เรา อายุ 25 ไม่เคยเปิดใจให้ใครเข้ามาเลย เพราะที่ผ่านมา ช่วงมัธยมและมหาลัยเราเล่นสนุกมาก 55555 เราเป็นคนเพื่อนเยอะ อารมณ์ดีติดปั่นประสาท จนไม่ได้คิดเรื่องแฟน มีคนเข้ามาคุยด้วย เราก็คุยนะ แต่ถ้าเค้าเข้ามามากไป เราก็เริ่มปิดกั้น รำคาน ละก็จะค่อยๆออกมาเนียนๆ
เราเรียนจบกลับมาทำงานกับที่บ้านได้ 1 ปี เราเริ่มหมดไฟ เบื่อทุกอย่าง หมาตาย หมดแพสชั่น รู้สึกโดดเดี่ยว เราเลยหาทางแก้เคลียดโดยการไปเล่นเกมโดดร่มเกมนึง เราทำได้ดี มันสนุกมาก เราชวนเพื่อนมาเล่น เจอเพื่อนใหม่ๆ และเจอน้องคนนึงอายุ 22  เราขอเรียกเค้าว่าน้องนะคะ
 
เพื่อนเราเลิกเล่นเกมไป แต่เราติดเกม555 เราเลยเล่นเกมกับน้อง คอลเกมกันดีมาก เราเก่งขึ้นเรื่อยๆ น้องคอยบอกเราว่าต้องทำอะไร แล้ววันนึงมันก็เข้ามาบอกว่า ผมชอบพี่นะ แต่ด้วยความที่เราไม่โอเคกับการเจอกันแบบนี้ เราเลยปฎิเสธไป น้องก็บอกว่า "ผมโอเค แค่อยากบอกไว้ ว่าผมชอบพี่นะ พี่อบอุ่น น่ารักละก็ใจดี เหมือนแม่เลย ผมขออยู่กับพี่ต่อไปได้ไหม" ไอ่เราก็โอเค ไม่เป็นไร ก็รู้สึกดีที่มีแฟนคลับมาเพิ่ม ได้เพื่อนเพิ่มใหม่ด้วย เล่นเกมเข้าขากันได้ดี เริ่มชอบตัวเองขึ้นมาเหมือนกัน ตอนนั้น 
น้องเล่นเกมกับเราทุกวัน เราเริ่มคุยกันทุกวัน น้องจะเล่าเรื่องตัวเองเพื่อที่จะซื้อความเชื่อใจจากเรามั้งนะ ละจะพยายามถามความรู้สึกเรา คอยเทคแคร์ เป็นห่วง อยากให้เราระบายเรื่องที่เราเคลียดๆ เป็นคนที่มีความฉลาดทางด้านอารมณ์ เค้าบอกว่าเค้าเป็นมะเร็งปอด ต้องไป รพบ่อย เงินไม่พอเลยออกมาทำงานหาเงินช่วยที่บ้าน เรียนไม่จบเพราะช่วงนั้นบ้านเคยเป็นหนี้ มีน้องอีกสองคน ต้องส่งน้องเรียน ชีวิตมีปัญหากว่าเราเยอะ 
 
เรื่องมะเร็งปอด เค้าสูบบุหรี่ค่ะ พอได้มาเจอเรา ก็บอกว่าจะเลิก ไอ้เราก็ "ห๊ะ มันเลิกกันง่ายๆเลยหรอคนติดบุหรี่เนี่ย" เค้าบอกว่า ถ้าตัดขาดเลย มันก็ง่ายอยู่ ก็ดีใจกะเค้าที่ตัดสินใจเลิกได้ เรามีเค้าคอยอยู่ข้างๆ คอยช่วยเหลือเวลาเราลืมของ งงมากที่น้องหาเจอ 555 คอยเตือนเราให้ทานข้าว(เราเปนคนหิวค่อยกิน) คอยบอกว่าเรื่องแบบนี้ต้องทำยังไง เรารู้สึกดีมาก เราคิดว่า น้องโตมาได้ดี สำหรับเรื่องที่เค้าเจอมา แล้วเรา ชีวิตก็ดีอยู่แล้ว จะมาซึมเศร้าอะไร 

