สวัสดีเพื่อนชาวพันธุ์ทิปทุกคนวันนี้เราอยากมาแชร์เรื่องราวของเรากับอดีตแฟนเก่า

เราอยู่กินกันกับแฟนเก่ามา7ปีกว่าก็เลิกรากันไปที่เลิกกันก็ปัญหาเบสิคเลย โดนทำร้ายร่างกายครั้งแรกที่โดนตีจำได้เลยว่าวันนั้นไปปาร์ตี้กับเพื่อนที่ทำงานจนเช้าขา กลับเพื่อนรุ่นพี่ชวนเขาไปกินข้าวที่ไหนสักที่แต่ อาการเราตอนนั้นคือไม่ไหวอยากกลับบ้านแล้ว มันเลยทะเลาะกับเราจากนั่นเราแยกตัวออกไปเรียกรถเพื่อกลับบ้านแต่มันก็ยอมตามมาขึ้นรถกลับบ้านกับเรา

หน้าซอยบ้านมีคนขายของกินตอนเช้าเราก็ซื้อเข้าไป2-3อย่างเข้าไปนั่งในบ้านสักพักมันโมโหเราว่าเมื่อกี้เพื่อนมันชวนไปกินข้าวทำไมไม่ไปแล้วกลับมาซื้อกินทำไม ระหว่างนั่นมันจับหัวเรากดลงในจานอาหารแล้วก็กระหน่ำตีเราทั้งหมัดทั้งตีนมาเต็ม เราคิดว่ามันคงเมามากจนขาดสติพอสร่างเมามันก็ขอโทษตามระเบียบ

หลังจากวันนั้นไม่ว่าจะโมโหเรื่องอะไรมันจะใช้กำลังตลอดอีกอย่างเรากับมันใช้สิ่งไม่ดีด้วยค่ะสาเหตุที่มาคบกับมันก็เพราะสิ่งไม่ดีนี้ด้วยแต่ต่างคนก็มีงานทำนะค่ะวันหยุดถึงจะใช้จนกระทั่งเรามีน้องเราหยุดใช้ไปเลยค่ะแต่พอครบกำหนดต้องกลับไปทำงานก็เอาลูกไปให้แม่ของมันเลี้ยงเราส่งเสียค่าใช้จ่ายทุกอย่างให้แม่มัน จากนั่นเรากับมันก็กลับไปใช้สิ่งไม่ดีอีกจนเราถึงขั้นหูแว่วประสาทหลอนคือแถวนั้นหาสิ่งนี้ได้ง่ายมากๆเพราะน้องชายแท้ๆของมันเป็นคนขายค่ะ น้องสาวมันอีกคนก็ใช้และมีแฟนเป็นคนขายเช่นกัน

สภาพแวดล้อมรอบตัวค่อนข้างน่ากลัวจนเราไม่ไหวบอกมันว่าขายแฟลตนี้แล้วไปหาซื้อบ้านที่อื่นอยู่กันเถอะคือเราอยากเลิกใช้แล้วถ้าเราอยู่ที่นี่ต่อไปยังไงก็เลิกใช้สิ่งนี้ไม่ได้แน่ๆเพราะรอบๆตัวมีแต่คนใช้และขายเต็มไปหมด มันบอกเราว่ามันไม่ไปหรอกมันจะอยู่นี้ใกล้ครอบครัวมันและญาติๆมันยังไงมันก็ไม่ย้าย จนเราต้องหาวิธีอื่นที่จะไปจากที่นี่

เราเลยเริ่มเที่ยวบ่อยๆกลับบ้านดึกจนมันสงสัยว่าเราแอบมีกิ๊กรึป่าวพอกลับถึงบ้านมันจะเช็คโทรศัพท์เราทุกครั้งถ้ามีเบอร์แปลกมันจะเม็มเบอร์นั่นไว้แล้วเอาไปโทรเช็ค มารู้ทีหลังว่ามันตั้งโอนสายอัตโนมัติถ้ามีคนโทรหาเราแล้วเราไม่ได้รับสายจะโอนไปหาเบอร์มันทันที วันนึงมันจับได้ว่าเรามีกิ๊กเพราะ ผช คนนั้นโทรไปแล้วเราไม่รับสายโอนไปหามันแล้ววันนั้นเรานัดกันไปเที่ยวค่ะ ผช คนนนั้นพูดว่า”มาถึงยังรอนานแล้ว” มันเลยถามว่า”เป็นใครกูเป็นผัวนัดกันไปไหน?”ผช คนนั้นตกใจและบอกโทรผิด มันเลยโทรจี้เรารีบให้กลับบ้านพอถึงบ้านมันก็คาดคั้นว่าคนนั้นใครจนได้สารภาพว่าคือกิ๊กจริง รู้จักไม่นานยังไม่ได้ทำไรแค่ไปเที่ยวกันเพราะเราไม่อยากกลับบ้านไงอยากไปจากที่นี่ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเราโดนชุดใหญ่เลยวันนั้น

