สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องหน้าโมโหของเราค่ะ เราต้องบอกก่อยว่าที่ทำงานเราเป็ยทรีทำงานขายอาหารและไม่มีกฏเรื่องทำสีผมเพราะเราจะต้องใส่หมวกและเน็ตคุมผมอยู่ตลอดเวลาเค้าเลยไม่ซีกับเรื่องนี้ และเราก็ผมแดงมาตลอดตั้งแต่สมัครงาน แต่พองานของเรามีการปรับเปลี่ยนหัวหน้า เค้าเจอหน้สเราครั้งแรก เรายอมรับว่าเราแต่งตัวไม่เรียบร้อยเพราะเราพึ่งขี่มอเตอร์ไซไปฝากเงินของร้านมาหัวมันก็ยุ่งๆ เราเลยไปทักเค้าก่อนไปสวัสดีเค้าก่อนเดียวเค้าจะหาว่าเราไม่เห็นหัวเค้าพอเค้าเห็นเรา เค้าบอกเราว่า "ตำแหน่งแม่บ้านยังว่างอยู่นะ ทำสีผมแบบนี้ไม่มีใครให้ทำงานหรอก ไม่เชื่อลองเดินเข้าไปอ๊อฟฟิตสิ เค้าก็ไล่เธอออก แล้วผมแบบเธอนะไม่มีใครทำหรอกมีแค่เธอคนเดียวบนโลกนี่ที่ผมแดง" แล้วเค้าไม่ได้มาพูดใกล้ๆเรา เค้าว่าเราลั่นจนคนรอบข้างมองเต็มไปหมด เราเสียความรู้สึกมาก จนเราไม่ยืนใกล้ ไม่ยุ่งด้วย แล้วเราก็ไปพักตามเวลางานของเรา พอเรากลับทำงานเราก็รัดผมใหม่เก็บผมเรียบร้อยใส่หมวกล้างหน้าทาแป้งใหม่หน้าหายมัน พอเค้าเห็นเค้าก็บอกว่า ทำแบบนี้ก็ได้นะแต่ต้องใส่หมวกตลอดห้ามถอด เราก็แบบ อะไรอะ ว่ากูดังขนาดนั้นปล้วพอกูแต่งตัวเรียบร้อยมาพูดงี้