ไม่รู้สิทุกคนเราก็พึ่งเรียนจบ ทำงานได้ไม่นานเราก็มองอนาคตไว้แหละ แต่เรารู้สึกว่าอยากจัดการด้วยตัวเองเพราะเรา มีแผนว่าอยากซื้อบ้านให้พ่อแม่อยู่ แล้วตอนนี้ความสัมพันธ์เรากับแฟนก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เราไม่ค่อยมั่นใจแล้วว่าจะไปได้นานแค่ไหน แต่แม่แฟนเค้าก็ดีกับเราแหละ รักเราเหมือนลูกคนนึง แต่บางทีเราก็อึดอัดเวลาเค้าคุยเรื่องอนาคตบอกว่าอยากซื้อบ้านคือเค้าคิดวางแผนอนาคตแทนเรา แล้วเราอึดอัดจริงๆเราไม่ได่ต้องการเรือนหอตอนนี้ทุกคนเข้าใจไหม แล้วเค้าพูดว่าจะซื้อบ้านในกทม. หรือจะปลูกบ้านแถวบ้านยายแฟนเรา (ซึ่งมันห่างไกลบ้านพ่อแม่เราและมันผิดจุดประสงค์ของเรา) มันไม่ใช่..และเราอยากมีบ้านให้พ่อแม่เราอยู่สบาย ไม่ต้องใหญ่แต่แค่เป็นบ้านที่มาจากเราคนเดียว เราผ่อนได้ เเต่เราไม่อยากไปยื่นกู้แล้วให้คนอื่นมาผ่อนแล้วต้องการให้เราทำแบบนั้นนี้อยู่ตรงนั้นตรงนี้ เราไม่รู้จะบอกเค้ายังไง เห้อ..เราเหนื่อยปัญหามันเยอะมากเล่าไปก็ไม่หมดไหนจะมีปัญหาเรื่องแฟนที่มันระหองระแหงกัน แฟนเราไม่ทำงาน ไม่เรียน เราทำงานคนเดียว วันนึงเราเข้ากันไม่ได้เราจึงบอกเลิกแต่เค้าก็จะฆ่าตัวตายคิดสั้นทำร้ายตัวเอง ล่าสุดก็ต้องหามเข้ารพ. เพราะเราบอกเลิกเรา เหนื่อย เราอยากได้กำลังใจ แต่เราก็รู้สึกว่าเราเห็นแก่ตัวไหม เค้าบอกเค้าเป็นซึมเศร้า เราไม่กล้าทำอะไร แม่แฟนก็ดีกับเราเพราะเราดีกับลูก ดูแลลูกเค้าดีมาตลอด แต่พอถึงจุดนึงอย่างที่เค้าว่ากันนั้นแหละ รักอย่างเดียวมันไม่พอจริงๆ เราอยากได้อะไรที่มันมั่นคง ช่วยซัพพอร์ตกัน ไม่ใช่เอาแต่ติดเพื่อนกินน้ำท่อม ชีวิตไร้จุดหมาย แต่เรารักไหมก็รัก มันมีอะไรมากมายกว่านั้น เราแค่รู้สึกเหนื่อย เพราะความสัมพันธ์เราไม่มั่นใจแล้ว แต่ก็ไม่กล้าเลิก พ่อแม่เค้าก็ต้องการให้เรารีบสร้างอนาคตกับลูกเค้า หมดกำลังใจจัง