คราวนี้มันโทรให้แม่มันให้มาหาที่ กทม พาลูกมาด้วยปกติเราจะไปหาลูกทุกเดือนกันอยู่แล้วแต่มันกลัวว่าเราจะหนีไปเลยเอาลูกมา เราก็อยู่ไปได้สักระยะแต่เราคือไม่ไหวกับการกระทำของมันที่ทำกับเราและเราอยากเลิกใช้สิ่งไม่ดีด้วยค่ะ ลูกเรารักนะแต่เราคงจะตายเอาสักวันแน่ๆถ้ายังอยู่แบบนี้ เราบอกมันว่าเราขอเลิกนะอยู่ด้วยไม่ได้จริงๆมันตบเราต่อหน้าแม่มัน เราเลยรีบวิ่งออกจากห้องแล้วกลับไปหาพ่อ เพื่อนๆอาจสงสัยว่าทำไมเราไม่ขอเลิกกับมันดีๆ เราเคยพูดแล้วแต่เราก็โดนทำร้ายร่างกายตลอดแล้วจะให้เราทำยังไงเราพูดดีก็โดนตีเลยมีกิ๊กให้มันจับได้ซะ รู้ตัวว่าต้องโดนตีอีกแน่ๆแต่ก็ยอมโดน

พ่อแม่ของมันรู้ทุกอย่างว่ามันใช้สิ่งไม่ดีและลูกชายอีกคนก็ทั้งขายทั้งใช้สิ่งไม่ดีนะค่ะ หลังจากนั่นก็นัดแม่มันให้มาคุยกันที่บ้านพ่อ เราต้องการลูกเราจะเลี้ยงเองเพราะมันเลี้ยงไม่ไหวแน่ๆเงินเดือนมันแค่หลักพัน เราทำงานมั่นคงกว่ามีเงินเดือนดีกว่าเราสามารถดูแลลูกเราได้ แต่แม่มันไม่ยอมเขาบอกเขาเลี้ยงของเขามาเขาไม่ให้นะอยากได้ก็ฟ้องศาลเอา คุยกันอยู่นานยังไงแม่มันก็ไม่ให้ลูกเราเขาเลยคุยเรื่องแฟลตและข้าวของเครื่องใช้ของเราแม่มันบอกจะเข้าไปขนวันไหนก็ไปเอา ส่วนแฟลตถ้าวันนึงเขาขายเขาจะแบ่งเงินให้5หมื่น เพราะชื่อเจ้าของแฟลตคือชื่อแม่มันเขาบอกจะโอนให้ลูกชายเขาแต่ไม่อยากให้ลูกนางมีชื่อเป็นหนี้เพราะจะทำธุระกรรมทางการเงินลำบาก

เราไม่ซีเรียสเรื่องนี้เลยค่ะ แต่ตลกนะเราผ่อนมาตั้งกี่ปีจะให้เราแค่5หมื่น แม่มันไม่เคยเสียเงินผ่อนสักสลึง เขาก็ไม่มีทางมาอยู่ กทม และแฟลตหลังนี้เป็นของทางแม่ผัวเก่าเขายกให้เขา ทางพ่อเราบอกว่าปล่อยมันอยากเลี้ยงก็ให้มันเลี้ยงกันไปอย่าไปยุ่งกับพวกมันอีก สรุปข้าวของใดๆก็ไม่ได้ไปขนออกมาค่ะพวกเครื่องใช้ไฟฟ้าต่างๆเราใช้บัตรผ่อนจนครบหมดทุกอย่างของในบ้านส่วนใหญ่เป็นเรานะที่ซื้อหามา เราเสนอให้มันว่างั้นเอาของไปขายแล้วแบ่งเงินมั้ยมันบอกแล้วมันจะใช้อะไรล่ะ แต่ของพวกนั่นมันคือของเราไง เราไม่ได้จดทะเบียนสมรสเรื่องการแบ่งอะไรพวกนี้มันเลยเป็นไปตามกฏหมายไม่ได้รึป่าวเราก็ไม่รู้เหมือนกัน

