เมื่อพี่เจ็ดแห่งพันทิป มีมุมมองที่น่าสนใจ ชวนคิด จขกท ติดใจ อยากได้คิดอะไรในมุมมองที่ต่างออกไป… เพราะตัวเองค่อนข้างแปลกแยก แตกต่าง ฟังความเห็นทุกท่าน แล้วเหมือนสมองได้เติบโตค่ะ แล้วอยากใช้ชื่อ Club Sunday ไว้เล่าเรื่องราว ที่สุข เศร้า เหงา รัก และ อื่นใด ในความคิด ในหัวใจ ไว้แลกเปลี่ยนมุมมองกันค่ะ ใครอยากใช้ชื่อนี้ มาเป็นหัวข้อตั้งกระทู้เล่นกัน จขกท ก็จะยินดี ปรีดา ลัลลา ค่ะ …
กระทู้วันนี้
……
เรื่องมีอยู่ว่า จขกท เคยคุยทางออนไลน์กับใครคนหนึ่ง ที่คุยเล่นกัน แล้วคิดว่าเราจะไม่รู้จักกัน จะคุยแค่นิดเดียวสองสามวัน แลกเปลี่ยนความคิด ประสบการณ์ แล้ว จขกท ก็เป็นสายเผือก เค้ายิ่งเล่า เราก็ยิ่งติดค่ะ ตั้งแต่ช่วงหยุดยาวหลายวัน จนถึงวันที่ต้องกลับไปทำงาน จนอยากอ่าน อยากพิมพ์ อยากอ่านทุกเวลาที่ว่าง และไม่ว่างด้วย… ด้วยเราเป็นคนที่ติดอะไรแล้วจะไม่มีวินัยในชีวิต (ทั้งที่ปกติไม่มีอยู่แล้วด้วย ทำอะไรด้วยแรงขับเคลื่อนอื่น ๆ)
แต่เค้าคนนี้จะสอนสั่ง ให้ใช้ชีวิตให้ดีขึ้น เช่น ตื่นมากลางดึก เราอ่านแชทแล้วตอบ เค้าจะบอกว่าอย่าอ่าน ตื่นแล้วรีบนอนต่อ ถ้าเราตอบ เค้าจะเขียนรวมไว้ส่งเฉพาะตอนเช้า เค้าอยากให้เรารับผิดชอบตัวเองก่อน ทำงานก่อน ใช้ชีวิตให้มีความสุขก่อน ทำงานอดิเรกก่อน แล้วเวลาที่เหลือค่อยมาเขียนถึงเค้า ให้เราปล่อยเค้าไว้ไม่ต้องสนใจ
เราควรปล่อยให้เค้าเป็น “คนสำคัญอันดับสุดท้าย”
…ที่ว่างแล้วจริง ๆ ค่อยมาทักทาย เค้าอยากให้ใช้ชีวิตกับโลกจริง ไปออกกำลังกาย ไปเล่นกับเพื่อน ไปชอปปิ้ง ไปใช้ชีวิตให้มีความสุข … แต่ในขณะเดียวกันเรารู้สึกได้ว่าเค้าใส่ใจ เค้าให้ความสำคัญกับเรา เค้าตั้งเวลาชีวิตเค้าให้ตรงกับช่วงที่เราน่าจะว่างจากทุกอย่าง … ไม่ต้องบอกแต่คนที่สังเกตก็จะรู้ได้ค่ะ
…เราเสียใจกับการที่เค้าไม่อยากเป็นคนสำคัญ …
วันต่อมา…
ตอนแชทคุยกันเค้าบ่นว่าเราตอบช้า เราไม่ให้ความสำคัญเค้า เราคุยกับใครไปด้วยใช่ไหม ต่อว่าเราไม่หยุด เราก็อธิบายว่าใช่ ตอบกระทู้ ตอบแชท พร้อมกันกี่คน แต่เราไม่ตอบเค้าช้า เราไม่ได้ให้เค้ารอนี่คะ เราเสียใจ เรารู้สึกว่าเค้าผิดปกติ เป็นอะไรไหม… จนร้องไห้เลย
…เค้าเฉลยว่าแกล้งเล่น แล้วบอกว่างงในความนิ่ง ใจเย็น อธิบาย ไม่ด่าเค้าไปแล้ว ไม่โกรธ ไม่ใด ๆ … เพราะเรารู้ว่าเค้าไม่ใช่คนแบบนี้นี่ ทำแบบนี้ต้องมีปัญหาอะไรหรือเปล่า…
… เค้าถามว่า คราวนี้ ลองตอบสิว่าอยากให้เค้าเป็นแบบไหน ระหว่าง…
แบบแรก … ให้ห่วงเค้า เป็นคนสุดท้าย เค้าจะอยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหน แค่เราใช้ชีวิตให้มีความสุข สบาย ๆ
แบบหลัง … กดดันเราเพื่อให้เค้าสำคัญที่สุด
วันนี้เรารู้คำตอบแล้วนะคะ ว่าการเป็น “คนสำคัญอันดับสุดท้าย” มันไม่ได้ลดคุณค่าเค้าจากใจเราไปเลย
และ เรียนรู้ว่า การที่เราอยากเป็นคนที่คุยกับใครตอนที่เค้าว่าง เค้าเบื่อ เค้าเหงา เค้าไม่มีใคร … ก็ต่อเมื่อ ใครคนนั้น…สำหรับเราแล้ว เค้า มีค่ามีความสำคัญ แบบที่ … เราพร้อมที่จะเป็นคนสำคัญอันดับสุดท้ายของเค้า ด้วยความยินดีแค่ขอเป็นฝ่ายทำให้ คุณมีความสุข เราไม่ต้องสำคัญก็ได้
…
คำถาม