ในเกมเค้าเป็ฯคนที่ toxic มากกับคนอื่น กับเราเค้าจะคอยตามคอยช่วย แต่น้องๆในเกมเวลาเล่นพลาดจะโดนเค้าต่อว่า เราจะเป็นคนปกป้องน้องๆ สปอยว่าไม่เป็นไร มันก็แค่เกม พยายามอธิบาย แล้วเป็นครั้งแรกที่เราทะเลาะกัน ก็คือเราไม่โอเคที่เค้าไปว่าน้องๆในตี้เพราะ เราก็เอ็นดูน้องๆมัน หนวกหูด้วย ละทำให้เกมไม่สนุกอีก เราเริ่มโกรธ เพราะเค้าไม่ฟังไม่เชื่ออะไรเราเลย จนเราไปด่าน้อง ทำให้น้องร้องไห้ครั้งแรก น้องพยายามมาง้อ มาอธิบาย อยากอยู่ด้วย เราก็เห็นเค้าเสียใจ แต่ก็ยังทะเลาะกันอยู่ค่ะ ต่างคนต่าพูดเหตุผลของตัวเอง น้องร้ไห้ เราก็ร้องไห้ เราเหนื่อย แล้วต้องมาเจออะไรแบบนี้อีก เราเลยปล่อยโฮ ละก็สารภาพว่าเปิดใจให้น้องแล้ว มันดีมากกับการที่มีน้องเข้ามา ละเราก็ได้บทสรุปแหละว่า เค้าจะด่าคนในเกมให้น้อยลง แต่ก็อาจจะมีบ้างเพราะมีอารมณ์ในเกมเราก็โอเค ไม่ติดใจอะไร ไม่ชอบทะเลาะด้วย 
 
ช่วงเป็นกลุ่มเสี่ยง ที่บ้านให้กักตัว แล้วเราเคลียดมากเพราะกลัวจะทำให้คนในบ้านติด น้องก็คอยอยู่ข้างๆเรา เป็นครั้งแรกเลยที่เราให้น้องอยู่ด้วย 24 ชม. น้องเรียนจบ ม.4 แล้วออกไปเป็น รปภ. ลาออกมาเพราะสถาณการณ์โควิด ที่บ้านกลัวน้องติดโควิด เพราะไม่กล้าฉีดวัคซีน มีโรคมะเร็ง เคยเกือบตาย เลยกลัววัคซีน เราาก็อ่อ แล้วทำไมไม่หางานอื่นง่ายๆทำ พูดถึงตรงนี้ เค้าก็จะเริ่มอารมณ์เสีย อธิบายแบบใช้อารมณ์ เวลาเราแแสดงค.เห็นอะไร แนะนำเค้าไปไป เค้าก็จะขัดขึ้นมาว่า เราเกิดมาไม่เหมือนกัน  เป็นคนอารมณ์ร้อนเหมือนกะเราเลย (พิมพ์มาถึงตรงนี้แล้วเหนื่อยจัง TT) ชีวิตน้องน่าสงสารมาก ครอบครัวไม่ค่อยมองเห็น งานววันเกิดไม่เคยจัดให้ จัดให้แต่น้องๆ โทรสับก็ใช่ของเก่าๆ ส่วนน้องได้เครื่องใหม่ ทุกอย่างดูเป็นคนเสียสละ แล้วเราจะกลายเป็นคนผิด เพราะไม่เข้าใจน้องเลยว่าเจออะไรมา เค้าแค่อยากให้เรารับรู้ รับฟัง เราไม่สามารถไปแนะนำสิ่งที่เราคิดว่ามันดีกว่าได้ 
 
เราเริ่มพูดคุยกันมากขึ้น เวลาทะเลาะกัน เค้าจะเป็นคนยอมเรา เค้าบอกว่าเค้าพยายามเพื่อเรา เค้าเริ่มเข้ามาควบคุมชีวิตเรามากขึ้น เหตุผลคือ ทำแบบนี้มันดีกับตัวเรามากกว่านะ เราจะไปเที่ยวภูเกตกะเพื่อนๆ น้องไม่ให้ไป เพราะเพื่อนเรามีแต่ ผช พวก ผญไม่ไปกัน  (เพื่อนผช เราเยอะจริงๆ 555 นี่ยังไม่ถึงครึ่ง แก๊งเราทั้ง ญ ช 20 กว่าๆ) เราทะเลาะกันคืนก่อนที่จะไปเที่ยว เราไม่ได้นอน ละต้องไปขึ้นเครื่อง น้องก็ไม่ยอมจะเอาเงินมาจ่ายค่าตั๋วไม่ให้เราไปเที่ยว เราคิดว่ามันงี่เง่ามากที่ต้องมาเจออะไรแบนี้เราเลยพูดไปว่า "อย่ามายุ่งกับชีวิตกุ" แล้วเราก็ออกเดินทาง เจอเพื่อนๆ ละก็ยังคอยคิดถึงน้องนะว่าเค้าจะเป็นยังไง แต่เราก็ยังเห็นว่าเค้ายังเล่นเกม ทำทุกอย่างเหมือนเดิม เราก็ อ้อ ก็ดีนะ 
 