มันโทรมาขู่เราว่าถ้ากล้ามาขนของมันจะเรียกพวกมันมารุมกระทืบเราและจะทำร้ายพ่อแม่เราด้วย มันให้น้องชายมันโทรมาขู่เราด้วยน้องมันเข้าออกคุกนับไม่ถ้วนและมันมีเพื่อนนักเลงเลวๆเยอะ เราเลยยอมปล่อยทุกอย่างไปค่ะไม่เอาอะไรเลยสักอย่างกลัวครอบครัวเป็นอันตราย

สุดท้ายเราทำเรื่องไปเรียนเมืองนอกผ่านพ่อกับแม่เลี้ยงเราอยากให้เราอยู่ห่างจากมันกลัวเราใจอ่อนกลับไปคืนดีกันและเราได้ทำงานด้วยเงินค่อนข้างดี สักพักมันก็ติดต่อทางเฟสมาเราก็ใจอ่อนโอนตังให้ลูกเราค่ะโอนให้ทุกเดือนจนพ่อบอกว่าอย่าไปสนใจพวกมันมากนะเดี๋ยวพวกมันจะได้ใจเราเลยให้ลูกแค่วันพิเศษแต่เมื่อไหร่ที่ลูกขอถ้ามีเราก็โอนทันทีค่ะ

พอกลับมาไทยทำงานก็มีบ้างที่ลูกโทรมาขอตังค์แต่เราก็ไม่ได้เจอลูกนานมากมีแค่โทรผ่านวิดีโอคอล ตอนนี้ลูกเราโตแล้วเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาเราคิดถึงลูกเรามากจึงติดต่อเฟสหามันเพราะลูกเรากับแม่มันชอบเปลี่ยนเฟสบุ๊คบ่อยๆเราติดต่อใครไม่ได้นอกจากมีนคนเดียว

ผ่านไป2วันมันก็ให้ชื่อเฟสลูกเรามาแต่เราค้นหาไม่เจอเลยบอกมันว่าให้ลูกแอดเพื่อนเรามาได้มั้ย? เรารอไปอีก1วันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นสรุปลูกเราเขาไม่อยากคุยกับเราค่ะ สาเหตุเพราะว่าเขาเคยขอให้เราซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ให้แต่ช่วงนี้เราไม่มีตังและลูกเราใช้ของพวกนี้เปลืองมากเราเคยซื้อแทปเลตและโทรศัพท์ให้เขาแล้วแต่เขาเล่นไม่ระวังทั้งนั่งทับจนแตกไม่รักษาของและพ่อนางก็ซื้อให้อีกเครื่องก็พังค่ะ

ลูกมาขอร้องให้เราซื้อให้แต่คือเราตอนนี้ไม่มีเงินและไม่อยากซื้อให้แล้วเคยบอกเขาว่าของพวกนี้มีราคาเวลาใช้งานควรระวังและรักษาดีๆ เราว่าจะให้เป็นเงินแต่เรายังไม่ได้โอนคิดว่าจะโอนเดือนหน้าวันเกิดเขา เปิดดูข้อความล่าสุดในเฟสเก่าจากลูกเรายังเป็นคำว่าอย่าลืมที่สัญญาไว้นะ เราเลยเข้าใจแล้ว พอเราไม่มีเงินก็ไม่คุยด้วยสินะ

โถ่ลูกทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้หนอ เราไม่มีสิทธิ์ไปบังคับจิตใจให้เขามารักเราได้เพราะเราเองก็ไม่ได้เลี้ยงดูเขามา ขอให้เขาเป็นคนดีไม่ทำคนอื่นเดือดร้อนและมีอนาคตที่ดีก็พอ ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอหน้าเขาแต่จะไม่ไปกวนใจเขาถ้าเขาไม่ได้อยากเจอเรา ใช้ชีวิตต่อไปค่ะ✌🏻