คุณเคยมีประสบการณ์แบบนี้ไหม…เคยไหมที่คุณอยากเป็น “คนสำคัญอันดับสุดท้าย” ของใครคนหนึ่ง เพราะอะไรกันบ้าง
ถ้าคุณไม่สำคัญที่สุดสำหรับคนคุย รับได้ไหม
Club Sunday 💛 เคยไหมที่คุณอยากเป็น “คนสำคัญอันดับสุดท้าย” เพราะอะไรกันบ้าง ถ้าคุณไม่สำคัญที่สุดสำหรับคนคุย รับได้ไหม
กระทู้วันนี้
……
เรื่องมีอยู่ว่า จขกท เคยคุยทางออนไลน์กับใครคนหนึ่ง ที่คุยเล่นกัน แล้วคิดว่าเราจะไม่รู้จักกัน จะคุยแค่นิดเดียวสองสามวัน แลกเปลี่ยนความคิด ประสบการณ์ แล้ว จขกท ก็เป็นสายเผือก เค้ายิ่งเล่า เราก็ยิ่งติดค่ะ ตั้งแต่ช่วงหยุดยาวหลายวัน จนถึงวันที่ต้องกลับไปทำงาน จนอยากอ่าน อยากพิมพ์ อยากอ่านทุกเวลาที่ว่าง และไม่ว่างด้วย… ด้วยเราเป็นคนที่ติดอะไรแล้วจะไม่มีวินัยในชีวิต (ทั้งที่ปกติไม่มีอยู่แล้วด้วย ทำอะไรด้วยแรงขับเคลื่อนอื่น ๆ)
แต่เค้าคนนี้จะสอนสั่ง ให้ใช้ชีวิตให้ดีขึ้น เช่น ตื่นมากลางดึก เราอ่านแชทแล้วตอบ เค้าจะบอกว่าอย่าอ่าน ตื่นแล้วรีบนอนต่อ ถ้าเราตอบ เค้าจะเขียนรวมไว้ส่งเฉพาะตอนเช้า เค้าอยากให้เรารับผิดชอบตัวเองก่อน ทำงานก่อน ใช้ชีวิตให้มีความสุขก่อน ทำงานอดิเรกก่อน แล้วเวลาที่เหลือค่อยมาเขียนถึงเค้า ให้เราปล่อยเค้าไว้ไม่ต้องสนใจ
เราควรปล่อยให้เค้าเป็น “คนสำคัญอันดับสุดท้าย”
…ที่ว่างแล้วจริง ๆ ค่อยมาทักทาย เค้าอยากให้ใช้ชีวิตกับโลกจริง ไปออกกำลังกาย ไปเล่นกับเพื่อน ไปชอปปิ้ง ไปใช้ชีวิตให้มีความสุข … แต่ในขณะเดียวกันเรารู้สึกได้ว่าเค้าใส่ใจ เค้าให้ความสำคัญกับเรา เค้าตั้งเวลาชีวิตเค้าให้ตรงกับช่วงที่เราน่าจะว่างจากทุกอย่าง … ไม่ต้องบอกแต่คนที่สังเกตก็จะรู้ได้ค่ะ
…เราเสียใจกับการที่เค้าไม่อยากเป็นคนสำคัญ …
วันต่อมา…
ตอนแชทคุยกันเค้าบ่นว่าเราตอบช้า เราไม่ให้ความสำคัญเค้า เราคุยกับใครไปด้วยใช่ไหม ต่อว่าเราไม่หยุด เราก็อธิบายว่าใช่ ตอบกระทู้ ตอบแชท พร้อมกันกี่คน แต่เราไม่ตอบเค้าช้า เราไม่ได้ให้เค้ารอนี่คะ เราเสียใจ เรารู้สึกว่าเค้าผิดปกติ เป็นอะไรไหม… จนร้องไห้เลย
…เค้าเฉลยว่าแกล้งเล่น แล้วบอกว่างงในความนิ่ง ใจเย็น อธิบาย ไม่ด่าเค้าไปแล้ว ไม่โกรธ ไม่ใด ๆ … เพราะเรารู้ว่าเค้าไม่ใช่คนแบบนี้นี่ ทำแบบนี้ต้องมีปัญหาอะไรหรือเปล่า…
… เค้าถามว่า คราวนี้ ลองตอบสิว่าอยากให้เค้าเป็นแบบไหน ระหว่าง…
แบบแรก … ให้ห่วงเค้า เป็นคนสุดท้าย เค้าจะอยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหน แค่เราใช้ชีวิตให้มีความสุข สบาย ๆ
แบบหลัง … กดดันเราเพื่อให้เค้าสำคัญที่สุด
วันนี้เรารู้คำตอบแล้วนะคะ ว่าการเป็น “คนสำคัญอันดับสุดท้าย” มันไม่ได้ลดคุณค่าเค้าจากใจเราไปเลย
และ เรียนรู้ว่า การที่เราอยากเป็นคนที่คุยกับใครตอนที่เค้าว่าง เค้าเบื่อ เค้าเหงา เค้าไม่มีใคร … ก็ต่อเมื่อ ใครคนนั้น…สำหรับเราแล้ว เค้า มีค่ามีความสำคัญ แบบที่ … เราพร้อมที่จะเป็นคนสำคัญอันดับสุดท้ายของเค้า ด้วยความยินดีแค่ขอเป็นฝ่ายทำให้ คุณมีความสุข เราไม่ต้องสำคัญก็ได้
…
คำถาม
คุณเคยมีประสบการณ์แบบนี้ไหม…เคยไหมที่คุณอยากเป็น “คนสำคัญอันดับสุดท้าย” ของใครคนหนึ่ง เพราะอะไรกันบ้าง
ถ้าคุณไม่สำคัญที่สุดสำหรับคนคุย รับได้ไหม