พอเรากลับบ้านมา เค้ามีผญคนใหม่ เราก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ว่าเราอยากรู้จัผญคนนั้น ว่าโอเคป่าว ด้วยความว่าก็เอ็นดูน้อวมันเหมือนกัน ให้ใจไปแล้ว ก็อยากดูแลอยากเทคแคร์บ้างงี้ แต่น้องก็ปกปิดเรา  เราเริ่มรู้สึกแย่ ว่าทำไมต้องปิดบังกัน เราเริ่มงอแง เค้าบอกว่าเค้าโกรธ เค้าบอกว่าเราปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียว เค้าก็ต้องไปหาคนอื่น เราก็ขอโทษแก้ตัวไปว่า อยากไปเที่ยว ไม่ได้ไปเที่ยวตั้งแต่โควิดมาแรงๆ น้องก็เอาเหตุผลของน้องเข้ามาลบเหตุผลของเราหมด เรากลายเป็ฯคนผิดทุกอย่างเลย เราปล่อยเค้าอยู่คนเดียว เราไปพูดว่าอย่ามยุ่งกับชีวิตกุ น้องเสียใจน้องไม่มีใครเลย ส่วนเราไปเที่ยวสบายใจกัยเพื่อนๆ 
ทะเลากกันรอบนี้ สถาณการณ์มันเหมือนจะบอกว่าเราหึง เราอยากให้เค้าอยู่ด้วย แต่ไม่ให้เข้ามาในชีวิตเรามากไป เรายังอยากเป็นตัวของตัวเองอยู่ แล้วเราทำผิดพลาดกับคนที่พยายามเพื่อเรา เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเรา น้องtoxic น้อยลง เปลี่ยนเวลานอน จากที่เป็นคนกลางคืน กลับมาเป็นคนกลางวันเพื่ออยู่เป็นเพื่อนเรา เราเลยไล่เค้าไปหางานทำจะได้ไม่ต้องการเรามากเกินไป มันทำให้เราอึดอัด เราขอลดสถนะลง เราไม่ใช่แฟนกัน แต่เราต้องการให้เค้าไม่เข้ามายุ่งกับเรามากไป เค้าเสียใจมาก แต่เราก็กลับมาคุยกันจนได้ 5555 
 
เราทะเลากันบ่อยขึ้น ต่างคนต่างไม่ยอม น้องมีเหตุผลว่า เค้ากลัวเราทิ้งไปอีก เค้าเจ็บเค้าไม่มีใคร มันทำให้เรารู้สึกผิดมาก เราไม่ได้ต้องการจะทำร้ายเค้าเลย แต่เราก็ยังมีจุดยืนด้านความคิดอยู่ เราก็ไม่ใช่คนโง่อะไรมากขนาดนั้น เราออกจากบ้านไปดริ๊งกับเพื่อนสุดสัปดาห์ ก่อนหน้านี้เราทำได้ แต่ช่วงนี้น้องไม่ให้เราไป เราไม่สน เราจะออกบ้าน เราทำงานมาเหนื่อยๆก็อยากออกไปเจอเพื่อนบ้าง เค้าก็จะมาโทษว่า เราปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียวอีกแล้ว เวลาช่วงเช้าเราทำงานเค้าก็อยู่ด้วย แต่ไม่ได้เล่นเกมกัน น้องอยากเล่นเกมด้วยตอนกลางคืน แต่เราออกไปหาเพื่อนๆเรา แล้วเราก็เข้าเรื่องงี่เง่าอีกครั้ง เราว่าน้องไปว่าเรามีสังคมของเรา น้องมีสังคมของตัวเอง เราควรจะเป็นคนของใจให้กันไม่ใช่หรอ เรื่องนี้ไม่จำเป็ฯต้องทำให้มันยากอะไรเลย ความรักมันควรจะง่ายกว่านี้ ไม่ต้องฝืนทั้งสองฝ่าย 

เดะมาต่อนะคะ ช่วงนี่ยุ่งๆ อยากระบาย แต่ยุ่งวุ่นวายไปหมอ