จะกลัวสังคมมากๆ ไม่ได้มีความสุขกับชีวิต แบบนี้เรียกว่าผิดปกติทางจิตไหมครับ ขอบคุณครับ