สวัสดีค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า คบกับแฟนได้ประมาณ เกือบปี อายุห่างกันแฟน 9 ปี แฟนเด็กกว่า 

เรื่องที่รู้สึกอยากจะระบายก็คือ พักหลังๆมา คือเรารู้อยู่ละล่ะ ว่าการคบเด็ก ช่วงวัยที่เค้าต้องข้ามหาวิทยาลัย เค้าต้องไปเจอผู้คนอีกเยอะแยะ เด็กรุ่นเดียวกัน น่ารักๆ เจอกันทุกวัน เรียนหรือทำกิจกรรมร่วมกันบ่อยๆ ซึ่งต่างกันกับเรา ที่อยู่ในช่วงวัยทำงาน

พักหลังๆ แฟนเราค่อนข้างที่จะติดเพื่อน ไม่ใช่แบบไปเที่ยวกัน แต่แบบ กลับคอนโดมาอยู่กับเรา ก็โทรคุยกับเพื่อน พิมพ์แชทคุยกับเพื่อน นอนดูหนังด้วยกันก็คุยกับเพื่อน ( เพื่อนนี่คือ เพื่อนผู้ชายนะคะ ) จนเรารู้สึกว่าแบบ อยู่กับเราทำไมไม่สนใจ ทั้งๆที่ เจอเพื่อน ทุกวันอยู่แล้ว เวลาไปมหาวิทยาลัย พอเราว่าเราบ่น ก็หันมาสนใจ พอเราเฉยๆไม่พูดก็ทำอีก ละเพื่อนของแฟนเราคนนี้อะ เป็นผู้ชายนะ แต่แบบต้องคอยรายงานแฟนเราทุกเรื่อง ไปเจออะไรมา ทำอะไร ใช้คำว่า อยากคุยกับแฟนเรา อยากจะโทรคุยกับแฟนเรา คือก็แอบคิดนะ เป็นเพศที่สามไหมเนี้ย !? แต่ก็ไม่อยากพูดอะไรมาก เพราะพูดไปก็ได้แค่คำตอบกลับมาก็แค่เพื่อน เพื่อนแฟนพิมพ์มาบอกว่า อยากจะโทรคุยด้วยนะ แฟนเราตอบว่า ก็..ไม่ได้ มันเหมือนมีอะไรอะ อารมณ์แบบอยากจะคุยกับเพื่อนแต่ก็กลัวว่าเราจะแอบฟัง เช้าตื่นมาก็ทักก็คุย สายหน่อยก็เจอกันที่ มหาวิทยาลัยจนถึงเย็น เลิกเรียนกลับบ้าน พอแยกกันก็ยังทัก + โทรมา จนดึก

ละอีกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มีวันนึง เพื่อนแฟนถ่ายรูปคู่กับแฟน เราก็อะไม่ได้อะ แฟนเราก็ไปขอรูป พอตอนเช้า ปกติตอนเช้าเราจะตื่นละเอาโทรศัพท์ไปชาร์จแบตทิ้งไว้ละทำกิจกรรมอย่างอื่น บางวันก็อาจจะนอนเขี่ยๆ โทรศัพท์สักแปปแล้วค่อยลุก ปรากฏว่าวันนั้นก็ทำปกติ อยู่ๆ แฟนดึงโทรศัพท์ออกจากมือเรา 😅

มันมีหลายเหตุการณ์ ที่ทำให้เรารู้สึกว่า ความสำคัญของเรา น้อยกว่าเพื่อน เราควรจัดการความรู้สึกของเรายังไงดี 

หรือทั้งหมดนี้เราคิดเยอะเกินไป อยากให้เเฟนสนใจเเค่กับเรา หรือมันเป็นเพราะเราหวงมากเกินไป หรือมันเป็นเพราะเราอยู่ด้วยกันทุกวัน จนแฟนมองข้ามเรา กว่าแฟนจะเรียนจบ ก็อีก 3 ปี ถึงตอนนั้นก็ยังไม่รู้เลยว่า อะไรจะเกิดขัน 

ประเด็นหลักๆก็แค่เรื่องที่แฟนติดเพื่อนมากกว่า

หรือจริงๆแล้ว เราควรยกพื้นที่ตรงนั้น ให้เพื่อนแฟนไปเลยเเล้วเราถอย ออกมา
เราไม่ได้คิดเรื่องที่ห่างกัน เพราะต่างคนต่างมีหน้าที่ของตัวเอง
เเต่ ณ เวลาที่เรากับเเฟนอยู่ด้วยกันทำไม ต้องให้เวลากับคนอื่นมากกว่า 

มันน่าน้อยใจจริงๆ